Ετοιμαστείτε για ένα αναπάντεχο, διασκεδαστικό και τρυφερό ταξίδι στη Γαλλία του σήμερα με συνοδοιπόρους έναν καλόψυχο αγρότη και την εκφραστική του αγελάδα.
Ο Mohamed Hamidi σκηνοθετεί ένα καλοστημένο, χιουμοριστικό και συγκινητικό road movie σπαρμένo με καταλυτικές συναντήσεις μεταξύ αγνώστων. Η ταινία διηγείται μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία μέσα από φαινομενικά ανάλαφρες καταστάσεις που συμπυκνώνουν εύστοχα επίκαιρα και διαχρονικά μηνύματα για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, τη μοναξιά, την αγάπη και την αλληλεγγύη. Ο πρωτοεμφανιζόμενος πρωταγωνιστής, Fatsah Bouyahmed, κλέβει την παράσταση από όλους, με εξαίρεση την καφέ τετράποδη καλλονή που τον συνοδεύει.
Σύνοψη
Ο Fatah, ένας ταπεινός αγρότης από την Αλγερία, έχει μάτια μόνο για την αγελάδα του τη Jacqueline την οποία ονειρεύεται να πάρει μαζί του στο Παρίσι για να διαγωνιστεί στη διεθνή αγροτική έκθεση. Όταν επιτέλους λάβει την πολύτιμη πρόσκληση, προς έκπληξη όλου του χωριού, φεύγει από την πατρίδα του για πρώτη φορά, παίρνει ένα φέρι μποτ για τη Μασσαλία και διασχίζει όλη τη Γαλλία με τα πόδια για να φτάσει στο προορισμό του. Ο Fatah και η Jacqueline θα συναντήσουν ανθρώπους και πολλές εκπλήξεις και θα ζήσουν μια ξεκαρδιστική περιπέτεια γεμάτη μεγάλες στιγμές.
Διάρκεια: 92’
Συζήτηση με τον Mohamed Hamidi
Ποια είναι η ιστορία της ταινίας με λίγα λόγια;
Ένας συνηθισμένος αγρότης από την Αλγερία αγαπάει τόσο πολύ την αγελάδα του που ονειρεύεται να την καμαρώσει στον διαγωνισμό της αγροτικής έκθεσης στο Παρίσι. Μια μέρα η αίτηση του γίνεται δεκτή και φτάνει στο Παρίσι με τα πόδια, προκαλώντας την εντύπωση των ανθρώπων που συναντά στο δρόμο με την αγνή του φύση, την αθωότητα του και την ανθρωπιά του.
Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;
Ήθελα να κάνω μια ταινία δρόμου στη Γαλλία για πολύ καιρό. Είναι μια χώρα που ξέρω πολύ καλά, από τα 17 μου και για πολλά χρόνια την έχω διασχίσει δουλεύοντας ως υπεύθυνος σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις. Και όταν τα παιδιά από προβληματικά περιβάλλοντα έρχονταν σε επαφή με ανθρώπους από την επαρχία, με αγρότες ή άλλους, συνέβαινε κάτι μαγικό που με συγκινούσε πολύ. Μια μέρα, ο Fatsah, που τον ήξερα δέκα χρόνια, μου είπε για έναν θείο του που ήταν παθιασμένος με τη γεωπονία και τα λιπάσματα, και ήθελε πολύ να συμμετάσχει στην αγροτική έκθεση. Η ταινία είναι μια μείξη όλων αυτών. Νομίζω ότι υποσυνείδητα, με έχουν σημαδέψει ταινίες όπως La vache et le prisonier που είδα δέκα φορές όταν ήμουν νεότερος, το Little Miss Sunshine και το A Straight Story, δύο ταινίες δρόμου που θεωρώ συναρπαστικές.
Στο σενάριο βλέπουμε τρία ονόματα. Πώς λειτούργησε αυτό;
Για το σκαρίφημα συνεργάστηκα με τον Alaim-Michel Blanc για έναν χρόνο. Ο Fatsah μπήκε στη διαδικασία για τους διαλόγους και ήταν ενήμερος για την εξέλιξη του σεναρίου γιατί τον ήθελα στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Εμπνευστήκαμε για τον χαρακτήρα από τους πατεράδες μας, αλλά οι λέξεις έπρεπε να ακούγονται σωστά βγαίνοντας από το στόμα του.
