της Λαμπριάνας Κυριακού
Είθισται πάντοτε σε τέτοιου είδους συναντήσεις, να πηγαίνω μισή ώρα νωρίτερα. Δεν ξέρω από καθυστερήσεις. Έχω ώρες – ώρες αυτή την αγγλική πειθαρχία που μου σπάει τα νεύρα. Κάθισα, παρήγγειλα καφέ και περίμενα να πάει τρεις για να έρθει ο Μαυρίκιος. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, βλέπω ένα νεαρό με φούξια μπλούζα να έρχεται προς το μέρος μου. Ο Μαυρίκιος. Ήρθα νωρίτερα μου λέει, γιατί πολύ απλά έτσι το συνηθίζω. Έρχομαι από την MINOS EMI. Έχω το συμβόλαιο στο χέρι. Είμαι και χαρούμενος και αρκετά προβληματισμένος. Δεν ξέρω του λέω πόσο τυχαίο είναι αλλά το ντοσιέ που κρατάω σήμερα είναι της ΕΜΙ, από την τελευταία παρουσίαση δίσκου που είχα πάει. Ίσως να είναι ένα παράδειγμα από τη θεωρεία των συμπτώσεων, ή είναι αυτή η φράση που λέμε, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή.
Αρκετά μελετημένος για το νεαρό της ηλικίας του, έχει κατασταλάξει από μέσα του, τι ακριβώς θέλει από τη ζωή του. Ξέρει να εκμεταλλεύεται την κάθε ευκαιρία που συναντά στο δρόμο του, και δεν σταματάει να κάνει όνειρα. Μιλήσαμε για το νέο του δίσκο – τα όνειρα του – τι περιμένει από το μέλλον. Μου μίλησε για την δουλειά που ετοιμάζει στις 15 Ιουνίου στο Χυτήριο και άλλα πολλά που ακολουθούν μέσα από την πιο κάτω συζήτηση.
ΛΚ: Θα αρχίσω με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Ποια πατρίδα σε διώχνει και ποια σε χρειάζεται;
ΜΜ: Πάντα ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε είναι η βάση μας. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε, οι εικόνες που μεγαλώσαμε. Ωστόσο πολλές φορές στην Ελλάδα, νιώθω ότι είμαι στην πατρίδα μου και είναι ακριβώς τα ίδια συναισθήματα, η ίδια αγάπη. Το ίδιο ενθουσιάζομαι όταν υπάρχει μια ελληνική διάκριση σε οποιοδήποτε τομέα και χαίρομαι που μπορώ να κάνω πράγματα και σε Ελλάδα και σε Κύπρο. Η βάση μου βέβαια τα τελευταία χρόνια είναι η Ελλάδα, γιατί έχω και τη σχολή μου – τελειώνω μουσικολογία σε λίγους μήνες. Γενικά πηγαινοέρχομαι. Αλλά για την ώρα χρειάζομαι εγω την Ελλάδα για να προχωρήσω. Λοιπόν θα κλείσω με τον ίδιο τρόπο.
ΛΚ: Ναι πάντα μια πιο μεγάλη χώρα δίνει αναμφισβήτητα πιο πολλές ευκαιρίες!!
ΜΜ: Δυστυχώς στην Κύπρο δεν είμαστε και τόσο εξελιγμένοι, μουσικά, καλλιτεχνικά, δισκογραφικά. Ούτε τμήμα μουσικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Κύπρου δεν έχουμε, που το θεωρώ απαράδεκτο. Τώρα ακούω ότι ετοιμάζονται κάποια σχέδια για να γίνει το πρώτο τμήμα μουσικών σπουδών, γιατί έχουμε τόσο ταλέντο στην Κύπρο, που είναι κρίμα να ξενιτεύονται όλα τα παιδιά για να σπουδάσουν μουσική.
