ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ 4 ΚΟΠΕΛΕΣ
Αθήνα, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου του 1998
γράφει ο Γιώργος Δανόπουλος
Να…, Μα…, Ελ…, Πε…
Τέσσερα πλοία και καθένα απο αυτά, μιά ιστορία…
Τέσσερεις καπετάνισες εβάλθηκαν ταξίδι να αρχίσουν!
Μια περιπέτεια! Τον κόσμο να ενώσουν, σε μια κοινή πορεία!
* * *
Τα πράγματα όμως άλλαξαν, εχάθηκαν!
Ο κόσμος όμως, δεν τους ξέχασε…
…και μύθους έφτιαξε.
* * *
Καθώς περνούσε ο χρόνος,
τίποτα δεν υπήρχε πιά που να θυμίζει τα παλιά…
Και ο μύθος εξεχάστηκε, η ελπίδα αντιστάθηκε…
…μα κάποτε τρελάθηκε.
* * *
Και ξαφνικά! Ο κόσμος άλλαξε ξανά!
Μιά νέα ελπίδα ξεπροβάλει…
…κι απ’ τον ορίζοντα προβάλει, ένα πλοίο…
…δύο πλοία…τρία πλοία…τέσσερα!
* * *
‘Ηρθαν! Και δεν θα ξαναφύγουν πιά!
Οι ιστορίες άρχισαν ξανά!
Και ο κόσμος δάκρυσε, από χαρά.
Πόσο εκείνες που εχάθηκαν παλιά…
…και τώρα βρέθηκαν και ένωσαν τον κόσμο!
* * *
Αυτό που ήθελαν!