Γελάμε πολύ στην ταινία, αλλά συγκινούμαστε κιόλας. Τι θέλατε να πείτε μέσα από τις αντιδράσεις των ανθρώπων που συναντάει ο Fatah;
Συχνά, κατά τη συγγραφή του σεναρίου, κάποιοι σχολίασαν ότι ήμουν αφελής ή πολύ επικεντρωμένος στην αισιόδοξη πλευρά. Ήθελα ο Fatah να συναντήσει καλούς και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους με τους οποίους θα είχε κάποια αλληλεπίδραση. Τον διακρίνει απλότητα και έλλειψη προκατάληψης κι έτσι μπορεί να πει τα πάντα. Οι άνθρωποι τον λατρεύουν για αυτό. Ο πατέρας μου, που προήλθε από ένα αγροτικό περιβάλλον, ήταν τόσο άμεσος και καλοπροαίρετος. Δεν ήθελα να είμαι επιθετικός και να δείξω το στερεότυπο της απόρριψης ενός μετανάστη. Επίσης, ένας τύπος σαν κι αυτόν που περιφέρεται με μία αγελάδα θα ενέπνεε φιλικές αντιδράσεις. Ειδικά κάποιος σαν τον Fatah.
Σκεφτήκατε τον Fatah από την πρώτη στιγμή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Αμέσως. Πολύ λίγοι ηθοποιοί είναι ικανοί, όπως αυτός, να εκφράζουν το χιούμορ, την ποίηση και την ειλικρίνεια την ίδια στιγμή. Το άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι δεν είναι πολύ γνωστός. Ο μέσος θεατής έχει την εντύπωση ότι αυτός ο τύπος απλώς εμφανίστηκε από το χωριό του με την αγελάδα. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν εύκολο να τον επιβάλω. Όταν είπα στους διανομείς ότι θέλαμε να κάνουμε μία ταινία με έναν άγνωστο Άραβα που διασχίζει τη Γαλλία με μία αγελάδα, αντιμετωπίσαμε προβλήματα.
Δίνετε μεγάλη σημασία στους δεύτερους χαρακτήρες που είναι όλοι εξαιρετικοί.
Ο Alain-Michel Blanc μου έμαθε κάτι σημαντικό: Ακόμα κι αν ένας δευτερεύοντας χαρακτήρας έχει μόνο τρία λεπτά στην ταινία, πρέπει να βρεις χρόνο να γράψεις τη βιογραφία του, τι θέλει, από πού είναι και τι θα δώσει στον πρωταγωνιστή και τούμπαλιν. Αυτό είναι πολύ βοηθητικό για τις οδηγίες που δίνουμε στους ηθοποιούς. Για μένα, κατά τη διάρκεια της σκηνής του, ο δευτερεύων χαρακτήρας γίνεται ο κύριος χαρακτήρας.
Η παραδοσιακή αγροτιά είναι πανταχού παρούσα στις ταινίες σας;
Ίσως για να αναπαραστήσω ένα παρελθόν που δεν είχα ποτέ. Τώρα με ενδιαφέρουν οι ρίζες μου, οι γονείς μου και το σοκ της μετανάστευσης. Δεν θέλω να μιλήσω για τα προάστια του Παρισιού. Θεωρώ πιο ενδιαφέρον να παρουσιάσω αυτόν τον αστείο, απλό και αφελή χαρακτήρα.
Η σκηνή όπου ο κόμης γράφει ένα ερωτικό γράμμα εκ μέρους του Fatah με παραλήπτη τη γυναίκα του είναι ακαταμάχητη.
Τα ζευγάρια στα χωρία της Αλγερίας είναι χαμηλών τόνων. Δεν κάνουν τρυφερές χειρονομίες, δεν κρατάνε τα χέρια τους και δεν φιλιούνται δημόσια. Δεν επιδεικνύουν τα συναισθήματα τους, αλλά αγαπιούνται. Μου έκανε πάντα εντύπωση πόσο συγκρατημένοι ήταν οι γονείς μου. Αλλά αν πρόσεχες τα τραγούδια που άκουγαν, ήταν πολύ ρομαντικά με στίχους που λέγανε σ’ αγαπώ, μου λείπεις, αγάπη μου κτλ. Είδα αυτό το παράδοξο σε αυτήν τη σκηνή, την αγαπημένη μου, όταν ο Fatah υπαγορεύει ένα γράμμα στον Philippe σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει τη γυναίκα του.