ΛΚ: Είσαι ένας νέος καλλιτέχνης που έχει διακριθεί σε πολλούς διαγωνισμούς, είτε στο τραγουδιστικό μέρος είτε στη σύνθεση, έχεις παίξει σε μιούζικαλ. Γιατί πήγες στο τhe voice ;;
ΜΜ: Ο λόγος είναι απλός. Νιώθω ότι δεν μπορώ να σταματήσω να προσπαθώ καθημερινά να φτάσω ακόμα πιο ψηλά από εκεί που είμαι. Οποιαδήποτε επιτυχία βρεθεί στο δρόμο μου, είναι καλοδεχούμενη αλλά δεν με σταματά να πάω στο επόμενο επίπεδο. Όταν λοιπόν εμφανίζεται ένα show που σου λέει ότι είναι το μεγαλύτερο show φωνής που έγινε ποτέ, βλέπεις ότι απαρτίζεται από ανθρώπους που εκτιμάς, είναι άνθρωποι που είναι χρόνια στο χώρο, δεν μπορείς να μην πας. Πραγματικά και τώρα να γινόταν το Voice ή στο Χfactor πάλι θα πήγαινα, γιατί κάθε φορά κάνω καινούργια πράγματα. Για παράδειγμα ετοιμάζουμε κάτι ωραίο με τη νικήτρια του the voice Μαρία Έλενα Κυριάκου. θα τραγουδήσουμε σε Λευκωσία, Λάρνακα, Λεμεσό και Πάφο. Τέσσερις καλοκαιρινές συναυλίες που αν δεν ήταν το Voice , δεν θα γινόντουσαν. Και γι αυτό είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Επίσης, ετοιμάζω κάποια πράγματα με τη Μελίνα Ασλανίδου, που ακόμη δεν είναι ανακοινώσιμα και θα σε ενημερώσω στην πορεία.
Η ΜINOS που κάνει το παιχνίδι, πέραν από τα παιδιά που έχουν κερδίσει, ξεχώρισε και έκανε πρόταση και σε άλλα παιδιά να τους κάνει δίσκο. Μέσα σε αυτά είμαι κι εγώ. Είδα ότι ακόμη μια φορά επιβεβαιώθηκα, ήταν ακόμα μια εμπειρία που μου έδωσε πράγματα, όπως επίσης καταρρίφτηκε ακόμα μια φορά ο μύθος ότι για να κάνεις κάποια πράγματα πρέπει να βγεις ο νικητής του παιχνιδιού. Δεν χρειάζεται να φτάσεις προς το τέλος. Η μια και μόνο προβολή μπορεί να σου δώσει πολλά. Θέλω να πω στα παιδιά που πραγματικά έχουν φωνή και τραγουδάνε, να πάνε στο δεύτερο The Voice. Δεν μπορείς να πας να χτυπήσεις τις πόρτες τις δισκογραφίας και να πεις γεια σας, είμαι ο τάδε και θέλω να κάνω δίσκο, βοηθείστε με. Δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, ούτε μέσα δεν μπορείς να μπεις.
ΛΚ: Άρα η νίκη σε ένα μουσικό show, είναι ο δρόμος προς την επιτυχία; Ή καλύτερα θέλω να μου πεις τι είναι επιτυχία για σένα;
ΜΜ: Σαφώς η νίκη δεν είναι ο δρόμος προς την επιτυχία και αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Έχει ήδη αποδειχθεί. Πόσοι έχουν κερδίσει και βλέπουμε ότι δεν έχουν κάνει σημαντικά πράγματα ή σταμάτησαν κάπου. Και πόσοι έφυγαν νωρίς από ένα παιχνίδι και τους βλέπουμε να προχωράνε στο τραγούδι και το σημαντικότερο να εξελίσσονται. Όσο αφορά το τι είναι επιτυχία. Καταρχάς δεν υπάρχει υποκειμενική επιτυχία. Επιτυχία δεν είναι όταν κάνεις δέκα δίσκους. Μπορεί να κάνεις 20 δίσκους και να μην ακουστούν από κανένα. Επιτυχία. Μπορεί να κάνεις συναυλίες και να έχεις από κάτω 30 άτομα. Δεν το θεωρώ επιτυχία. Επιτυχία είναι να κάνεις συναυλία, να κάνεις ένα δίσκο. Να είναι όπως ακριβώς το ήθελες. Να έχει κάποια ανταπόκριση και αναγνωρισιμοτητα από τον κόσμο. Πέρυσι, ήθελα να κάνω μια συναυλία στη Λεμεσό της Κύπρου. Την οργάνωσα όπως ήθελα. Για μένα ήταν επιτυχία που 1500 άτομα πλήρωσαν και ήρθαν να με ακούσουν. Την ορχήστρα μου να το κάνω εγώ. Με βοήθησε η οικογένεια μου. στήσαμε μια συναυλία.
