Έστι δε ηθική αναλγησία- Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου

Έχει έλθει στο σπίτι μας, ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ως γραμματέας Νεολαίας για να προσκαλέσει τον Γρηγόρη Φαράκο στο Συνέδριο Νεολαίας του Συνασπισμού. Αποφράδα ημέρα. Γιατί γίναμε μαλλιά κουβάρια μεταξύ μας. Ωστόσο, από σουσούμια και αγωγή. Κι επειδή στο σπίτι μας είχε ο καθένας χώρο για να αναπνέει. Άνοιξα την πόρτα. Και, αφού έπραξα όσα ο Ξένιος Δίας προστάζει, αποσύρθηκα με πίεση 19 – 11, διακριτικά.

Χρόνια αργότερα, όταν ο κ. Τσίπρας επελαύνει ως Μεσσίας της Ελλάδας, συναντιόμαστε στο αεροδρόμιο Fiumicino της Ρώμης. Ανταλλάσσουμε δυο κουβέντες, που προφανέστατα δεν κατάλαβε ή έκανε ότι δεν κατάλαβε. Και συνοψίζονται στα λόγια του: “Αρέσουμε!”.

Μού έγινε ξεκάθαρο πια. Ποιος ήταν και τί επιδίωκε. Δεν άνοιξα όμως δημόσια το στόμα μου. Και όσοι,- από συνήθειο χρόνων,- τηλεφωνούσαν ή έρχονταν να με ρωτήσουν:”Τί θα ψηφίσουμε;”. Απαντούσα:” Από απόγνωση και απελπισία ό,τι προαιρείσθε”. Εμμέσως, πλην σαφώς, ευθύνομαι, λοιπόν,(και φτύστε με), για τη σημερινή κατάντια.

Χθες 6 Οκτωβρίου 2025, και μετά τόσα και όσα έχουν συμβεί, ακούω τον να λέει, ως άλλος θαλασσόλυκος καραβοκύρης (sic):”Ξεκινάμε πάμε μακριά” σε άλλες θάλασσες…”.Να προτάσσει,- προσέξτε το, Σας παρακαλώ, φίλες και φίλοι,- κ υ ρ ί ω ς ηθικά κριτήρια. Ποιος; Αυτός, που με 61,31% ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, βγαίνει στην εξέδρα της πλατείας Συντάγματος. Και, χρησιμοποιώντας του Ανδρέα Κάλβoυ, από το: “Εις Σάμον”, εκφωνεί: “Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”.

Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι ο κ. Τσίπρας εννοούσε τόλμη την μετάλλαξη του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Και αρετή τον πολιτικό ρεαλισμό. Τουτέστιν τον ψυχρό υπολογισμό, την εξυπηρέτηση καθαρά πρακτικών (ιδιωτικών;) συμφερόντων με εξαίρεση ακριβώς κ ά θ ε ηθικού κριτηρίου, ιδεολογικών δεσμεύσεων και συναισθηματικών κινήτρων.

Αιδώς! Ντροπή! Όλος ο Ανδρέας Κάλβος υπήρξε μια έντονη συναισθηματική ζωή, με ιδεολογικό κόσμο και ηθικές απαιτήσεις. Μ΄αυτά για γνώμονα θα μετράει για πάντα.

Ζούμε όμως σε μια εποχή που ο Κάλβος είναι, σχεδόν άγνωστος. Η αφέλεια των λαών έχει υπερτιμηθεί. Και η ευφυϊα (!) των αυτοαποκαλούμενων ηγετών – σωτήρων έχει πάμπολλες ευκαιρίες να προβάλλεται απίστευτα.

Εκάς οι βέβηλοι! Εκάς!