Μια συνέντευξη από τη μακρινή Γενεύη, από τη συγγραφέα Βενετία Πιτσιλαδή Chuard. Μας μιλά για το μυθιστόρημά της και για τις τόσο σημαντικές δραστηριότητες της στην Ελβετία. Συζητώντας με τέτοιους ανθρώπους αντιλαμβάνεσαι πως η ευγένεια δε χάθηκε…
Αφού σας ευχαριστήσω για την αποδοχή της πρόσκλησής μου, σας δηλώνω πως είμαι πολύ χαρούμενος που θα συζητήσουμε. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Λοιπόν… Παιδικά χρόνια! Μνήμες από Ελλάδα… Τελικά τι είναι η Ελλάδα για μια Ελληνίδα που ζει εδώ και σαράντα χρόνια στη Γενεύη;
Τι γλυκές, τρυφερές, ζωντανές αναμνήσεις, γεμάτες χρώματα, αρώματα κι έντονες συγκινήσεις! Αυθόρμητα έρχονται κοντά μου και αναστατώνουν όλες μου τις αισθήσεις. Με φόντο τη θάλασσα, με την οποία έχω μια συναισθηματική σχέση – μια εξάρτηση θα έλεγα – γιατί η θάλασσα δίνει στη ζωή μου ισορροπία, οξυγόνο και αισιοδοξία. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Λέσβο κι η μητέρα μου στην Κωνσταντινούπολη. Εγώ γεννήθηκα στην Μυτιλήνη, αλλά από δύο χρονών παιδί μεγάλωσα στην Αθήνα. Τελείωσα το δεύτερο Γυμνάσιο Θηλέων στο Κολωνάκι.. Η Αθήνα, αυτή η πόλη του ωραίου και της ανθρωπότητας, η τρελή, η υπερβολική, η ασταμάτητη πόλη των άκρων… Θυμάμαι το Πάσχα στην Ελλάδα, μαγευτικές στιγμές σε νησιά, σε μικρά εκκλησάκια….Μεγάλη Παρασκευή να ακολουθούμε τον επιτάφιο με αναμμένα κεριά… Αναμμένες ελπίδες! Μέσα σε μια ερωτιάρικη φύση της άνοιξης, εμείς στην εφηβεία με τα πρώτα σκιρτήματα, τα πρώτα φλογερά βλέμματα που ” ανασταίνουν ”…Τα καλοκαίρια στα θερινά σινεμά μέσα στα γιασεμιά και το αγιόκλημα, μυρωδιές που ακόμη τις αναπνέω, γιατί τις κράτησα μέσα μου, τις έκανα δικές μου. Με τις φίλες μου όσο πιο πολύ κλαίγαμε βλέποντας την ταινία, τόσο πιο πολύ θεωρούσαμε πως το έργο άξιζε. Άξιζε γιατί μας είχε συγκινήσει. Οι οικογενειακές γιορτές, με τη ζεστασιά αγάπη… Αυτή η αγάπη που μου έδωσε φτερά… Η οικογένεια, η Ελληνική νοοτροπία και η παιδεία μου έδωσαν αξίες ζωής, ηθικές αρχές, παράδοση, έθιμα. Έφυγα να σπουδάσω στο Λονδίνο Συμβουλευτική Ψυχολογία και στη συνεχεία – από αγάπη – ακολούθησα τον μελλοντικό σύζυγο μου στη πατρίδα του τη Γενεύη. Απέκτησα δύο παιδιά, ενώ συγχρόνως συνέχισα τις σπουδές της Ψυχολογίας και των Επιστήμων της Εκπαίδευσης. Παρόλο που ήταν δική μου απόφαση να μείνω στην Ελβετία, ψυχικά έζησα το ” ξερίζωμα ” από την Ελλάδα σαν ένα ” δράμα ”, σα μια βαριά ” αρρώστια ”. Αυτή η πληγή είναι πάντα ανοικτή και δε θα κλείσει ποτέ . Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι ερωτική, σχέση αγάπη και πόνου, σχέση χωρισμού και αγκαλιάς. Σήμερα με κομμένη ανάσα παρακολουθώ και ζω την απογοήτευση και τη δυστυχία που περνάει η χώρα μου. Σίγουρα ” όπου πάω η Ελλάδα με πληγώνει”… Η Ελλάδα είναι για πάντα η ΠΑΤΡΙΔΑ. Η βάση, οι ρίζες, η κουλτούρα μου. Είμαι πραγματικά περήφανη που είμαι και… που παραμένω Ελληνίδα!
