Του Δημοσιογράφου συγγραφέα Κώστα Μαρδά
Τον έκαναν μαύρο από τις μαστιγώσεις !
Του περνούσαν ζεσταμένη βελόνι από την ουρήθρα του ! .
Τον κρέμαγαν στον τοίχο !
Του έβαζαν φωτιά στο υπόγειο- κελί τάφο !
Και Εκείνος τους έβριζε !
Τους έφτυνε !
Τους δάγκωνε !
Κι όταν πια αποκαμωμένοι οι βασανιστές αξιωματικοί ….
” “Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών ” …
έφευγαν άπραγοι που δεν κατέδιδε συντρόφους του ,
με τους οποίους επιχείρησε στις 13 Αυγούστου 1968 το πρωί να ανατινάξει τη λιμουζίνα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Εκείνος έγραφε ποιήματα -συνθήματα στους τοίχους του κελιού… Με το αίμα του !
Ως που: Τη νύχτα της 5ης Ιουνίου 1969 ένας Γενναίος Έλληνας φαντάρος, ο Κρητικός Γιώργος Μωράκης, υπηρετώντας τη θητεία του στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, του άνοιξε την πόρτα του κελιού του… Και διέφυγαν… Παριστάνοντας τους αδειούχους…Κατέφυγαν σε φιλικό σπίτι στην οδό Πάτμου στα Πατήσια… Αλλά προδόθηκαν… Από τους δύο…δημοκράτες που τους έκρυψαν, για να εισπράξουν τις 500.000 δραχμές της επικήρυξης… Και από ένα διορισμό στο Δημόσιο !…
Την συνέντευξη – ντοκουμέντο της αφήγησης του ηρωϊκού Μωράκη στην εκπομπή μου “Προσωπικά Δεδομένα ” μεταδίδει απόψε στις 8 το BLUE SKY .
Στο βιβλίο μου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ- ΠΡΟΒΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ , που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε νέα έκδοση, από τις εκδόσεις Νίκας, εξιστορώ αυτή την Αρχαία Οικογένεια της Θυσίας. Που λες και κατάγεται από τα χρόνια του Αισχύλου…
Καταγράφω, εν ονόματι ημών των δειλών :
Τον μυθιστορηματικό αγώνα του Αλέξανδρου Παναγούλη , αλλά και όλης της οικογένειας :
Της αγέρωχης Μάνας Αθηνάς.
Του Πατέρα Βασιλείου τιμημένου αξιωματικού στο μέτωπο.
Του Μεγάλου Αδελφού Γιώργου χαμένου επί χούντας υπολοχαγού των καταδρομών .
Και ιδιαίτερα του Συστρατιώτη Αδελφού, Στάθη Παναγούλη. Εκπαιδευμένου σε στρατόπεδο Παλαιστινίων Ανταρτών. Ο οποίος συνελήφθη και αυτός από Ιούδα σε υπόγειο της Πατησίων, βασανιζόμενος επί έξι μήνες στην Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία. Περνώντας δυό χρόνια στη ίδια φυλακή με τον αδελφό του… Που ποτέ δεν είδε !…
Σήμερα το μεσημέρι, ο …τελευταίος επιζών , ο Στάθης, σεβόμενος τα μέτρα της Δημοκρατίας κατά του θανατικού ιού, για την οποία Δημοκρατία βασανίσθηκε ο Παναγούλης, θα τελέσει μόνος του το καθιερωμένο μνημόσυνο επί τω θανάτω του Αλέξανδρου , την Πρωτομαγιά του 1976. Ενθυμούμενος τις περίεργες συνθήκες του τροχαίου στη λεωφόρο Βουλιαγμένης…
*
Προσκυνούμεν Σου Τα Πάθη Αλέξανδρε!
*
Δείξον Ημίν
*
και την Ένδοξόν σου Ανάστασιν!
