Γράφει ο Γιώργος Δουατζής
www.douatzis.gr
Πολύ μελάνι, πολλές συζητήσεις, αναλύσεις, προτάσεις, για να βρεθεί διέξοδος από το τραγικό τέλμα που ζει η πατρίδα. Οι περισσότερες ξαφνιάζουν, αφού μιλούν για εκλογές, ήτοι αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού. Μιλούν δηλαδή για τη σωτηρία του τόπου από τους καταστροφείς της. Για την προστασία της ακεραιότητας του κοπαδιού από τον λύκο. Και είναι προτάσεις που διαχέονται στην ελληνική Κοινή Γνώμη, από τους ίδιους ανθρώπους και τα ίδια Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία ως έρμαια της διαπλοκής συνέβαλαν στην κοινωνική, πολιτιστική, πολιτική σήψη.
Οι αιτίες της κατάντιας μας πολλές και καταγεγραμμένες, με προεξάρχουσα αυτήν που εύλογα βάζει χρονικά στη σειρά εξέλιξης, την κρίση πολιτισμού, αξιών ζωής, πολιτικής και τέλος κρίση οικονομίας. Η συνταγή δοκιμασμένη. Ολόκληρος λαός χειραγωγείται από την απειλή και το φόβο, αφού υπέκυψε σε σαθρά πρότυπα, τα οποία προέβαλλαν καταιγιστικά τα ΜΜΕ επί δεκαετίες. Είναι αυτά τα πρότυπα που αδρανοποίησαν τα αντανακλαστικά του πολίτη, πρότυπα χαμηλής αισθητικής, πλασματικών αναγκών ζωής, ιδιωτικής εσωστρέφειας, λατρευτικής ανάδειξης του προσωπικού και απόλυτης αδιαφορίας για το συλλογικό. Πρότυπα που έκρυψαν στο φαίνεσθαι του περιτυλίγματος την απουσία περιεχομένου.
Τώρα φόβος, ως και αν θα υπάρξουν τα χρειώδη για την επιβίωση. Τώρα, απειλή ως και για τον φυσικό αφανισμό του πολίτη, μέσω της ένδειας. Τώρα, δέος στη σκέψη μήπως ξυπνήσει το ένστικτο του ζώου στον πεινασμένο συνάνθρωπο. Τώρα, συλλογικός πόνος και εθνική κατάθλιψη που αδρανοποιούν ελπίδες, κινήσεις, προοπτικές. Τώρα, κούρνιασμα ακινησίας, σαν ζώο φοβισμένο από την επίγνωση της αδυναμίας του. Τώρα, δικαιολογημένη ανησυχία ως και για την εθνική ακεραιότητα…
Γνωρίζουμε ότι αν οι πολιτικοί είχαν ανάστημα, θα ασκούσαν πολιτική. Ότι αν υπήρχε πολιτική, δεν θα αλώνιζαν οι κερδοσκόποι. Ότι οι περίφημες αγορές έχουν πρόσωπο, αλλά δρουν με τη σιγουριά ότι θα έχουν εσαεί υποχείρια τους πολιτικούς. Γνωρίζουμε ότι η διαπλοκή κεφαλαίου, ΜΜΕ, πολιτικών, απαγορεύει σε κάθε πολιτικό συμμέτοχό της να ορθώσει ανάστημα αξιοπρέπειας και προστασίας του εθνικού και λαϊκού συμφέροντος. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτό το πολιτικό σκηνικό και τους ανθρώπους του.
Εάν έχει απομείνει στους πολιτικούς μας ίχνος αυτοσεβασμού. Εάν διαθέτουν έστω ψήγματα αγάπης για τον τόπο. Εάν γνωρίζουν ότι η έγκαιρη απόσυρση διασώζει εαυτούς και αλλήλους. Τότε, η μέγιστη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν είναι:
Να αποσυρθούν οριστικά από κάθε θέση εξουσίας.
Να παραδώσουν την άσκηση διακυβέρνησης της χώρας για μια τετραετία σε κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης από ικανούς επιστήμονες, τεχνοκράτες, ειδικούς, οι οποίοι θα διαχειριστούν την κρίση και δεν θα αναμιχθούν ποτέ ξανά στα κοινά.
Να παραμείνουν στη Βουλή, νομοθετώντας όσα εισηγείται η κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, έως τις επόμενες εκλογές για να μην υπάρξουν κοστοβόρες αναταράξεις.
Να δεσμευτούν ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα μετέχει κανείς από το σημερινό βουλευτικό προσωπικό, για να ανοίξει ο δρόμος σε νέους ανθρώπους.
Να νομοθετήσουν: Την άρση της βουλευτικής ασυλίας.
Την κατάργηση κάθε δυνατότητας παραγραφής αδικημάτων. Την εφ’ όρου ζωής ευθύνη κάθε πολιτικού για οιοδήποτε αδίκημα, όπως ισχύει για κάθε Έλληνα πολίτη.
Μόνον έτσι θα πεισθούν οι πολίτες ότι οι θυσίες του λαού θα έχουν προοπτική, ότι οι ένοχοι καταλήστευσης δημοσίου χρήματος θα τιμωρηθούν, ότι η εθνική συσπείρωση απαιτείται και θα αποδώσει, ότι το εργαλείο της φορολόγησης θα ανακατανείμει δίκαια τα εισοδήματα των ανθρώπων του μόχθου.
Ξέρω αυτή η πρόταση καίει με τα ξερά και μερικά χλωρά, αλλά η απώλεια θα ήταν μικρή. Ξέρω επίσης ότι αυτή η πρόταση είναι εφικτή, αλλά δεν θα την τολμήσουν. Διότι αν είχαν το ήθος που απαιτεί η αποδοχή της, δεν θα φτάναμε ως εδώ.
Δεν θεωρώ εαυτόν αιθεροβάμονα. Αλλά και μόνον η καταγραφή μιας τέτοιας πρότασης, πιστεύω ότι λέει πολλά, έχει λόγο ύπαρξης και νομίζω ότι εκφράζει την πλειονότητα των Ελλήνων.