Τα παιδιά σας πως βλέπουν την Ελλάδα του μνημονίου με τα δικά τους μάτια; Τι κατανοούν και τι δεν κατανοούν από το σύγχρονο αλαλούμ της χώρας μας;
Τα παιδιά μου και η Ελλάδα… Τα παιδιά μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Γενεύη, είναι όμως στην καρδιά τους πραγματικοί Έλληνες. Είμαι πολύ περήφανη γιατί γράφουν και μιλούν απταίστως την γλώσσα μας. Κατάφερα να τους μεταδώσω τις ηθικές αρχές και τις αξίες που πήρα από την οικογένεια και τη χώρα μου. Από μόνοι τους αποφάσισαν και χωρίς καμία επιρροή να βαφτιστούν Ορθόδοξοι. Είναι δεμένοι με την Ελλάδα, με τους συγγενείς και τους φίλους. Θα σας εντυπωσιάσει, αλλά παρακολουθούν τα γεγονότα στην Ελλάδα και κατανοούν τα προβλήματα… ανησυχούν για την σημερινή ” κατάθλιψη ” της χώρας μας. Επισκέπτονται συχνά την πατρίδα και παρόλη την κρίση, βρίσκουν ότι ο λαός είναι ενωμένος με ζεστασιά, και αντιμετωπίζει με δυναμισμό, πολύ χιούμορ και εξυπνάδα την τόσο δύσκολη καθημερινότητα του. Ίσως και να βοηθάει και το υπέροχο κλίμα …
Κι έρχεται πέρσι η κυκλοφορία του πρώτου σας μυθιστορήματος από τις εκδόσεις Σαββάλας. Τίτλος: «Η θεατρίνα της ζωής.» Θα μας πείτε δυο λόγια για την σύλληψη της ιδέας και για τον μύθο…
” Η θεατρίνα της ζωής ” είναι ένα Μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει ποιητικά στο βάθος του υποσυνείδητου της Αλεξάνδρας, εκεί όπου βρίσκονται ξεχασμένα και κρυμμένα τα οικογενειακά μυστικά και σκάνδαλα, τα οποία της δημιουργούν τα παιδικά της τραύματα. Η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να ” θυμηθεί ” μέσα από το υπέροχο αλλά συγχρόνως και οδυνηρό ταξίδι με τον εαυτόν της. Χρησιμοποιεί τη δική της θεραπεία, η οποία είναι το πάθος για τη ζωή και τον άνθρωπο, η αισιοδοξία, ο διαλογισμός, η φιλοσοφία, ο χορός και η ποίηση, μαζί με το λυτρωτικό και χωρίς τύψεις σεξ. Κατάφερε να φτιάξει το σκηνικό της ζωής της όπως το ήθελε και να απελευθερωθεί. Έκανε θετικές σκέψεις και έμαθε να αγαπά τον εαυτό της, να μην τον τιμωρεί, αλλά να τον αναλύει και να τον συμβουλεύει φιλικά. Η Αλεξάνδρα ακόμη και τους πιο δύσκολους και τραγικούς ρόλους της ζωής έμαθε να τους δέχεται και να προσπαθεί να τους παίζει τέλεια. Κατάφερε με πολύ πειθαρχεία, θέληση και πνευματική άσκηση, να μην παρασυρθεί από το ψυχικό της τσουνάμι. Η ιστορία του μυθιστορήματος πολλά χρόνια πριν είχε ριζωθεί και ταξίδευε μέσα μου… Γράφοντας βρισκόμουν και ζούσα σε μια μοναδική ατμόσφαιρα ποιητικής φαντασίας, σε ένα σκηνικό, εκεί όπου θα έπαιρναν ζωή και θα έπαιζαν τους ρόλους τους οι ήρωες… Πνιγόμουν και ξεχείλιζα από μια υπερένταση αισθημάτων, που με χαρά σύντομα θα βίωναν οι πρωταγωνιστές… Ένα μεγάλο σκηνικό με κύματα, απόμακρους βράχους, δυνατό αέρα, το λιμάνι με τους άσεμνους δρόμους, το νησί… Μουσική από όπερα με την Μαρία Κάλας, τον Λουτσιάνο Παβαρότι… Αναμμένα κεριά, άσπρες ορχιδέες, κορμί που μύριζε κυκλάμινο… Απόγνωση με το μεθύσι του έρωτα! Αυτό το Μυθιστόρημα το “κεντούσα ” δεκαεπτά μήνες. Μια οδυνηρή και συγχρόνως ηδονική εμπειρία. Προσπάθησα να οδηγήσω τους ήρωες μου στην κάθαρση και την αυτογνωσία. Στο βιβλίο κυριαρχεί το πάθος. Ένα πάθος ορμητικό, υπόγειο, σαρωτικό… Μέσα από αυτή την εμπειρία – παρέα με τους ήρωες μου – ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει ωραιότερο ταξίδι από αυτό που κάνουμε με τον εαυτόν μας… Το σκηνικό της ζωής μας, είναι γεμάτο εκπλήξεις ….