Η για παράδειγμα τώρα με τη δημιουργία του νέου δίσκου. Έκανα κάτι, όπως ακριβώς το ήθελα. Κυκλοφόρησε και το βίντεο κλιπ του album. Το πήρε και το mad. Έχει τα στοιχεία που θα ήθελα. Το έχω ενορχηστρώσει εγώ. Έχω γράψει κι εγώ κομμάτια, έχω πάρει από φίλους μου. Αυτό είναι επιτυχία να γίνονται τα πράγματα όπως τα ονειρεύεσαι.
{youtube}ENMcnQeAoaA{/youtube}
ΛΚ: Πρόσφατα ηχογράφησες το πρώτο σου album με τίτλο «Βουτιά στο κενό» το οποίο κυκλοφορεί από την MINOS EMI. Θες να μας πεις λίγα λόγια γι αυτή τη δουλειά;;
ΜΜ: Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργαστήκαμε για να γίνει όλη αυτή η δουλειά. Πέρα από την Voca records και την MINOS EMI, που έκαναν όλο το παραγωγικό κομμάτι θέλω να ευχαριστήσω το Σπύρο Τσαγκαρόπουλο, που έγραψε στίχους και μουσική σε πολλά κομμάτια , τον Ανδρέα Χριστοφόρου, τον Αλέξανδρο Ελευθεριάδη, την Ζέτα Δινάκη, μια νέα μουσικός. Γενικά είναι μια δουλειά νέων ανθρώπων. Αν και τα προηγούμενα χρόνια είχα πρόταση να τραγουδήσω τραγούδια από πιο μεγάλους συνθέτες, δεν είχα νιώσει το αίσθημα ότι αυτό το κομμάτι πρέπει να το πω. Τον Sumka, τον Παύλο Χριστοδούλου και γενικά σε όλους αυτούς που πίστεψαν σε αυτή τη δουλειά και ήταν συνεχώς δίπλα μου.
“Βουτιά στο κενό” είναι ο τίτλος του album της πρώτης ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς μου και περιλαμβάνει 10+1 τραγούδια και κυκλοφορεί σε όλα τα δισκοπωλεία, στο iTunes και στα μεγαλύτερα ψηφιακά καταστήματα. Ήδη είναι έτοιμο και το βίντεο κλιπ μου.
ΛΚ: Φέτος είχα νιώσει ότι οι Κύπριοι παίχτες είχαν δεχθεί μια ήπια ρατσιστική επίθεση και από τα κάποιες εκπομπές της τηλεόρασης αλλά κυρίως από τα social media , γιατί υποστηρίχθηκαν περισσότερο από το Κυπριακό κοινό. Εσύ τι λες γι αυτό;
ΜΜ: Ναι αυτό είναι αλήθεια. Υπήρχε μια περίοδος που είχε ξεσπάσει ένας μεγάλος πόλεμος κυρίως από τα blogs. Λέμε είχα φρικάρει. Να σου πω όμως κάτι; Νιώθω τόσο περήφανος και όμορφα που η Κύπρος υποστηρίζει τα παιδιά της , που όπως μπαίνουν απ το ένα αυτί έτσι βγαίνουν από το άλλο. Είχα χαρεί που είδα μεγάλους και καταξιωμένους Κύπριους καλλιτέχνες όπως η Ευρυδίκη, η Άννα Βίσση, που ανοιχτά βγήκαν και είπαν την γνώμη τους και είπαν «παιδιά όχι δεν είναι έτσι όπως τα σκέφτεστε η Κύπρος αγαπά τα παιδιά της, ούτε η Βίσση, ούτε η Ευρυδίκη, ούτε ο Χατζηγιάννης θα ήταν αυτό που ήταν εαν δεν τους στήριζε η Κύπρος .