Πιστεύετε ότι η ταινία είναι και πολιτική;
Ναι! Αλλά όπως στα παραμύθια έχει σημασία για μένα να υπονοείται αυτό και να μην φαίνεται. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς κάποιοι θέλουν να αντιταχθούν σε θρησκείες και τρόπους ζωής. Εγώ ήθελα να αναδείξω ότι τα άτομα, από όπου κι αν προέρχονται, μπορούν να ζήσουν μαζί και να μοιράζονται αισθήματα, παρά τις διαφορές της κουλτούρας, του κοινωνικού στάτους και της θρησκείας. Ανατράφηκα με αυτό το σκεπτικό. Για παράδειγμα; Ο Fatah, που είναι μουσουλμάνος και προσεύχεται, βλέπει για πρώτη φορά χριστιανική εκκλησία, χαίρεται και θέλει να την επισκεφτεί. Σαν τον πατέρα μου, που σε κάτι διακοπές ήθελε να μπαίνει στις εκκλησίες. Χαιρετούσε τον παπά και ρωτούσε πολλά! Αυτή η περιέργεια, η απλότητα στην ανταλλαγή, αυτό το ανοιχτό μυαλό είναι κάτι που βρήκα εξαιρετικά πολιτικό. Ο Fatah είναι ένας αγρότης από την Αλγερία που φτάνει στη Γαλλία με τα όνειρα του και ανακαλύπτει ότι οι άνθρωποι είναι κι αυτοί βουτηγμένοι στα προβλήματα.
Μιλήστε μας για τη Jacqueline.
Η διαδικασία της επιλογής ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσα να πάρω μια αγελάδα από το Μαρόκο στη Γαλλία ούτε το αντίστροφο, αλλά είχα σκηνές και στις δύο χώρες. Οπότε χρειαζόμασταν τρεις διαφορετικές αγελάδες, μια για κάθε χώρα και μια αναπληρωματική. Δούλευα την ιδέα της ταινίας για τρία ή τέσσερα χρόνια και πήγαινα συχνά στις αγροτικές εκθέσεις, όπου είδα εκατοντάδες αγελάδες με ένα πράγμα στο μυαλό: Η Jacqueline έπρεπε να είναι καφετιά, όπως είναι οι αγελάδες στην Αλγερία. Η πρώτη που διάλεξα ήταν μικρόσωμη. Μετά έμαθα για μια φάρμα στο Μαρόκο που είχε όμορφες, μεγαλύτερες, πιο καφετιές αγελάδες. Από εκεί και πέρα, επιλέγαμε αγελάδες στο Μαρόκο και μετά βρίσκαμε όμοιες τους στη Γαλλία. Μπορεί να έχω δει και 300 αγελάδες στις Άλπεις! Τις δύο που επιλέξαμε τις πήγαμε σε έναν εκπαιδευτή ζώων για τον κινηματογράφο. Εκεί γνωρίστηκε για πρώτη φορά ο Fatsah με τη Jacqueline. Εντωμεταξύ, η μαροκινή Jacqueline πάχαινε. Ο παραγωγός της ταινίας από το Μαρόκο την είχε αναθέσει σε ένα νεαρό αγόρι, τον Icham, για να τη φροντίζει και κάπως να την εκπαιδεύσει. Το αγόρι ξετρελάθηκε μαζί της. Του κάναμε έκπληξη και του τη χαρίσαμε την τελευταία μέρα των γυρισμάτων. Τρελάθηκε από τη χαρά του…
Μιλήστε μας για τη μουσική της ταινίας.