Γιατί επιλέξατε να γράψετε ένα μυθιστόρημα στα Ελληνικά κι όχι σε μια άλλη γλώσσα; Οι σκέψεις, οι απολογισμοί, οι εσωτερικοί μονόλογοι… σας επισκέπτονται απρόσκλητοι τα βράδια μιλώντας μόνο την ελληνική γλώσσα;
Προσπάθησα να γράψω στα Γαλλικά και στα Αγγλικά , αλλά τελείως αυθόρμητα η ψυχή μου διάλεξε την μητρική γλώσσα. Από δώδεκα χρονών γράφω ποιήματα – τα έχω κρατήσει – και πάντα… όλα τα γραπτά μου ήταν στα Ελληνικά. Υπάρχει ένας μεγάλος πλούτος λέξεων και εκφράσεων στην γλώσσα μας και για μένα θα μείνει για πάντα η γλώσσα που με αγγίζει και με εκφράζει περισσότερο. Πράγματι τα βράδια μ’ επισκέπτονται απρόσκλητοι αλλά είναι πάντοτε «ευπρόσδεκτοι» οι εσωτερικοί μονόλογοι… Είναι στιγμές ξεχωριστές και γοητευτικές, αυτές που ξεγυμνώνω και αντιμετωπίζω τον εαυτόν μου. Σε οποιαδήποτε γλώσσα…
Σε όλους τους συγγραφείς θα άρεσε το έργο τους σε κάποια χρονική στιγμή να μεταφραστεί! Πιστεύετε πως με τη μετάφρασή ενός μυθιστορήματος σε μια άλλη γλώσσα ο μεταφραστής μπορεί να αποδώσει το πνεύμα και τα αρώματα του συγγραφέα ή πως το αλλάζει αναγκαστικά, οδηγώντας το προς μια άλλη τροχιά… για να μπορέσει να αποκτήσει το «δικό» του ύφος;
Βεβαίως θα μου άρεσε το έργο μου να μεταφραστεί και ο κύριος λόγος είναι οι φίλοι μου στο εξωτερικό οι οποίοι έχουν στεναχωρηθεί γιατί δεν μπορούν να το διαβάσουν και συνέχεια μου το ζητούν . Πιστεύω βέβαια πως όσο τέλεια και να είναι η μετάφραση σε άλλη γλώσσα, θα χάσει το έργο σε πολλά σημεία – ειδικά στα ποιητικά – αλλά πιθανόν σε άλλα σημεία να κερδίσει….
Οι άνθρωποι παίζουν – καλό ή κακό δεν έχει σημασία – θέατρο στην καθημερινότητά τους;
« Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά
όμως η μοίρα μας πάντα νικά ”
Σεφέρης
Κάποια στιγμή όλοι μας παίζουμε κάποιο ” ρόλο ”. Για να ξεφύγουμε από τη δύσκολη πραγματικότητα… Να δραπετεύσουμε από τον εαυτόν μας… Να ξεγελάσουμε τους άλλους με μια «εικόνα» που θα θέλαμε να είμαστε… Για να απολαύσουμε τη ζωή περισσότερο στο πετσί κάποιου άλλου… σε ρόλους που κλέβουμε από τη ζωή, γιατί δεν μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε. Για να επιβιώσουμε σε στιγμές τραγωδίας, όπως οι σημερινές! Είμαστε όλοι θεατρίνοι της δικής μας ζωής !
