Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Πόση ξεδιαντροπιά, πόση υποκρισία και πόσος φαρισαϊσμός, αλλά κυρίως πόσο μίσος μπορεί να… ντοπάρει τη ψυχή μας.
Όλα τα κοράκια της πολιτικής έσπευσαν ν’ ασελγήσουν στο ζεστό πτώμα του Παύλου Φύσσα με δακρύβρεχτες δηλώσεις και δημοκρατικά καλέσματα, ξέχασαν όμως να μας πουν, ποιοι είναι οι δόκτωρ Μένγκελε της τερατογένησης.Δε θέλω να βουλιάξω στην οργή μου, ούτε να ευλογήσω τα γένια μου, όμως το “πράγμα” φαινόταν που πηγαίνει και δυστυχώς το ποτάμι δεν έχει επιστροφή.
Στο άρθρο μου “Η Δημοκρατία με τα μαύρα” στις 11 Μαϊου του 2012 τόνιζα. “Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή είναι αποτέλεσμα της δημοκρατίας της μεταπολίτευσης και του φοβικού μας. Της δημοκρατίας των καρεκλοκένταυρων που με ύφος Καίσαρα μας κουνούσαν το δάχτυλο στη μούρη, θεωρώντας τη χώρα και το λαό τσιφλίκι τους και του φοβικού μιας δίχως αρχή μέση και τέλος μεταναστευτικής πολιτικής, που μας έκανε όλους ξενομπάτες στη χώρας μας. Μιας πολιτικής που καταστρατήγησε τη δημοκρατική μας συνείδηση και μαζί το θυμικό μας”.
Λίγο νωρίτερα στις 9 Απριλίου του ίδιου έτους, στο άρθρο “Φωλιάζουν το μίσος στη ψυχή μας” έγραφα. “Καθ’ όλη τη διάρκεια τούτης τη κρίσης νιώθω σαν να βρισκόμαστε σε μία συνεχή αντιπαράθεση μεταξύ μας. Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίων δημόσιων υπαλλήλων, πολίτες εναντίων αστυνομικών, έλληνες εναντίων αλλοδαπών, δεξιοί εναντίων αριστερών, υποταγμένοι εναντίων ανυπότακτων και ο κατάλογος μπορεί να γίνει πολύ μακρύς.
Μ’ έναν ακαθόριστο αλλά έντεχνο τρόπο φωλιάζουν ένα απίστευτο μίσος μέσα μας, που δεν έχει να κάνει με τον πόνο του καθενός, αλλά εκμεταλλεύεται τούτο τον πόνο. Και δηλητηριάζει μ’ έναν αργό και βασανιστικό τρόπο την ψυχή μας.
Τα λόγια μου θέλω να είναι ξεκάθαρα και πιστεύω ότι μας οδηγούν στο μίσος και τον αλληλοσπαραγμό. Αυτό δηλαδή που απεύχεται κάθε λογικός και νοήμων άνθρωπος και δεν αξίζει σε κανέναν λαό. Πολύ περισσότερο όταν τούτη η δύσμοιρη χώρα, το έχει ζήσει και παλαιότερα”.
Τα πράγματα είναι φανερά κι όποιος δεν θέλει να δει απλά εθελοτυφλεί Μας απασφαλίζουν έτοιμους για έκρηξη κι όποιον πάρει ο χάρος. Αν δε το αίμα είναι αδερφικό μη χολοσκάτε. Ονομάζεται παράπλευρες απώλειες…
Υ.Γ: Οι αναδρομές στα δύο άρθρα, έχουν να κάνουν με την εσωτερική μου ανάγκη, για έναν λαό που ξεχνάει πολύ γρήγορα.