Από τον Καιρό των Τσιγγάνων, είμαι θαυμαστής του Κουστουρίτσα. Για μένα κανείς δεν έχει κινηματογραφήσει τους μετανάστες καλύτερα. Για την Αγελάδα στο Παρίσι, δεν ήθελα μόνο μουσική με χάλκινα. Έστειλα το σενάριο στον Ibrahim Maalouf και ενθουσιάστηκε, αλλά με προειδοποίησε ότι έχει μόνο έναν μήνα. Πήρα το ρίσκο. Τον συνάντησα για μερικές μέρες στο Λίβανο και άκουσα διάφορες ηχογραφήσεις που είχε κάνει μόνος του με μια τρομπέτα και πλήκτρα. Μου άρεσαν πολύ και χρειάστηκε μόνο να τελειοποιήσει μερικά πράγματα. Ο Ibrahim είχε γράψει φοβερή μουσική και είμαι σίγουρος ότι θα αφήσει το σημάδι της.
Συζήτηση με τον Fatsah Bouyahmed
Πώς ήταν η κινηματογραφική εμπειρία;
Φανταστική! Ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο για μένα. Πώς θα αντιδρούσα; Θα απογοητευόμουν; Θα κρυολογούσα; Χωρίς να το πολυδείξω, προετοιμάστηκα για αυτόν τον ρόλο πολύ μόνος μου. Ήξερα ότι έπρεπε να είμαι ήρεμος, υγιής και κυρίως διαθέσιμος. Αλλά, τελικά, είμαι ένας ηθοποιός. Έχω εκπαιδευτεί για χρόνια στη Κομέντια Ντελ Άρτε, έχω περάσει 10 χρόνια με ειδικό στην ιταλική κωμωδία. Δεν είχα φανταστεί ότι θα κάνω σινεμά. Όταν αρχίσαμε, κατάλαβα ότι ήθελα να το κάνω.
Μιλάτε σαν αγρότης από την Αλγερία, αλλά έχετε γεννηθεί στη Γαλλία και φυσικά δεν έχετε την ίδια προφορά;
Μιλάω σαν τον πατέρα μου στην ταινία! Έχει πολλή πλάκα και κάνει πάντα τους άλλους να γελάνε. Έκανε πάντα τους γείτονες να γελάνε και τον λάτρευαν, οπότε η μητέρα μας ζήλευε πολύ γιατί έκανε όλες τις γυναίκες να ξεκαρδίζονται!
Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή στα γυρίσματα;
Όταν βρέθηκα ενώπιος ενωπίω με τον Lambert Wilson. Είχα τρομοκρατηθεί για τρία δευτερόλεπτα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Και είχα κάθε λόγο να είμαι εντυπωσιασμένος. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες. Καθώς γυρίζαμε, αναπτύχθηκε μια σχέση όπως αυτή της ταινίας. Μέχρι τότε, είχα δουλέψει κυρίως με κωμικούς ηθοποιούς. Ο Lambert είναι επικεντρωμένος και σοβαρός. Σε μία σκηνή για παράδειγμα, μπαίνει μέσα και είναι λαχανιασμένος. Τον είδα να τρέχει για να είναι πραγματικά λαχανιασμένος.
Ποια ήταν η σχέση σας με τη Jacqueline;
Δεν είχα ακουμπήσει ξανά αγελάδα στη ζωή μου. Έχω δει αγελάδες, αλλά περιφραγμένες! Ούτε έχω πάει σε αγροτική έκθεση. Στη Βόρειο Αφρική, δε μιλάμε στα ζώα όπως κάνουν στη Γαλλία. Δεν τους δίνουμε ονόματα, απλώς λέμε σκύλος και αγελάδα. Οπότε η αγελάδα στο Μαρόκο φοβόταν τους ανθρώπους. Όμως την παρατηρούσα και πέρασα χρόνο μαζί της, αφουγκραζόμουν την ανάσα της και καταλάβαινα πότε φοβόταν, πότε ήταν κουρασμένη και πότε ήταν ήρεμη. Με την αγελάδα από τη Γαλλία, πέρασα κάποιες μέρες να τη φροντίζω, να την ταΐζω, να τη βγάζω βόλτες. Και σιγά σιγά μου έδωσε την εντύπωση ότι μου μιλάει. Και όλοι είχαν εντυπωσιαστεί από τη σχέση μας. Στη σκηνή που κολλάει στη λάσπη, έπρεπε να την καθαρίσουμε με ένα λάστιχο και της άρεσε πολύ. Γυρίσαμε πολλές σκηνές και σε κάποια στιγμή κατάλαβα ότι η ανάσα της ήταν πιο γρήγορη. Όταν άρχισε να ταρακουνάει το κεφάλι της, την έπιασα από τα κέρατα και της είπα να ηρεμήσει. Η ανάσα της ηρέμησε. Όλοι τον είδαν αυτό. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση, ήταν ότι στο γύρισμα όταν ήμασταν οι δυο μας, με κοίταζε συνέχεια. Κάτι συνέβη, που δεν μπορώ να εξηγήσω, όπως όταν συναντάς κάποιον ξαφνικά και θες να του μιλήσεις τόσο πολύ που ξεχνάς να φύγεις».