Δημιουργήσατε στη Γενεύη μια λέσχη ανάγνωσης. Είδα φωτογραφίες από κάποιες παρουσιάσεις και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα! Γνωστοί και αξιόλογοι συγγραφείς σας επισκέφτηκαν. Σίγουρα οι αναγνώστες μας θα ήθελαν να μάθουν πολλά περισσότερα για την προσπάθεια σας αυτή.
Ο ” Λογοτεχνικός Κύκλος Βιβλιόφιλων Γενεύης ” συμπληρώνει φέτος 16 χρόνια πορείας έχοντας δώσει την ευκαιρία στα μέλη του να μελετήσουν σε βάθος αξιόλογα έργα της Ελληνικής Λογοτεχνίας σε συνδυασμό με έργα ξένων συγγραφέων που έχουν ως θέμα τους την Ελλάδα. Στο σύνολο των 180 Λογοτεχνικών έργων – έργα επιλεγμένα με αυστηρά κριτήρια – επιλογές που στοχεύουν να τονώσουν το ενδιαφέρον για φιλολογική προσέγγιση και να διαφυλάξουν τη διατήρηση των πολύτιμων θεσμών και της γλώσσας… Ο ”Κύκλος Βιβλιόφιλων ” αριθμεί 38 Μέλη, οι συναντήσεις είναι μηνιαίες και πραγματοποιούνται εναλλάξ στα σπίτια των ελληνίδων μελών. Τα βιβλία 10 κατά μέσον όρο το χρόνο, έχουν προεπιλεγεί, με βάσει ειδικές προτάσεις των μελών, από προσωπικές αναζητήσεις και φιλολογικά αφιερώματα ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών. Η τελική επιλογή γίνεται με ψηφοφορία . Σε κάθε συνάντηση μια κυρία έχει την ευθύνη της παρουσίασης ενός λογοτεχνικού έργου, παρουσίαση που θα εμπεριέχει στοιχεία για τον συγγραφέα και σχόλια γύρω από το βιβλίο του. Το γεγονός ότι τα βιβλία θα πρέπει να έχουν διαβαστεί από το σύνολο των μελών, μας δίνει την ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων και εποικοδομητική συζήτηση. Σταθήκαμε αρκετά τυχερές να έχουμε κοντά μας σε συναντήσεις μας συγγραφείς που μας παρουσίασαν τα βιβλία τους και την προσωπική προσέγγιση τους. Για τον εορτασμό των δέκα χρόνων του Λογοτεχνικού μας Κύκλου προσκλήθηκε η συγγραφέας Φιλομήλα Λαπατά , η οποία μας παρουσίασε την τριλογία της. Τις συναντήσεις μας συμπληρώνει πάντα ένας παραδοσιακός μπουφές, ένα ”κέρασμα”, μια γνήσια ελληνική φιλοξενία. Η μηνιαία συνάντηση αποτελεί για τα μέλη μια ανάσα ενημέρωσης γύρω από κάθε τι το ελληνικό, μια γιορτή που μας επανασυνδέει με τις ρίζες μας, μας τονώνει και μας κάνει πλουσιότερες και σίγουρες… για το ότι συμμετέχουμε στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Παράλληλα καλύπτει την ανάγκη να καλλιεργούμε τις γνώσεις και την ποιότητα της ελληνικότητας μας, στοιχείο πολύτιμο για την οικογένεια… που αποδεικνύεται καθοριστικό και χρήσιμο σε μεικτούς γάμους και σε άτομα που απουσιάζουν για δεκαετίες από την Ελλάδα. Ο ΄’ Κύκλος Βιβλιόφιλων ” χρωστάει πολλά στην ανεξάρτητη δομή του και στα πιστά μέλη του, που με τις ποιοτικές επιλογές και το σεβασμό τους επιβάλουν στη διαχρονικότητα του. Συνηθίζουμε να λέμε ότι ” Ο Λογοτεχνικός Κύκλος βιβλιόφιλων ” είναι ανεξάρτητος, αλλά εμείς είμαστε εξαρτώμενες από αυτόν ! Μας συνδέει μια βαθειά φιλία μέσα από τον ανεκτίμητο και μοναδικό συνδετικό κρίκο, που συνιστά η πατρίδα μας. Είμαι υπεύθυνη του κύκλου εδώ και 14 χρόνια, πάντα προσπαθώ να συντονίζω και να οργανώνω με σοβαρότητα, πάντα απαιτητική με όλες μας. Καταφέραμε να έχουμε ένα υψηλό επίπεδο παρουσιάσεων ”πανεπιστημιακό ” όπως μας είπε ο Ισίδωρος Ζουργός και άλλοι συγγραφείς που μας επισκέφτηκαν. Για μένα είναι ακόμη ένα ” πάθος ” μου αυτή η πολύ επιτυχημένη δραστηριότητα.. Φέτος , πλέον ως συγγραφέας, παρουσίασα στον κύκλο την «Θεατρίνα της ζωή» . Ήταν πολύ συγκινητική αυτή η συνάντηση, όπου οι φίλες του κύκλου μετά τόσα χρόνια φιλίας θαρρείς πως με ανακάλυψαν για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο μου και πολλές έκλαψαν… Τι ωραίες στιγμές ζωής !