ΛΚ: Έκλεισες την πόρτα για πάντα στο κλασσικό τραγούδι; Με αυτό σε είχαμε μάθει και ενώ σου πάει, σε έχω καταλάβει ότι ένιωθες λίγο άβολα που σε είχαν κατατάξει από την αρχή σε μια κατηγορία.
ΜΜ: Η πρώτη εντύπωση πάντοτε είναι η πιο καθοριστική. Σε κατατάσσει κατευθείαν σε μια κατηγορία. Δεν φταίει ο κόσμος, γιατί έτσι εμφανίστηκα τις πρώτες φορές. Αλλά πως είναι όπως λέμε ότι η βάση του χορού είναι το κλασσικό μπαλέτο, για να μάθεις αργότερα την τεχνική κατάρτιση!! Έ!! Λοιπόν και σε μένα το κλασσικό τραγούδι με βοήθησε πάρα πολύ να αποκτήσω τη βάση για την τεχνική , να φτιάξω τη φωνή μου πριν ξεκινήσω να ψάχνω να βρίσκω το ρεπερτόριο και το στιλ μου. το πρόβλημα μου ήταν, όταν ήρθε εκείνη η στιγμή να αποφασίσω. Κλασσικό τραγούδι και να φύγω για το εξωτερικό ή μένεις στην Ελλάδα και την Κύπρο και κάνεις αυτό που ο περισσότερος κόσμος ακούει. Και είπα θα συνδυάσω και τα δυο. Γενικά το κλασσικό τραγούδι με βοήθησε να διευρύνω τους ορίζοντες μου.
ΛΚ: Εσυ με την πάροδο των χρόνων, πώς θα ήθελες να εξελιχθείς στο χώρο;
ΜΜ: Έχω στο μυαλό μου ακριβώς τι θέλω. Μετά από χρόνια να έχω στις βαλίτσες μου το δικό μου ρεπερτόριο, να έχω ένα δικό μου κοινό, το οποίο θα με αγαπάει θα με υποστηρίζει και θα με ακολουθεί και θα μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω. να έχω μια δική μου ταυτότητα και σφραγίδα. Να μπορέσω να συνδυάσω τη μουσική και με άλλες τέχνες, όπως είναι το θέατρο και ο χορός. Που ήδη το χειμώνα έκλεισα να είμαι σε μια μεγάλη παραγωγή μουσικαλ. Ακόμα δεν έχω υπογράψει, αλλά είμαστε σε προχωρημένο στάδιο.
ΛΚ: Νομίζω κατάλαβα!!!!
ΜΜ: Σσσσς…. Μόλις κλείσω θα σε ενημερώσω σίγουρα. Γενικά είναι πολλά αυτά που θέλω να κάνω συναυλίες συνεργασίες είναι πάρα πολλά. Γενικά κάνω πολλά όνειρα.
ΛΚ: Αγαπώ τους ανθρώπους που κάνουν όνειρα και επειδή ζούμε σε μια εποχή που η κρίση έχει παγοποιήσει την μηχανή των ονείρων, θέλω να στείλεις το δικό σου μήνυμα στους νέους αλλά κυρίως στους πολιτικούς, που αποδείχθηκε ότι οι πολιτικοί καθορίζουν περισσότερο το μέλλον, παρά οι γονείς μας.
ΜΜ: Μα δεν μπορώ να φανταστώ τους ανθρώπους χωρίς όνειρα. Σίγουρα κάποια μπορεί να μην πραγματοποιηθούν ποτέ. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιοι κοιμούνται και ξυπνούν χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου έτσι. Θέλω ένα πρόγραμμα. Πρέπει οι άνθρωποι ν αρχίζουμε από τα μικρά, να τα πετυχαίνουμε και μετά να πηγαίνουμε στα μεγάλα.
