Της ΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ
“Πες στην Σώτια την αγάπη μου!” “Πες στον σκούρο την αγάπη μου!” Μπορεί να έδωσαν “Ρεσιτάλ” στο Ελληνικό τραγούδι, αλλά η επαφή τους δεν ήταν καθημερινή. Η Σώτια Σώτου και ο Κώστας Χατζής έστελναν χαιρετίσματα μέσω τρίτων ο ένας στον άλλο .
Εκείνη τον αποκαλούσε σκούρο λόγω του χρώματος της επιδερμίδας του.
Το φευγιό της Σώτιας του στοίχισε πολύ. Δεν βγήκε να πει κάτι, ούτε στην κηδεία της δεν εμφανίστηκε. Δεν θα το άντεχε. Κάθισε στο σπίτι του και γρατζουνούσε την κιθάρα του, όπως τότε που καθόταν εκείνη απέναντί του και έγραφαν τα τραγούδια τους έμειναν στο πέρασμα του χρόνου. Μέρες αναζητούσα τον Κώστα Χατζή να μου πει δυο λόγια για την σπουδαία στιχουργό και ποιήτρια. Όταν επιτέλους απάντησε στο τηλέφωνο στο άκουσμα και μόνο του ονόματός της ένιωσα ότι δάκρυσε…
“Κάποιος που λέγεται Τελκής, η επέκταση της ζωής μου που είναι η κιθάρα μου και μετά εκείνη! Η Σώτια Τσώτου, ο Φιλέρης, ο Λυμπερόπουλος, η Ναχμία ! Όλοι αυτοί που έγραψαν για μένα. Αλλά με την Τσώτου είχαμε μια άλλη σχέση” . Η φωνή του Κώστα Χατζή κάνει σπασίματα αλλά και γυρίσματα, όπως όταν παίζει μια μπάντα.
” Γεννηθήκαμε σε διαφορετικές εποχές και χρονολογίες, αλλά κάτω από τον ίδιο ουρανό. Είχαμε σεντόνι τον ουρανό της Λειβαδιάς και κατωσέντονο ήταν η περιοχή αυτή . Ήταν ένα άτομο που νομίζω ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκι, ο Μαρκόπουλος, ο Λεοντής, ο Ξαρχάκος έκαναν λάθος που δεν χρησιμοποίησαν αυτή τη μεγάλη ποιήτρια και στιχουργό. Πόσο θα είχε αλλάξει ο ρους της ιστορίας του τραγουδιού, αν αυτά που έγραψα εγώ τα είχαν γράψει αυτοί οι μεγάλοι συνθέτες και στιχουργοί. Θα ήταν κάτι άλλο.” ΄
Γίνεται καταγγελτικός και σκληρός ο μεγάλος δημιουργός αλλά έχει τους λόγους του.
“Δεν ξέρω ,γιατί δεν κατάλαβαν ότι ήταν τόσο μεγάλη ποιήτρια και στιχουργός . Δεν ξέρω. Πραγματικά , πολλές είναι οι φορές, πολλά τα χρόνια που σκέφτομαι το γιατί. Τώρα, που έφυγε εκείνη βέβαια την θυμήθηκαν αρκετά άτομα. Έδωσε πάρα πολλά στο χώρο του πολιτισμού. Αλλά μπορούσε να δώσει ακόμα περισσότερα αν την είχαν χρησιμοποιήσει κι αυτοί οι μεγάλοι. Ίσως, τώρα να λέω λόγια πικρά λόγω της δικής μου κατάστασης…”
Πολύ με πίκρανες ζωή / μακριά θα φύγω ένα πρωί / ν΄ανέβω σε ένα αεροπλάνο/ να δω τον κόσμο από κει πάνω. Ποιος δεν σιγοτραγούδησε τους στίχους αυτούς της Σώτιας Τσώτου , που πήρε το αεροπλάνο της για το μεγάλο ταξίδι…
” Εγώ πιστεύω θα την ξαναδώ . Άλλωστε δεν είμαστε ορθόδοξοι; Δεν είμαστε Χριστιανοί; Τι λέει η Γραφή; Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών. Αυτό λέει. Λυπήθηκα πολύ που έφυγε. Εδώ , χάνεις το σκύλο σου ή τη γάτα σου πόσο πολύ πικραίνεσαι και πόσο πολύ καιρό κρατάς αυτή την εικόνα. Πόσο λοιπόν μία Τσώτου που όλα τα τραγούδια που έγραφε ήταν εικόνες από τη ζωή, από μας τους ανθρώπους σαν κι εμένα που ανήκω στην τάξη των Πληβείων, γιατί υπάρχει η ελίτ, υπάρχει η τάξη των πλουσίων , η μεσαία τάξη , υπάρχουν οι φτωχοί, υπάρχουν οι πιο φτωχοί και υπάρχουν κι αυτοί που στη Ρωμαϊκή εποχή ήταν η κατωτέρα τάξη .”
Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά/ η μοναξιά τους παγώνει
Πηγαίνουνε στο σινεμά/ για να μη νοιώθουνε μόνοι
Μα εγώ έχω εσένα, κι εσύ εμένα/Κι είν’ η αγάπη μας χρυσό πουλί
Μα εγώ έχω εσένα, κι εσύ εμένα/Δυο π’ αγαπιούνται είναι πολλοί…
Πώς να ξεχάσει ο Κώστας Χατζής; Η γνωριμία του με την Σώτια Τσώτου στάθηκε καθοριστική και για τους δυο…
” O, τι σκεφτόμουνα κι αυτά που ήθελα να γίνουν στίχοι της τα έλεγα κι εκείνη έγραφε . Έχουμε μιλήσει σε όλες τις πτυχές της ζωής. Ο, τι κι αν συζητήσουμε θα σου πω ένα τραγούδι για την αγάπη, για την προδοσία, για τη φιλία, την εκτίμηση , τη συγχωρητικότητα. Όλοι ξέρετε τι πλάσμα ήταν η Σώτια! Μπορεί να μην είχαμε καθημερινή επαφή οι δυο μας ,αλλά η επικοινωνία μας ήταν έστω και με μια καλημέρα. Έστω ένα γειά σου ή ένα χαιρετισμό από κάποιον άλλο. “Πέστε στη Σώτια την αγάπη μου” κι εκείνη “Πες στον σκούρο την αγάπη μου”. Με αποκαλούσε σκούρο , επειδή είμαι λίγο σκούρος.”
Ο Κώστας Χατζής βάζει τελεία.
“Δεν βαριέσαι αδελφέ” η Σώτια έφυγε. Αλλά έμειναν οι στίχοι της που στις παρτιτούρες του Κώστα Χατζή έγιναν σπουδαία τραγούδια που θα αγγίζουν πάντα τις καρδιές των ανθρώπων …