Πως βλέπετε την πολιτική και την οικονομική κατάσταση στην πατρίδα μας;
ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ, ΜΕ ΠΟΝΑ, ΜΕ ΜΑΤΩΝΕΙ. Υποφέρω με τους συνανθρώπους μου, είμαι όμως αισιόδοξη και πιστεύω στην ψυχική δύναμη του Έλληνα ο οποίος δεν παραδίνεται εύκολα ! Είναι εντυπωσιακό όμως πως οι Έλληνες στο εξωτερικό διαπρέπουν, ξεχωρίζουν, είναι εγκέφαλοι αναγνωρισμένοι. Στα νοσοκομεία της Ελβετίας, οι σημαντικότεροι γιατροί είναι Έλληνες, σε όλους τους τομείς έχουμε αξιόλογες προσωπικότητες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως στα κράτη που το σύστημα είναι σοβαρό, σέβεται τους πολίτες, τους βοηθάει να αναπτυχτούν, δεν τους ταλαιπωρεί ώστε να τους παίρνει όλη την ενέργεια… οι Έλληνες ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΝ! Στην Ελβετία με το πολιτικό σύστημα που μιμήθηκαν από την Ελλάδα της ” Άμεσης Δημοκρατίας ” οι Έλληνες νιώθουν ελεύθεροι και απερίσπαστοι να δοθούν με σοβαρότητα στην εργασία τους. Είναι όμως πραγματικά θλιβερό και εγκληματικό πως τόσοι σημαντικοί επιστήμονες δε βρίσκονται στην πατρίδα τους. Πως όμως να γυρίσουν κάτω από τις σημερινές συνθήκες;
Αποτολμώ να σας βάλω να συγκρίνετε – παρόλο που απεχθάνομαι τις αντιπαραβολές – τις δύο κουλτούρες σας. Η τέχνη στη Γενεύη ή στη Βασιλεία ή στη Ζυρίχη… και η τέχνη στην Ελλάδα. Θα το κάνω να μοιάζει με θέμα σχολικής έκθεσης… Ομοιότητες και διαφορές!
Όλες οι χώρες του κόσμου έχουν να προσφέρουν ” Μαγεία ” στους λάτρεις της Τέχνης. Ας μην κάνουμε συγκρίσεις. Πως άλλωστε θα μπορούσαμε; Είναι διαφορετικό και Θεϊκό, να βλέπεις , να ακούς , να ανατριχιάζεις και να συγκλονίζεσαι στο Ηρώδειο με πανσέληνο… μαγεμένος… την Κάρμεν… Ενώ ήδη η φύση πριν αρχίσει το θέαμα σε έχει υπνωτίσει…. Μιλάμε για οργασμό όλων των αισθήσεων…
Η άποψή σας για τους Έλληνες συγγραφείς και τους εγχώριους εκδοτικούς οίκους;
Με τον ” Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Γενεύης ” έχουμε διαβάσει πολλά βιβλία ελλήνων συγγραφέων κλασσικών και καινούργιων. Θαυμάζω τους έλληνες συγγραφείς για την πλούσια γλώσσα και τη γραφή, τη φαντασία , φιλοσοφία και τις ευαισθησίες τους. Στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου, έχω πάντα βιβλία… Καβάφης, Καζαντζάκη ς, Καραγάτσης. Σε στιγμές αϋπνίας μιλάω μαζί τους και με συμβουλεύουν… Τι τυχερή που είμαι ! Έχουμε καλέσει αξιόλογους συγγραφείς οι οποίοι μας παρουσίασαν το έργο τους, όπως ο Ισίδωρος Ζουργός, ο Γιάννης Καλπούζος, η Φιλομήλα Λαπατά, ο Νίκος Κυριαζής, η Βούλγαρη, η Ρίτσου κ.α… Θα χαρούμε κύριε Γκέντζο να σας προσκαλέσουμε στον Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Γενεύης για να μας παρουσιάσετε το έργο σας. Θα είναι χαρά και τιμή για όλες μας. Αναφέρομαι στο μυθιστόρημά σας ” Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη ”.