Στους νέους θα ήθελα να στείλω το μήνυμα που χρησιμοποίησα εγώ και έβαλα μέσα μου και άρχισα και βρίσκω το δρόμο μου. Όσα χαστούκια, όσες πόρτες κλειστές θα βρίσκει κάποιος μπροστά του θα πρέπει να βρίσκει κατευθείαν μια άλλη διέξοδο ένα άλλο μονοπάτι να συνεχίζει την πορεία προς το όνειρο. Μην αφήσετε τίποτα και κανένα να σας σταματήσει. Εαν εγώ άφηνα, θα είχα σταματήσει πριν δέκα χρόνια. Παράδειγμα, σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού που είχα πάει, μου είπαν ότι είμαι άφωνος και δεν θα κάνω ποτέ τίποτα. Είχα καταλάβει ότι ήταν καθαρά για τηλεοπτικούς λόγους. Κάποιοι άλλοι ήταν στο σχέδιο να διακριθούν. ΥΠΟΜΟΝΗ – ΕΠΙΜΟΝΗ – ΘΑΡΡΟΣ – ΠΕΙΣΜΑ – ΘΕΛΗΣΗ – ΠΙΣΤΗ.
Στους πολιτικούς μας τι μήνυμα θα στείλεις. Και σε Κύπρο και σε Ελλάδα γιατί βαδίζουμε στα ίδια.
Δεν σου κρύβω ότι αυτή η ερώτηση είναι πολύ δύσκολη για μένα γιατί ο νονός μου είναι ένας πολύ γνωστός πολιτικός, Ο Νονός μου λοιπόν είναι ο Νίκος Αναστασιάδης, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πιστεύω ότι δυστυχώς δεν βοηθά η πολιτική ζωή τους καλλιτέχνες. Δεν βοηθάνε την διάκριση του καλλιτεχνικού πνεύματος. Που έχουμε φτάσει, όταν κάποιες μουσικές παραγωγές να περνάνε έγκριση από τη βουλή για να γίνουν φαντάσου τι γίνεται. Ας πούμε η Eurovision – αυτό το φεστιβάλ. Δεν το πέρασε η Βουλή της Κύπρου και δεν πήγαμε στην Eurovision γιατί; Για μένα δεν ήταν σωστό που η Κύπρος έχασε την ευκαιρία, να ακουστεί σε ένα εκατομμύριο κόσμο.
Καλά κι εμείς δεν προωθήσαμε ποτέ το κυπριακό τραγούδι να ξεχωρίσει; Στείλαμε τόσο ταλαντούχα άτομα που δυστυχώς περνούσαν απαρατήρητα;
Καταρχάς η Eurovision είναι ένα παράδειγμα. Όταν ήμουν στο λύκειο θυμάμαι να γίνονταν δέκα διαγωνισμοί τραγουδιού το χρόνο. Φέτος δεν έγινε κανένας. Εγώ μέσα από αυτούς τους μικροδιαγωνισμούς διακρίθηκα.
Το ίδιο και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης
Ναι και η Βίσση. Αμα δεν γίνονται αυτοί οι διαγωνισμοί, , πως θα προχωρήσουν οι νέοι. Δεν είναι καιρός που μπορεί κάποιος να κάνει κάτι από μόνος του. Αμα βρεις κλειστούς δρόμους τι θα κάνεις. Ξέρω παιδιά που είναι καλλιτεχνάρες. Έχουν τόσο απίστευτες φωνές, απλά δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να το δείξουν. Για να μην φτάσουμε στο έσχατο σημείο να θέλουμε όλοι μέσον για να προχωρήσουμε, ας προσπαθήσουμε η πολιτικοί – πολιτιστικοί εκπρόσωποι της Κύπρου και της Ελλάδας να προχωρήσουν. Βέβαια το πήραμε πολύ προσωπικά, το ίδιο ισχύει για όλα . Για το θέατρο, τη δημοσιογραφία, την ιατρική. Πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις σε όλα τα επαγγέλματα.
Γενικά, ποιοι είναι οι φόβοι σου και οι ανησυχίες σου;
Θέλω να βρούμε τα πόδια μας. θέλω ο κόσμος να σταματήσει να δυσκολεύεται να βγει να πάει ένα θέατρο, έστω για φαγητό, να πάει να ακούσει ένα live και να δυσκολεύεται να πληρώσει 10 ευρώ. Πλέον αυτά τα δέκα ευρώ, είναι το ψωμί του το γάλα του και τα τσιγάρα του.
