της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου
Η επιθεώρηση σε περίοδο ακμής ανθεί , όπως σε όλες τις δύσκολες περιόδους τους έθνους. Ένα καθαρά ελληνικό είδος θεάτρου, μόλις 119 χρονών, που έκλεψε τις δομές της αττικής κωμωδίας είναι παρούσα , χωρίς πολιτικές και κοινωνικές δεσμεύσεις ,για να ελέγξει την τρικομματική κυβέρνηση , την επικαιρότητα και να καυτηριάσει με χιούμορ τα κακώς κείμενα.
Αυτή είναι η άμυνα του Στάθη Ψάλτη , που πολύ θυμωμένος και απογοητευμένος με όλα όσα συμβαίνουν ανεβαίνει στη σκηνή να βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο και να πονέσει με την γνωστή αθυροστομία του τους κρατούντες ,που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια.
«Ας έχω την υγειά μου κι ας είμαι πλούσιος» είναι ο πρόχειρος τίτλος της επιθεώρησης που άρχισε να γράφει ήδη ο Ντίνος Σπυρόπουλος. Θα σκηνοθετήσει ο Φώτης Μεταξόπουλος και ο θίασος του Στάθη Ψάλτη με τους μετρ στο είδος Παύλο Κοντογιαννίδη και Γιώργο Πατσαλάκη θα δώσει παραστάσεις σε όλα τα φεστιβάλ της Αττικής και θα γυρίσει από άκρο σε άκρο τη χώρα για να αντεπιτεθεί στην κρίση και να ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη του θεατρόφιλου κοινού…
«Σκέφθηκα αυτό τον τίτλο, γιατί ούτε κανείς πια έχει την υγειά του, ούτε κανένας είναι πλούσιος. Επιλέγουμε θέματα που έχουν πάρα πολύ γέλιο για να διασκεδάσει και να ξεφύγει ο κόσμος. Χτυπάμε τη μιζέρια, τη φτώχεια, την κατάθλιψη για να δώσουμε αισιοδοξία και χαρά και πάνω από όλα προσφέρουμε απλόχερα αυτά που μας έχουν κλέψει: τα όνειρα, το χαμόγελο και την ελπίδα…»
Ο Στάθης Ψάλτης αρέσκεται να παίρνει θέση , να σαρκάζεται και να γίνεται γελωτοποιός. Αυτό τον διασώζει. Είναι η έκφραση ενός σπουδαίου δραματικού ηθοποιού , που υπηρέτησε με πάθος το δύσκολο αυτό είδος της επιθεώρησης όσο κι αν κατηγορήθηκε για αυτό…και τώρα θα εκφράσει το παράπονο ενός ανέργου ρίχνοντας βολές προς όλες τις κατευθύνσεις…
«Χτυπώ την πολιτική κατάσταση, από πού ξεκίνησε και πώς αποδέχτηκαν οι πολιτικοί μας στο κοινοβούλιο να μας φθάσουν στο ΔΝΤ. Ποιος τους είπε, ότι εγώ ψήφισα για να βάλουν χαράτσι στη ΔΕΗ; Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να μου κόψουν το μισθό; Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να κόψουν τις συντάξεις Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να υπάρχουν δύο εκατομμύρια άνεργοι ; Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να μην έχουν οι συνταξιούχοι τα φάρμακά τους; Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να λιμοκτονούν τα παιδιά στο Δημοτικό από την ασιτία ;
Ποιος τους είπε ότι τους ψήφισα για να αυτοκτονήσουν εξαιτίας τους τέσσερις χιλιάδες Έλληνες; Εγώ τους ψήφισα για ένα καλύτερο μέλλον, για μια καλύτερη Ελλάδα….»
Ο άνεργος του Στάθη Ψάλτη δεν είναι κουρελής, ούτε βρωμάνε τα χνώτα του από την πείνα. Έχει μια αξιοπρέπεια κι όσο μπορούσε έκανε τις ανάλογες θυσίες…Και βέβαια θα πάρει απαντήσεις κατά την διάρκεια της παράστασης .