Όσο αφορά τους Εκδοτικούς οίκους… εγώ έχω πολύ καλή εμπειρία. Έδωσα το χειρόγραφο της ”Θεατρίνας της ζωής ” σε δέκα εκδοτικούς οίκους και οι επτά μου ζήτησαν να το εκδώσουν .Θυμάμαι ήταν μια Παρασκευή… όταν έδωσα το χειρόγραφο στον κύριο Δραμουντάνη, υπεύθυνο Λογοτεχνίας στον Σαββάλλα… Μου είχε πει πως θα απαντούσε σε τρεις μήνες, όμως σε δύο μέρες και ενώ βρισκόμουν στο αεροδρόμιο – επιστρέφοντας στην Γενεύη – μου τηλεφώνησε ενθουσιασμένος και μου ζήτησε σε ένα μήνα να εκδώσουμε το βιβλίο. Ήταν μεγάλη συγκίνηση …
Η συνεργασία μας ήταν οργανωμένη, σοβαρή, με σεβάστηκαν και γίναμε φίλοι. Προώθησαν το βιβλίο μου στα βιβλιοπωλεία, το οποίο πήγε πολύ καλά παρόλη την κρίση. Και άλλοι εκδότες όμως οι οποίοι θέλησαν να εκδώσουν το βιβλίο μου, με προσέγγισαν με πολύ ευγένεια και σοβαρότητα.
Κάτι που θέλετε να προσθέσετε για σας… Κάτι που αγνοώ ή που παρέλειψα άθελά μου! Επιθυμώ να σας γνωρίσει καλύτερα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό;
Ναι. Δε μιλήσαμε για τους Ελληνικούς συλλόγους στη Γενεύη, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πολιτισμικοί, κοινωνικοί και φιλανθρωπικοί ( 2.000 Έλληνες ). Είμαι ενεργό μέλος και για πολλά χρόνια στα συμβούλια. Οργανώνουμε πολλές σημαντικές εκδηλώσεις. Θα πρέπει να σημειώσω πως υπάρχουν και πολλοί Ελβετοί φιλέλληνες, οι οποίοι μάλιστα μιλούν και ελληνικά. Τα τελευταία χρόνια με πολύ ενέργεια και με ενωμένα όλα τα μέλη των συλλόγων μας βοηθούμε οικονομικά την Ελλάδα. Τώρα ετοιμάζουμε μια χοροεσπερίδα για τον Νοέμβριο με τον ‘’Σύλλογο Ελληνίδων Κυριών’’’, όπου τα χρήματα θα δοθούν για φιλανθρωπικό σκοπό. Όσο για μένα το αναγνωστικό κοινό θα με γνωρίσει βέβαια καλύτερα μέσα από το βιβλίο μου, με τις αδυναμίες μου, τις ευαισθησίες, τα πάθη, τις εκκεντρικότητες… Η ηρωίδα μου γυρίζει πίσω στις ρίζες της… Ήταν πολύ” θεραπευτικός ”για μένα αυτός ο γυρισμός… απολάμβανα το κείμενο όσο το έγραφα. Ευτυχώς που υπάρχει η φαντασία και μπορεί να μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους, δρόμους και καλντερίμια…. Με το γράψιμο απελευθερώνομαι. – πετάω – ενώ βάζω λέξεις στη θλίψη ώστε να ζει και να εκφράζεται… Θα μπορούσα να πω ότι είμαι πολύ πειθαρχημένη με τον εαυτόν μου, τον ” στριμώχνω” συχνά, γιατί σκοπός μου είναι να αναπτυχθώ και φιλοσοφώντας να ωριμάζω. Είμαι ανθρωπίστρια γιατί όσο υπάρχουν πραγματικοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ, η ζωή μας αξίζει…
Σχέδια για το μέλλον, σκέψεις για τα χρόνια που έρχονται…