Πώς προέκυψε το όνομα Jacqueline;
Πριν τα κινητά τηλέφωνα, έδινα το νούμερο του τηλεφώνου μας στο σπίτι και ο πατέρας μου γκρίνιαζε γιατί πίστευε ότι το τηλέφωνο ήταν μόνο για να επικοινωνεί με την Αλγερία. Αν μιλούσαμε για πάνω από ένα λεπτό μας διέκοπτε γιατί μπορεί να μας έπαιρναν τηλέφωνο από την Αλγερία! Όταν καλούσαν κορίτσια, οι γονείς μου ποτέ δεν θυμόντουσαν ονόματα. Οπότε ο πατέρας μου έλεγε ότι πήρε μια Jacqueline. Για εκείνον, αυτό σήμαινε οποιοδήποτε νεαρή Γαλλίδα. Όταν μου είπε ο Mohamed ότι έψαχνε για όνομα για την αγελάδα, του πρότεινα το Jacqueline. Του άρεσε!
Συζήτηση με τον Lambert Wilson
Τι σας προκάλεσε το ενδιαφέρον στο σενάριο;
Με έκανε αμέσως να γελάσω. Το γράψιμο μου φάνηκε πολύ ζωντανό, αποτελεσματικό και το θέμα πολύ συγκινητικό. Η ιστορία είναι ανθρώπινη, ενώνει τους ανθρώπους αφού καταρρίψει τα όρια που τους χωρίζουν. Αυτό μου άρεσε και αυτό χρειαζόμαστε τώρα. Είναι μια ταινία που σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, δεν έχει κλισέ και έχει μια απολαυστική και καμιά φορά εξαιρετικά ειρωνική αποστασιοποίηση.
Πείτε μας για τον χαρακτήρα σας, τον κόμη Philippe.
Είναι ένας άφραγκος αριστοκράτης που έχει χάσει την οικογενειακή περιουσία. Πάσχει από χρόνια κατάθλιψη γιατί τον έχει αφήσει η γυναίκα του και πολύ πιθανό να προέρχεται από περιβάλλον καθολικής οικογενείας. Ο Philippe προέρχεται από ένα πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον που το ξέρω και από το οποίο έχω αντλήσει τρόπους συμπεριφοράς, ντυσίματος και ομιλίας σε διάφορα μαθήματα που έχω παρακολουθήσει. Χάρη στον Fatah, θα εγκαταλείψει τον δρόμο της πικρίας και της απομόνωσης και θα ανακαλύψει μια νέα όρεξη για ζωή.
Τι είδους σκηνοθέτης είναι ο Mohamed Hamidi;
Από τη στιγμή που γράφει κιόλας, ξέρει τους χαρακτήρες πολύ καλά και ήξερε τι ήθελε και τι να περιμένει. Για παράδειγμα, επειδή ξέρω να ιππεύω του πρότεινα μια σκηνή όπου ο χαρακτήρας μου είναι πάνω σε ένα άλογο. Δεν το ήθελε και ήταν ξεκάθαρο γιατί: Ήταν πολύ θεατρικό, επιτηδευμένο και κλισέ. Μου άρεσε ο τρόπος που μου το εξήγησε. Είχε ξεκάθαρη ιδέα και για τα κοστούμια. Έσπρωξε τον Fatsah κι εμένα σε μια καθαρά κωμική κατεύθυνση. Προσπαθήσαμε να αντισταθούμε, αλλά είχε δίκιο. Επέμενε στη θέση του, γιατί ήξερε ότι αυτό θα έκανε την ταινία του ξεχωριστή. Τέλος, έχει μια γνήσια αίσθηση του χιούμορ και δημιουργεί μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα στα γυρίσματα. Ήμασταν μια οικογένεια που αγαπούσε ο ένας τον άλλον, μια οικογένεια από καλούς ανθρώπους που ήταν ευτυχισμένοι που έκαναν αυτήν την ταινία.