««Σωστά τα λες». Αυτή είναι η απάντηση σε όλα τις τριμερούς κυβέρνησης…»Αυτό και μόνο είναι αρκετό να κάνει έξαλλο τον πρωταγωνιστή για να τα σούρει σε όλους αδιακρίτως, ενώ μάταια αναζητά αχτίδα φωτός στο τούνελ…
« Βλέπω σαν να είμαστε σε ένα ταξί και να προχωράμε στο τούνελ για να δούμε το φως αλλά έρχεται το τρένο. Αυτό είναι διασκεδαστικό. Έχουμε πάρει λάθος δρόμο..»
Βρίσκει την ευκαιρία να εξιστορήσει και το πάθημα ενός κολλητού που έγινε ανέκδοτο στην παρέα τους και θα το εντάξει στην επιθεώρηση…
«Ένας φίλος μου προσπαθούσε να νοικιάσει ένα σπίτι ισογείου αλλά δεν έβρισκε ενοικιαστή. Αποφασίζει λοιπόν να βάλει ένα κόκκινο φαναράκι κι ένα τιμοκατάλογο απέξω που έγραφε:
Από το στόμα 500 ευρώ. Από πίσω 1000 ευρώ. Και τα δυο μαζί 1500. Ο άλλος τον ρώτησε: «Από μπροστά δεν υπάρχει τίποτα;» για να πάρει την πληρωμένη απάντηση:
«Δεν πληρώνει κανείς από μπροστά. Τι να πληρώσει ρε βλάκα».
Η πρόβα είναι σε εξέλιξη κι ένας φτωχός Έλληνας αναρωτιέται πως φθάσαμε στο ΔΝΤ . λέει φωναχτά τις σκέψεις του και αναρωτιέται, με ποιο αντάλλαγμα …
«Θεωρώ, ότι το ΔΝΤ δεν θα μας δάνειζε 400 δις, εάν δεν είχε υποθηκεύσει κάτι. Κι αυτό με στενοχωρεί, διότι εάν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο υποθήκευσης , ας πούμε του ελληνικού ή του ορυκτού μας πλούτου, πρέπει να βγουν και να μας το πούνε, γιατί μιλάνε για ανάπτυξη. Ανάπτυξη δεν τρέχει, αν δεν έχουν υποθηκεύσει την Ελλάδα. Αυτό υποθέτω…»
Από σκηνής θα ομολογήσει και την ντροπή που του δημιουργείται. Δεν αφήνει τα συναισθήματά του να συσσωρεύονται. Τα εκδηλώνει και ξεσπάει…
«Νοιώθω ντροπή που ο πρώην Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου μας έλεγε: «Λεφτά υπάρχουν» σε κάθε λόγο που εκφωνούσε, ενώ παράλληλα μιλούσε κρυφά από τους Έλληνες με τον Τρος Καν, πως θα μπούμε στο ΔΝΤ. Κι έτσι με το «Λεφτά υπάρχουν» έγινε Πρωθυπουργός. Ίσως, εννοούσε τα λεφτά που έχει ο ίδιος, αλλά δεν νομίζω, ότι είναι τόσο χαρισματικός, ώστε να δώσει τα μισά στην Ελλάδα. Άλλωστε βγήκε στο εξωτερικό και μας εξευτέλισε. Είπε, ότι είμαστε τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, κλέφτες, απατεώνες. Θεωρώ, ότι είναι ότι είναι ο μόνος Έλληνας πρωθυπουργός , που δεν αγάπησε ούτε την Ελλάδα, ούτε τους Έλληνες, αλλά ούτε ο κόμμα του το ίδιο , που το διέλυσε.»
