Όχι, άλλα ψέματα στα παιδιά -Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου

Ο Σεφέρης στον “Τελευταίο Σταθμό” του εξομολογείται:

“Κι ά σού μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ΄ακούς  γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει

στάζει στη μέρα, στάζει στον ύπνο

μνησιπήμων πόνος”

Μνησιπήμων πόνος. Πόνος που γεννάει η μνήμη παθημάτων και συμφοράς. Πολλά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Πολλά ακούστηκαν. Πολλά λεχθήκανε. Πολύ μελάνι με δάκρυα στο χαρτί. Και γύρω- γύρω το κενό. Άλλη καταφυγή, για να μη με πάρουν είδηση οι θεοί που “Τhey kill us- μάς σκοτώνουν σα μύγες”*, δεν έχω από το να πιάσω στα τυφλά από το ράφι της βιβλιοθήκης όποιο βιβλίο λάχει και να ανοίξω τις σελίδες του.Διαβάζω σε μια σελίδα το “Επιτύμβιον”:

“Πέθανες κι έγινες και συ: ο καλός,

ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης,

ο πατριώτης

Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε τρεις λόγοι αντιπροέδρων.

Εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ΄ξερα τί κάθαρμα ήσουν.

Τί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη, δεν θα ΄ρθω την ησυχία σου να ταράξω.

…

Εγώ , μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή…

…

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός.

Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος”

Κι αλλού, πάντα από τον ίδιο ποιητή,”Στο παιδί μου”:

Στο παιδίμου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και τού μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί.

Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο.

Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια.

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και τού μιλώ

Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι

σκοτάδι.

Τού δείχνω με το χέρι τους κακούς, τού μαθαίνω

Ονόματα σαν προσευχές, τού τραγουδώ τους νεκρούς μας

Ά, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

Μανόλης Αναγνωστάκης