Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Η ζωή είναι φτιαγμένη από πολλά μικρά και μεγάλα παραδείγματα. Ένα από αυτά – και το πιο θρυλικό – είναι ο πασίγνωστος πλέον Λουκάνικος. Ένα παράδειγμα που μας δείχνει γιατί τα χειρότερα ζώα στον κόσμο είναι οι άνθρωποι και τι μπορούν να κάνουν τα αυθεντικά ζώα.
Τούτος ο ημίαιμος τετράποδος δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εμάς. Το αντίθετο μάλιστα. Πρώτος στις πορείες, πρώτος απέναντι στα ΜΑΤ, δεν… μασάει από μπογιές, φωτιές και δακρυγόνα. Όπου αγώνας και τσαμπουκάς ο Λουκάνικος παλικάρι, ανοίγει το δρόμο σε εμάς τα φοβισμένα κουταβάκια, που κρυφτήκαμε στη λήθη του καναπές μας, πρώτα βολεμένοι με τα δανεικά ευρώπουλα και τώρα φοβισμένοι για το ήδη χρεοκοπημένο μέλλον μας.
Αυτές τι ταραγμένες – τρομαγμένες εποχές, που ο κόσμος αναζητά ηθικές αξίες και ηρωικές φιγούρες για ν’ ακουμπήσει, βρίσκει στη μουσούδα του Λουκάνικου το πρότυπο του επαναστάτη με αιτία. Δικαίως λοιπόν το αμερικάνικο περιοδικό «TIME» τον φιλοξενεί στις σελίδες του στα «Πρόσωπα της Χρονιάς» ανακηρύσσοντας τον σκύλο – σύμβολο των μαχητικών λαϊκών διεκδικήσεων.
Εδώ λοιπόν έρχεται και η απόλυτη ξευτίλα για το σάπιο πολιτικό σύστημα και την απέραντη φάρμα των ζώων που το απαρτίζουν. Γιατί όλοι τους μόλις γεύτηκαν την ηδονή της εξουσίας φέρθηκαν ακριβώς όπως τα γουρούνια, αποδεικνύοντας πόσο κορόιδα είμαστε που αποτινάσουμε τον έναν δεσμό για να μπούμε ακόμα πιο βαθιά στον επόμενο.
Για όλους αυτούς του λόγους θα ήθελα να ήμουν ο Λουκάνικος και όχι επειδή μοστράρει στο εξώφυλλο του «TIME» ή για την αναγνωσιμότητα του. Και κυρίως γιατί δεν γλύφει το κοκαλάκι που του πετάνε για να σταματήσει να φωνάζει!
Υ.Γ: Επειδή έχω και λίγο αδύνατη μνήμη μήπως μπορείτε να μου θυμίσετε ποιο απ’ όλα τα εγχώρια γουρούνια έχει καταφέρει να κατακτήσει τον συγκεκριμένο τίτλο από το έγκριτο περιοδικό
