Κατερίνα Γώγου! Το οργισμένο κορίτσι των Εξαρχείων
1 Ιουνίου 1940 – 3 Οκτωβρίου 1993
Της Δέσποινας Μακρινού
Ποιήτρια, ηθοποιός, ακτιβίστρια, μα πάνω από όλα “μαύρο πουλί”. Ένα κορίτσι ατίθασο, αντισυστημικό, ευαίσθητο, οργισμένο γιατί δεν μπορέσε να αλλάξει τον κόσμο. Κυκλοφορούσε με μαύρο μπερέ και ένα κόκκινο αστέρι, που απεικόνιζε την ανάγκη για ανίσταση και ανυπακοή. Σύχναζε στα μπαράκια και στα βιβλιοπωλεία, έπαιρνε μέρος στις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις για δικαιώματα, πήγαινε στα δικαστήρια για να υπερασπιστεί τους ανυπεράσπιστους, αγαπούσε την αναρχία και τον “μπαγάσα”Νικόλα Άσιμο, άκουγε Παύλο Σιδηρόπουλο και χόρευε με πάθος για τη ζωή.
Αγαπούσε το γέλιο, που καρτερούσε να έλθει αυθόρμητα και να αλλάξει την όψη της καθημερινότητας, αγαπούσε τον άνθρωπο, τους ανθρώπους, την ανθρωπιά. Μισούσε το συμβατό, την αδικία, την ματαιοδοξία, τον “δηθενισμό”.
“Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών”.
Περιέγραψε με ποίηση την αλητεία, την πορνεία, την κατάχρηση, το λούμπεν προλεταριάτο.
Η Κατερίνα Γώγου, βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια. Πόλεμος, κατοχή και μετά εμφύλιος. Ο πατέρας της, με τον οποίο έμεινε τα περισσότερα χρόνια, υπήρξε πολύ αυστηρός μαζί της.
Η συμμετοχή της στον ελληνικό κινηματογράφο, ήλθε σε αντιδιαστολή με την έμφυτη μελαγχολία της και το χαρούμενο κορίτσι στην ταινία “Μιά τρελή τρελή οικογένεια” αποτυπώθηκε στη μνήμη ως κινηματογραφικός χαρακτήρας.
Η Κατερίνα Γώγου πίσω απο τις κουίντες, ήταν το οργισμένο κορίτσι των Εξαρχείων. Το μελαγχολικό και απόμακρο “μαύρο πουλί”. “Η ελευθερία μου είναι στις σόλες
των αλήτικων παπουτσιών μου. Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω. Μπορώ να σεργιανίσω
ό,τι ώρα μου γουστάρει”.
Λαχταρούσε να ζήσει σε μιά άλλη ζωή, χωρίς υπονοούμενα και αδικία. Φοβόταν το σύστημα μήπως και την καταβροχθίσει και πεθάνει σαν όλους τους προδομένους ποιητές του κόσμου. “Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ, είναι μη γίνω “ποιητής”, μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω”.
Η Κατερίνα Γώγου, στις 3 Οκτωβρίου του 1993 έβαλε τέλος στη ζωή της. Πρίν προλάβουν “καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι” να παρέμβουν στην προσωπικότητά της. Πρίν “προλάβω γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραπτό, μπορεί ε… Μιάν άλλη μέρα”.
Την τραγική κατάληξη της Κατερίνας, ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα η κόρη της η Μυρτώ.
