Ηταν Δεκέμβρης του 1971 ,όταν απο την αίθουσα σύνταξης της ΄Βραδυνής” είδα τον Κωστή Μπαστιά να περνάει στη βιβλιοθήκη .
Θέατρο και Μπαστιάς ταυτόσημες έννοιες. Με την αναίδεια της ηλικίας έτρεξα να τον συναντήσω για να λύσω τις δικές μου απορίες για την δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη που ήταν και η ημερομηνία της δολοφονίας της 22 Δεκεμβρίου 1944.Και έπρεπε να γράψω ένα θέμα. Αν μου δώσει σημασία ο κ.Μπαστιάς σκέφθηκα θα γράψω κάτι ιδιαίτερο άν όχι…
Μου απάντησε αυθόρμητα και κεραυνοβόλα:
Φθόνος.! Φθόνος, γιατι ήταν η πιο μεγάλη ηθοποιός του Ελληνικού Θεάτρου και η πιο μορφωμένη γυναίκα της εποχής. ΄΄Κι΄ όταν ο φθόνος συναντάει το κτήνος στην προκειμένη περίπτωση τον Ορέστη της ΟΠΛΑ .δεν την εκτέλεσαν έτσι απλά την έγδυσαν την εξευτέλισαν την έκλεψαν και μετά την εκτέλεσαν.΄΄
Διαλύθηκε το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή Δεν ήξερα τι να ρωτήσω και ψέλλισα, και ο δολοφόνος πιάστηκε; Οι ηθικοί αυτουργοί Οχι !Παίζουν ακόμη στο Θέατρο. Ο δολοφόνος εκτελέσθηκε με εντολή του τότε Γεν ,Γραμμαατέα του ΚΚΕ Νικου Ζαχαριάδη.
Ετσι ξαφνικά όπως μου απάντησε, έτσι ξαφνικά πήρε το βιβλίο που ήθελε ,και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του κ. Τζώρτζη (εκδότη της εφημερίδας) Να ρωτήσω κάτι ακόμη Κύριε Μπαστιά ;
Ορίστε ,μου απάντησε
Και οι συνάδελφοι της τι έκαναν;
Θα σου απαντήσω με κάτι πιο πρόσφατο …Ο Αλέξης Σολωμός που μέχρι τότε κατηγορείτο ως αριστερός ,επειδή θρήνησε την δολοφονία της Παπαδάκη βαφτίσθηκε δεξιός. Βέβαια ο ίδιος γλύτωσε με μια υποτροφία που είχε πάρει απο την Αγγλία και διέφυγε με μια Ντακότα της ΡΑΦ…
Την κουβέντα μας διέκοψε ο εκδότης μας. τι θέλεις πάλι εσύ ,όλο ερωτήσεις και περιέργεια είσαι ,μου είπε και απευθυνόμενος προς τον Μπαστιά γελώντας με ”έθαψε” λέγοντας- Και που να δεις τι τραβάει ο Βασ.Βασ. δεν τον αφήνει σε ησυχία. Γέλασαν και οι δύο και μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα.
Εγώ όμως είχα τις πληροφορίες που ήθελα για το αφιέρωμά μου. Μιλάμε για το 1971 …
Η Ελένη Παπαδάκη γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1908 στην Αθήνα από ευκατάστατη οικογένεια.Μιλούσε απταίστως τέσσερις γλώσσες (γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά) και τελειοποίησε τα αρχαία ελληνικά της για να μπορεί να διαβάζει τους τραγικούς από το πρωτότυπο.
Πρωτοεμφανίσθηκε στο Θέατρο Τέχνης σ ΄ηλικία 17 ετών του Σπύρου Μελά στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλο Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα.
Συνεργάστηκε με την Κυβέλη, τη Μαρίκα Κοτοπούλη, τον Αιμίλιο Βεάκη, τον Νίκο Δενδραμή, τον Γιώργο Παππά, τον Περικλή Γαβριηλίδη και διακρίθηκε ιδίως ως:
- Μαργαρίτα («Κυρία με τις Καμέλιες» του Δουμά)
- Άννα («Ωραία Νεράιδα» του Λοτάρ)
- Κάτια Μάσλοβα («Ανάσταση» του Τολστόι)
- Νόρα («Σπίτι με τις Κούκλες» του Ίψεν)
- Δούκισσα («Εχθρά» του Νικοντέμι)
- Ελένη Νικολάγεβνα («Ζήλεια» του Αρτσιμπάτσεφ)
- Κλυταιμνήστρα («Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, 1936)
- Αντιγόνη («Αντιγόνη» του Σοφοκλή. 1940 και 1941)
- Ιφιγένεια («Ιφιγένεια Εν Ταύροις» του Ευριπίδη, 1941)
- Εκάβη («Εκάβη» του Ευριπίδη, 1943 και 1944).
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1943 ο Άγγελος Σικελιανός έγραψε στο Ελεύθερο Βήμα για την Εκάβη της Παπαδάκη, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της καριέρας της: «Η καταπληκτική ερμηνεία της Εκάβης μας σταμάτησε μπρος σε ένα γεγονός, που πολύ ολίγα όμοιά του μπορούμε να απαντήσουμε, όχι μόνο ανάμεσά μας, μα και γενικά στην ιστορία ολόκληρη της ηθοποιίας. Εννοώ το γεγονός αυτό: Να ιδούμε μια μεγάλη καλλιτέχνιδα σαν την Ελένη Παπαδάκη, να υποταχθή, να πειθαρχήση απόλυτα και ολόκληρη στο Λόγο και το Πνεύμα του έργου, με μια τέτοια καθαυτό θρησκευτική ταπείνωση μπροστά στον ποιητή, ώστε μονομιάς -όσο μεγάλη καλλιτέχνιδα κι’ αν ήταν σε πρωτήτερες της επιδόσεις- να μας αποκαλυφθή αναπλασμένη σ’ ένα άλλο ανώτατο επίπεδο δημιουργικής της Αρετής». Η ηθοποιός Έλσα Βεργή έλεγε αργότερα ότι «Η Εκάβη της Παπαδάκη ήταν το σύμβολο μιας ολόκληρης φυλής στο πρόσωπο μιας μάνας».
Οποιητής Μάνος Ελευθερίου έχει γράψει με ονόματα και διευθύνσεις τα πάντα για την Ελένη Παπαδάκη .Και αν θέλει κανείς να μάθει περισσότερα «Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές» (εκδ. Μεταίχμιο), που αναπλάθει μυθιστορηματικά τη ζωή και τη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη.
Για να μην ξεχνάμε….
,
