Της Δήμητρας Γκουντούνα
Η σπαρακτική φωνή της μας προκαλούσε πολύ γέλιο, μα μέσα σε αυτή τη φράση έκρυβε μια τόσο αφάνταστη μοναξιά, που δεν την καταλάβαμε όσο ζούσε, αλλά που έγινε εκκωφαντική κραυγή όταν μας άφησε τον Ιούνιο του 1985. Την αναζήτησε και τη βρήκε νεκρή στο σπίτι της μετά από δύο ημέρες ο καφετζής από δίπλα. Η Σαπφώ Νοταρά συνήθιζε να πηγαίνει κάθε απόγευμα για ένα γαλακτομπούρεκο και ένα τσιγάρο Σαντέ. Εκεί στην πλατεία Κουμουνδούρου όπου έκρυβε πολύ καλά την μοναξιά και την φτώχεια της, ενώ έκανε τόσους να γελάνε. Νιώθω σαν χάχας, όταν γελάω με τις περιβόητες ατάκες της, αλλά και ανεπαρκής ως άνθρωπος. Ο λόγος είναι ότι ενώ τη θαύμαζα, όχι μόνο γι το ταλέντο της αλλά και για το εκπληκτικό μυαλό της –απ΄ ότι μάθαινα από συναδέλφους της- δεν την πλησίασα ποτέ. Ούτε για μια συνέντευξη.Έ! ρε η έπαρση όταν είσαι νέος και δημοσιογράφος τι σου κάνει… Γιατί; Γιατί τώρα, στην ωριμότητα μου, έχω αναζητήσει τους σπουδαίους ηθοποιούς που έχουν περάσει από το ‘’σανίδι‘’ και έχουν γράψει ιστορία είτε σαν πρωταγωνιστές είτε σαν καρατερίστες και που ίσως βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα όρια της πείνας; Αλλά η αξιοπρέπεια δεν είναι το κύριο θέμα. Αν πάει κανείς στο Σωματείο Ηθοποιών θα συναντήσει μια ανεργία που δεν την έχει κανένας άλλος κλάδος. Οι συντάξεις ; Εδώ και αν γελάνε. Το περίεργο είναι ότι βλέπουμε συνεχεία στην πρώτη γραμμή μια κάστα ηθοποιών συγκεκριμένων ηθοποιών που έχουν πιάσει όλα τα πόστα.
Άκουγα μια ηθοποιό ν΄ αναφέρεται σε πέντε δουλειές και είπα ..νισάφι δεν υπάρχουν ηθοποιοί που να μπορούν να πάρουν μια δουλειά από τις πέντε; Και σας διαβεβαιώνω υπάρχουν και καλύτεροι. Απλά δεν ανήκουν στις παρέες. Δεν είναι αρεστοί και …ερωτικά συμβατοί. Το να είσαι ηθοποιός σήμερα είναι μεγάλη μοναξιά… Ήταν και τότε που έφυγε η Σαπφώ Νοταρά ..και θα είναι και αύριο και έτσι θα είναι πάντα. Γιατί έτσι είμαστε γενικώς οι άνθρωποι ξεχνάμε πιο γρήγορα αυτούς που έχουμε λατρέψει από αυτούς που έχουμε μισήσει. Γιατί έτσι είναι οι δημοσιογράφοι …βλέπουνε μια παλιά αφίσα των τσιγάρων Σαντέ και θυμούνται την Σαπφώ Νοταρά… Όχι θα μου τη χάριζα…..