Είχατε συνεργαστεί ξανά με τον Jamel Debbouze;
Ναι και είμαι θαυμαστής του. Με συναρπάζει. Με κάνει να γελάω, φυσικά, και με εντυπωσιάζει η ανθρωπιά του, η περιέργεια του για τα πάντα και η μεγάλη του ευγένεια. Τα μάτια του λάμπουν πάντα, γιατί όλα τον ενδιαφέρουν.
Ο Jamel αυτοσχεδιάζει πολύ. Σας ενοχλεί αυτό;
Στην πραγματικότητα, είναι μια πολύ ελεγχόμενη μορφή αυτοσχεδιασμού, πολύ κοντά στο αρχικό κείμενο. Είναι μάλιστα πολύ ατακαδόρος ο ίδιος και του αρέσει να λέει ιστορίες. Μαζί του, η κάμερα μπορεί να τρέχει για ώρες. Το ίδιο συμβαίνει με τον Fatsah. Οι δυο τους προέρχονται από τη stand-up comedy όπου μπορούν να αυτοσχεδιάζουν στο διηνεκές. Αυτό δεν είναι το δυνατό μου χαρτί, αλλά αισθάνομαι άνετα μαζί τους. Ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια συχνά.
Περάσατε καλά στο γύρισμα;
Ναι, αλλά όχι μόνο. Περάσαμε πολύ καλά, είναι αλήθεια, αλλά νιώθαμε κιόλας ότι λέγαμε μια εξαιρετική, πολύ όμορφη ιστορία. Αυτό είναι σπάνιο.
Στο τέλος του γυρίσματος, γράψατε μια επιστολή στον καθένα. Είναι κάτι που κάνετε συνήθως;
Όχι, βέβαια. Ήθελα να τους πω πόσο χαρούμενος ήμουν για την ταινία, γιατί ήταν όλοι υπέροχοι, γιατί πίστεψα στην ιστορία, γιατί με συγκίνησε το θέμα της, γιατί έγινε όπως έπρεπε. Καμία φορά, όταν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, πρέπει να το εκφράζεις.
Μια συζήτηση με τον Jamel Debbouze
Πώς γίνατε συμπαραγωγός στην ταινία;
Με πολύ φυσικό τρόπο. Ο Mohamed σκηνοθέτησε την πρώτη μου εκπομπή και είναι πολύ ταλαντούχος. Μου αρέσει ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα και ο τρόπος που λέει καθημερινές ιστορίες που συγκινούν. Επίσης, είναι το είδος σκηνοθεσίας και το είδος της ιστορίας που θέλω να στηρίζω.
Με μια αγελάδα και έναν άγνωστο ηθοποιό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν μπορεί να ήταν εύκολο να βρείτε υποστηρικτές.
Μια αγελάδα και ένας άγνωστος ηθοποιός είναι ό,τι πιο οικονομικό κυκλοφορεί στην αγορά!
Έχετε ανακαλύψει πολλά ταλέντα, συμπεριλαμβανομένων των Fatsah και Mohamed. Πώς τους εντοπίσατε;
Αυτοί με εντόπισαν πρώτοι! Όταν ο Mohamed ήρθε σε εμένα με τον πρώτο του σενάριο, ανακάλυψα έναν τύπο γεμάτο χιούμορ και αυθεντικότητα. Είναι ένας πολύ προσεχτικός σκηνοθέτης, γιατί ξέρει ακριβώς τι κάνει. Έχει την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων που ξέρουν το μονοπάτι τους. Στο γύρισμα, δεν ξέρω πώς αισθάνεται μέσα του, αλλά δίνει πάντα την εντύπωση ότι είναι ήρεμος, σταθερός, διαθέσιμος και πολύ ακριβής. Μοιραζόμαστε πολλά, έχουμε μεγάλη συμπάθεια μεταξύ μας και δεν νιώθουμε ότι είναι απλώς μια δουλειά. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι καθηγητής οικονομικών και μάλιστα πολύ καλός και ότι ο Καθηγητής, όπως τον λέμε, δεν παραιτείται ποτέ από τίποτα. Μαζί του, νιώθουμε ότι είμαστε σε μία παιδική χαρά και όχι στη δουλειά.
