Μια και μοναδική μέρα…

Facebook
Twitter
LinkedIn

Του Χρήστου Βλαχογιάννη

Ξυπνάς με χαρούμενη διάθεση. Πλησιάζει η άδεια και τα κύτταρα έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν. Συνεπώς, είσαι αποφασισμένος να μη “μαυρίσεις” την ψυχή των αναγνωστών και να δώσεις μια πιο εύθυμη νότα στο κείμενό σου.

Ενώ λοιπόν έχεις οργανώσει το “τέλειο έγκλημα”, κάνεις το μοιραίο λάθος. Ρίχνεις μια ματιά στην ειδησιογραφία μήπως κι ήρθε η συντέλεια του κόσμου κι εσύ ασχολείσαι με την ύφεση χωρίς πάτο της “Ψωροκώσταινας” και τελικά κατανοείς την πλειοψηφία των Ελλήνων, που θέλουν να πάρουν ένα πολυβόλο να μπουν στη βουλή και να θερίσουν χωρίς καμιά αναστολή και τους τριακόσιους.

Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται τον γλωσσοπλάστη χαρλεά κ. Πολύδωρα και την αμίμητη ατάκα για τις ευθύνες του “στρατηγού ανέμου” στις ολέθριες πυρκαγιές που αφάνισαν τεράστιες εκτάσεις στην Ηλεία το 2007. 

Αυτός λοιπόν ο ταπεινός και με φιλοσοφική διάθεση πολιτικός ανήρ κατάφερε με μόλις μία μέρα θητεία ως πρόεδρος της Βουλής (ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαΐου και 17ης Ιουνίου) να διορίσει την κόρη του σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου (Εφημερίς της Κυβερνήσεως, αρ. φ. 334, 23/7/2012, υπ’ αριθμ. 8574/6100/11-7-2012).

Εκεί λοιπόν που είμαι έτοιμος να γράψω ότι μετά και από αυτή την πολιτικά και ηθικά αποτρόπαια πράξη ο λαός δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί πιο αιματηρές θυσίες γιατί δεν αξίζει να τις κάνει, τελικά υπερνικούν τα κύτταρα της καλοκαιρινή διάθεσης και θα δώσω μία πιο… βαθυστόχαστη ανάλυση!

Day 1 και μοναδική ως πρόεδρος της Βουλής. Ξυπνάς 06:30 – καθότι ανήσυχος για το μεγαλείο που σε περιμένει – και πριν πιεις την πρώτη ρουφηξιά καφέ ατελείωτες σκέψεις βασανίζουν το μυαλό σου. “Θα προλάβουν όλοι οι φωτορεπόρτερ να με αποθανατίσουν; Μήπως να κάτσω περισσότερες από 8 ώρες στην καρέκλα; Ποιο κοστούμι θα με φωτίζει περισσότερο; Ποιους να δεχτώ στο γραφείο μου; Τι θα φάω για μεσημεριανό; Α, και να μην ξεχάσω να διορίσω την κόρη μου ως υπάλληλο της βουλής”.

Κατανοώ τις ώρες αγωνίας του κ. Πολύδωρα μέχρι να κουρνιάσει στη δερμάτινη καρέκλα. Νιώθω το δράμα που έζησε καθώς είχε πολλές δουλειές και δεν προλάβαινε να διορίσει και τη δεύτερη κόρη του. Και κυρίως πως μπόρεσε να την αντικρίσει γυρνώντας σπίτι ενώ ήταν τόσο άδικος μαζί της …

Φίλοι μου αυτό το δράμα είναι αληθινό γιατί είναι βγαλμένο από τη ζωή και καμία πένα δεν θα μπορούσε ποτέ να το γράψει!

Υ.Γ: Ο “στρατηγός άνεμος” ήταν πάντα δίκαιος και θα κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε στη “ριγμένη” κόρη του, στην επόμενη μία και μοναδική μέρα… 

Σχετικά Άρθρα

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας προσφέρει μία καλύτερη εμπειρία.