Πιστεύω πως «η ζωή γίνεται παράδεισος για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος»! Προγραμματίζω κάποιες παρουσιάσεις του βιβλίου μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Θα προσπαθήσω να μεταφραστεί και να εκδοθεί το βιβλίο στα Γαλλικά, μάλλον στο Παρίσι. Όσοι το διάβασαν μου είπαν ότι θα γινόταν πολύ ωραία κινηματογραφική ταινία… ίσως ασχοληθώ και με αυτό. Είμαι μέσα στη γραφή και τον ”κόσμο” του δεύτερου βιβλίου μου, το οποίο βρίσκεται στη μέση. Διαφορετικό από το πρώτο, όμως και αυτό πολύ έντονο και παθιασμένο. Εργάζομαι κάποιες ώρες κάνοντας ” Συμβουλευτική ” , κάτι που με ευχαριστεί πολύ γιατί «Ο μόνος τρόπος για να σώσεις τον εαυτόν σου, είναι το να μάχεσαι συνέχεια για να σώσεις τους άλλους ” … μας είπε ο μεγάλος μας Νίκος Καζαντζάκης. Περπατώ πολύ γιατί ” η κίνηση διεγείρει το πνεύμα ”. Έχω ανάγκη από πολύ λίγες ώρες ύπνου, οπότε ο χρόνος είναι δώρο… Πολλές ώρες απομονώνομαι σε αυτοσυγκέντρωση, για να πάρω δυνάμεις… Όταν είμαι λυπημένη, τότε το βράδυ δημιουργώ γλυκιά ατμόσφαιρα με κεριά και λουλούδια, μουσική και μόνη μου χορεύω… αφήνομαι στην μαγεία της φαντασίας…
Αφού σας ευχαριστήσω για την ειλικρινή συζήτησή μας θα ήθελα να κλείσω με ένα ερώτημα που ίσως σας ξαφνιάσει. Παρακολουθώντας σας εδώ και αρκετό καιρό – μέσα από το διαδίκτυο πάντα – διαπίστωσα πως δεν έχετε καμία σχέση με οτιδήποτε άκομψο, παράταιρο και κιτς… Για λίγους ανθρώπους θα το έλεγα αυτό! Πως τα καταφέρνετε, κυρία Πιτσιλαδή; Είναι απορίας άξιο πως καταφέρνετε να κρατήσετε αρχές, αξίες και συμπεριφορές σε ένα τέτοιο επίπεδο… με τόση κακογουστιά γύρω μας…
Σας ευχαριστώ για τις γλυκιάς και τρυφερές παρατηρήσεις, πιστεύω πως όλα είναι θέμα σεβασμού! Είμαι ένα χρόνο στο διαδίχτυο και προσπαθώ να βλέπω πάντα θετικά, τι καλό μας προσφέρει… Μέσα από αυτό έκανα αξιόλογες γνωριμίες με άλλους συγγραφείς και φίλους, μου δόθηκε δε η ευκαιρία να παρακολουθώ τις παρουσιάσεις και τις εκδόσεις των βιβλίων τους. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι νιώθω πως δεν υπάρχουν αποστάσεις και σύνορα, όλοι είμαστε κοντά … Εσείς στη Θεσσαλονίκη και εγώ στη Γενεύη… και όμως μαζί!
Επίσης είμαι καλεσμένη σε παρουσιάσεις βιβλίων και άλλων εκδηλώσεων. Πήγα σε ορισμένες και πολύ συγκινήθηκα. Είναι εντυπωσιακό πως παρόλη την κρίση γίνονται πολλές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου. Βλέπουμε πως ο Έλληνας έχει ανάγκη ψυχικής και πνευματικής τροφής και πως πάντα θα δημιουργεί γιατί είναι μέσα στα κύτταρα του. ”Η ευτυχία είναι ευεργετική για το σώμα, αλλά η λύπη είναι εκείνη η οποία αναπτύσσει τις δυνάμεις του μυαλού”
Μαρσέλ Προύστ
Θα ανακαλύψουμε στο μέλλον καινούργια ταλέντα σε όλες τις Τέχνες, γιατί ο πόνος δημιουργεί…
Σας ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι να τα πούμε σύντομα.