Όσο για τον Fatsah, τον ανακάλυψα μέσα από ένα σκετς που είδα σε ένα dvd. Με έκανε να γελάσω αλλά και να συγκινηθώ. Είναι ένας πολύ τρυφερός, πολύ βαθύς και αστείος χαρακτήρας και έχουμε παίξει μαζί πολύ τα τελευταία χρόνια σε φεστιβάλ κωμωδίας.
Είναι πολύ διαφορετικό να παίζετε μαζί του σε ταινία;
Στην πραγματικότητα, δεν αισθανόμουν ότι έπαιζα, αλλά ότι ήμουν μαζί με έναν συγγενή. Είναι κάποιος που ξέρω καλά, οπότε όλα έγιναν φυσικά. Αυτή τη σχέση την έχω με λίγους.
Γιατί επιλέξατε να υποδυθείτε αυτόν τον χαρακτήρα;
Ήθελα να είμαι μέρος αυτής της ιστορίας, μέρος του κόσμου του Mohamed. Το σινεμά του μου θυμίζει τους Ιταλοαμερικανούς.
Στην αρχή της ταινίας, ο χαρακτήρας σας ντρέπεται για τον γαμπρό του και του απαγορεύει να λέει ότι η οικογένεια του ζει με μια Γαλλίδα και ότι έχουν παιδιά. Στην πορεία εξελίσσεται…
Μου αρέσει αυτός ο χαρακτήρας τον οποίο ξέρω καλά γιατί μου θυμίζει φίλους και συγγενείς. Είναι άνθρωποι που δεν τολμούν να παραδεχτούν ποιες είναι και τι ζωές κάνουν και ποιος τους έχει βάλει σε αβίωτες καταστάσεις. Όμως στο τέλος, αν μιλούσαν, θα αποκάλυπταν τα προβλήματα τους. Αυτό που μου αρέσει στον χαρακτήρα μου είναι ότι σε μία συγκεκριμένη στιγμή, παίρνει τη ζωή στα χέρια του και αποδέχεται αυτό που είναι. Όλοι οι σύνθετοι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες, ειδικά όταν η προσωπικότητα τους εξελίσσεται.
Έχετε ήδη συνεργαστεί με τον Lambert Wilson. Τι είδους συνεργάτης είναι;
Γνωριστήκαμε στο Le Marsupilami στο βάθος της μεξικανικής ζούγκλας και ήταν ντυμένος γυναίκα! Με ξετρέλαναν τα πόδια του! Τα πήγαμε καλά κατευθείαν. Έχει απίστευτο χάρισμα κει είναι πολύ οικείος. Έχει πλάκα, είναι ευγενής και τρυφερός. Δεν είναι απόμακρος με τους χαρακτήρες του. Αυτό το γύρισμα ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Κάτι που θα ήθελα να ξαναζήσω.
Στην πραγματική ζωή, ένας χαρακτήρας σαν τον Fatah θα μπορούσε να προκαλέσει τις ίδιες αντιδράσεις στη σημερινή Γαλλία;
Εννοείτε αν κάποιος θα συγκινούνταν από έναν άνθρωπο που διασχίζει μια ολόκληρη χώρα με μια αγελάδα μόνο και μόνο για να ζήσει το όνειρο του; Το να βοηθάς έναν ειλικρινή και απίστευτο άνθρωπο; Ναι, είμαι σίγουρος ότι οι Γάλλοι θα συγκινούνταν. Είναι ικανοί για κάτι τέτοιο και το έχουν δείξει στο παρελθόν. Αυτή είναι η γνήσια Γαλλία!
Συντελεστές
Σκηνοθέτης: Mohamed Hamidi
Σενάριο: Mohamed Hamidi, Alain-Michel Blanc, Fatsah Bouyahmed
Παίζουν: Fatsah Bouyahmed, Lambert Wilson, Jamel Debbouze, Julia Piaton, Hajar Masdouki
Διευθυντής Φωτογραφίας: Elin Kirschfink
Μοντάζ: Marion Monnier
Μουσική: Ibrahim Maalouf