Τα τελευταία τρία χρόνια πολλοί καταθλιπτικοί βρίσκουν παρηγοριά στην πλατεία των θεάτρων που παίζει ο Στάθης Ψάλτης παρακολουθώντας τις παραστάσεις του σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας…
« Έχω μεγαλώσει μια γενιά που με αγαπάει και με εκτιμάει για όλα αυτά που έχω δώσει 40 χρόνια τώρα. Έρχονται οι καταθλιπτικοί στο θέατρο και γελάνε, διασκεδάζουν, χειροκροτούν και περνάνε πολύ καλά. Μετά με επισκέπτονται στο καμαρίνι μου και μου εκμυστηρεύονται για την κατάστασή τους; «Κύριε Ψάλτη έχουμε κατάθλιψη που φθάσαμε εδώ , αλλά εσείς μας κάνατε και χαρήκαμε, περάσαμε υπέροχα Αυτό μου συμβαίνει εδώ και τρία χρόνια . από τότε που άρχισε η κρίση…»
Ο πρωταγωνιστής αρχίζει να μπαίνει στο ψαχνό αδιαφορώντας αν θα ενοχλήσει … στην προετοιμασία δίνει μεγάλη βαρύτητα…
« Η κατάσταση η οποία υπάρχει αυτή τη στιγμή μας έχει δημιουργήσει τέτοια ανασφάλεια για το αύριο. Γιατί δεν ξέρουμε αν θα έχουμε δουλειά αύριο και πάνω από όλα αν θα έχουμε να φάμε. Κι όποιος πει το αντίθετο μου αρέσει, γιατί ελπίζει…»
Ακόμη και πόσο άλλαξε η δική του ζωή θα πει, γιατί δεν έχει πρόβλημα να κοινοποιήσει τα εν οίκω εν δήμω…
«Ποτέ δεν ήμουν πλούσιος και σε αυτή την κακή περίοδο που διανύει η χώρα διαβιώνω κι εγώ όπως κάθε φτωχός άνθρωπος. Μπορεί να πηγαίνω σε ένα ταβερνάκι, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω, ότι αύριο θα είναι μια πιο κακή μέρα. Αλλά παίρνω τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως θα ήθελα να είναι . Έτσι κρατώ την ισορροπία της ζωής μου…»
Μπορεί οι αγανακτισμένοι να χάθηκαν από τις πλατείες, αλλά στη ολοκαίνουργια επιθεώρηση του Στάθη Ψάλτη υπάρχει η ελπίδα να επιστρέψουν δριμύτεροι…
«Μέσα στο κεντρικό νούμερο «ο άνεργος» δικής μου έμπνευσης, που θα υλοποιήσει ο Ντίνος Σπυρόπουλος, σχολιάζω. «δεν φτάνει να μαζευόμαστε 1000 άνθρωποι και να φωνάζουμε. Εδώ χρειάζεται να κατεβούν εκατομμύρια για να δουν τη δύναμή μας και να μας πιστέψουν…»
«Ποτέ δεν ήμουν πλούσιος και σε αυτή την κακή περίοδο που διανύει η χώρα διαβιώνω κι εγώ όπως κάθε φτωχός άνθρωπος. Μπορεί να πηγαίνω σε ένα ταβερνάκι, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω, ότι αύριο θα είναι μια πιο κακή μέρα. Αλλά παίρνω τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως θα ήθελα να είναι . Έτσι κρατώ την ισορροπία της ζωής μου…»
Στον χώρο του κατηγορήθηκε, ότι ανάλωσε το σπουδαίο ταλέντο του σε φθηνά θεάματα…
«Δεν φθείρει σε καμία περίπτωση η επιθεώρηση , διότι είναι το πιο δύσκολο είδος. Ενεργοποιεί το μυαλό σου σε απίστευτο ρυθμό για να λειτουργήσει απόλυτα σωστά και με μέτρο. Η τηλεόραση φθείρει κι εγώ από την τηλεόραση είμαι απόν.»
Τι θεωρεί, ότι είναι χειρότερο πράγμα για τον άνθρωπο. Στην ίδια ερώτηση ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Όρσον Ουέλλες είχαν απαντήσει , ότι το χειρότερο πράγμα για τον κόσμο είναι «ο φασισμός» ο πρώτος και «η πείνα και ο φόβος» ο δεύερος.
«Για μένα, όπως λέει κι ο Αϊνστάιν «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.». Εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι τίποτα.
Ο, τι είναι να ΄ρθει θε να να΄ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει…»
