της Νίνας Ναχμία
Αυτά τα Χριστούγεννα, καθρεφτίζουν την εθνική μας ταυτότητα. Θα καθορίσουν με σαφήνεια την διαφορά μας από τα άλλα κράτη που αντιμετωπίζουνπαρόμοια με μας προβλήματα επιβίωσης. Που όμως, έχουν μια… πολύ πιο συμμαζεμένη στάση και θέση ως προς την έννοια της προσφοράς.
Μίζερα πράγματα! Θα σου δείξουν θες δε θες, πως περνάμε μέρες λιτότητας με τα ωραία μεν στολισμένα πιάτα τους, αλλά με το μικρό περιεχόμενο. Εμείς, όμως πάντα ξέραμε το λίγο να το κάνουμε πολύ! Έτσι μας μάθανε οι δύσκολοι καιροί που όσο και αν αντικαταστάθηκαν με εύκολους, πάντα είμαστε έτοιμοι για τους δύσκολους! Ξέρουμε να στήνουμε, με διακόσμηση αγάπης στο πι και φι, ονειρεμένα τραπέζια, γεμάτα καλούδια, έτσι όπως μάθαμε να τα φτιάχνουμε με τα χεράκια μας. Οικονομικά και…πλούσια! Στρώνουμε τα λινά τραπεζομάντηλα από την προίκα της γιαγιάς με το κοφτό υπέροχο κέντημα, βγάζουμε τα κρυστάλλινα ποτήρια και τις καλοδουλεμένες φαγιάντσες που όλο τον χρόνο περιμένουν στωικά, τα ασημένια μαχαιροπίρουνα … και τρώμε και χορταίνουμε, όχι μίζερα πράγματα.Αυτή η απρόβλεπτα για μας, οικονομική δυσχέρεια στην οποία αδόκητα περιήλθαμε μας έκανε και ένα…καλό! Μας πήγε…πίσω, για να πάμε ανθρώπινα..μπροστά! Αδελφωθήκαμε, δώσαμε χέρια, συμπονηθήκαμε, συμπορευτήκαμε, σπλαχνιστήκαμε ο ένας τον άλλον κάτι που το είχαμε ξεχάσει! Χτυπάμε πιο εύκολα το κουδούνι της γειτόνισσας να δανειστούμε ένα κρεμμύδι η λίγη ζάχαρη όταν μας λείπει. Ανταλλάσουμε καλημέρες, ανταλλάσουμε τον καημό μας, τον θυμό μας και τον ελαφρώνουμε! Γίναμε πιο αυτάρκεις, πιο συναισθηματικοί, πιο …ρομαντικοί, θέλουμε πάλι ν’ ακούμε τραγούδια με περιεκτικούς στίχους, μπαλάντες με νόημα, ξαναβρήκαμε το χαμένο μας χιούμορ, αποστρεφόμαστε μετά βδελυγμίας τις νερόβραστες σαχλαμπούχλες! Εν ολίγοις φύσηξε ένα αεράκι κουλτούρας της δεκαετίας του 50. Δροσερό αεράκι, υγιεινό, που σαρώνει τα τοξικά απόβλητα των πρόσφατων ανθυγιεινών μας δεκαετιών. Δεν τσακωνόμαστε πια για κόμματα. Ξαφνικά αδελφοποιηθήκαμε και πολιτικά! Γίναμε όλοι ένα…κόμμα! Δεν θα έχει πια σημαιάκια κόντρας στις επόμενες εκλογές να ανεμίζουν από τα παράθυρα των αυτοκινήτων με κόρνες νίκης και κόντρες εκατέρωθεν. Την καταλάβαμε πια καλά την παραμύθα τους και δεν τσιμπάμε. Μας τη φέρανε, το ξέρουμε, αλλά, …κοντός ψαλμός αλληλούια. Ο Θεός μπορεί ν’ αγαπάει τον κλέφτη και να τον συγχωρεί, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη και όπως είναι δίκαιος, στο τέλος παίρνει το μέρος του… νοικοκύρη. Προς το παρόν εμείς περιμένουμε και θα την βγάλουμε αδελφωμένοι, όπως ξέρουμε να την βγάζουμε στις δύσκολες ώρες κι όπως δεν ξέρουν οι βόρειοι σύμμαχοι μας που ο καθένας ζει για πάρτη του. Είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Στρατολογούνται όλοι. Η γιαγιά με ότι ξέρει, η μαμά με την πρακτική της, η γειτόνισσα με την συμπαράσταση, ο φίλος με επίσκεψη με τυρί κι ελιές απ’ το χωριό… Δυνατό όπλο η Αγάπη, ανίκητο! Και δοκιμασμένο! Άντε αγάντα παιδιά, την ψυχή μας κανείς δεν μπορεί να μας την κλέψει. Καλώς ξαναβρεθήκαμε και …
Καλά σας Χριστούγεννα!