Ποια σπουδαία προσωπικότητα θα ήθελες να συναντήσεις στη ζωή σου;
Την προσωπικότητα αυτή γνώρισα τις προάλλες και λέγεται Σταμάτης Κραουνάκης. Είχα την τιμή τραγουδήσω μπροστά του ένα δικό του τραγούδι. Μιλήσαμε μου έδωσε την ευχή του και την επιθυμία του να συνεργαστούμε κάποια στιγμή.
Με ποιους Έλληνες τραγουδιστές θα ήθελες να συνεργαστείς και ποιος από αυτούς σε εμπνέει να θες να γράψεις τραγούδια γι αυτόν.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα το Μάριο Τόκα. Ήμουνα μικρός όταν έφυγε. Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουνα στην ομάδα των ανθρώπων που τους εμπιστεύθηκε τα τραγούδια του. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, που θεωρώ ότι είναι από τους καλύτερους της νέα γενιάς. Την Νατάσα Μποφίλιου την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Με την Άννα Βίσση βεβαίως, αν και στο παραπέντε δεν έγινε, τότε στους Δαίμονες. Άλλωστε οι ευκαιρίες πολλές φορές επιστρέφουν. Γενικά είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που θα ήθελα να συνεργαστώ, κυρίως συνθέτες.
Δηλαδη;
Τώρα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συνεργαστώ με ένα τεράστιο συνθέτη, ίσως τον μεγαλύτερο εν ζωή συνθέτη, το Μίμη Πλέσσα. Ήμουνα σπίτι τους τις προάλλες, γνωριστήκαμε. Έκατσε στο πιάνο και μου έπαιξε. Τραγούδησα τραγούδια του. Ενθουσιάστηκε και αυτός. Η φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι αυτή « στα μάτια σου βλέπω ένα μικρό Πλέσσα» αυτό ήταν ότι καλύτερο είχα ακούσει φέτος. Μου έδωσε μεγάλη δύναμη να συνεχίσω. Και συζητάμε μήπως και κάνουμε κάτι στο προεδρικό μέγαρο Κύπρου, το Σεπτέμβριο μάλλον. Να κάνουμε μια μουσική βραδιά με δυο πιάνα
Όσο για το ποιος καλλιτέχνης με εμπνέει να γράψω γι αυτόν είναι η Νατάσσα Μποφίλιου. Θα ακουστεί παράξενο αυτό αλλά, νιώθω ότι η Μποφίλιου δεν έχει πει ακόμη τα τραγούδια που θα έπρεπε να πει, χωρίς να αναιρέσω αυτά που έχει ήδη πει.
…………………………………………………………………
Ας πάμε σε αυτό που ετοιμάζεις στις 15 Ιουνίου στο Χυτήριο;
Από πολύ μικρός έχω σαν πρότυπο , ένα μεγάλο δημιουργό συνθέτη το Μάνο Χατζηδάκι. Είναι ο εθνικός συνθέτης της Ελλάδος, που τόσο ρομαντικά, τόσο όμορφα έγραψε όλα αυτά τα όμορφα διαχρονικά τραγούδια που όσα χρόνια και αν περάσουν θα είναι στην πρώτη γραμμή των επιλογών μας. Με αφορμή λοιπόν τα 20 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο του, θέλουμε να κάνουμε μια παράσταση και να δείξουμε οι άνθρωποι φεύγουν αλλά το έργο τους μένει. Θα κάνουμε μια συναυλία που θα βασίζεται στο Χατζιδάκι – για μένα αποτέλεσε έμπνευση αλλά και στα άλλα παιδιά που συμμετέχουν στην παράσταση. Είμαι πολύ περήφανος που τραγουδάω εγώ, και ενορχηστρώνω εγώ. Διοργανώνω αυτή τη βραδιά με μια ταλαντούχα παρέα. Η βραδιά θα γίνει στις 15 Ιουνίου, η μέρα που έφυγε από κοντά μας.
Η παράσταση θα γίνει στον κήπο του χυτηρίου και θα είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος θα είναι από τη δισκογραφία του Μάνου και το δεύτερο μέρος από τα κινηματογραφικά του. Και γενικά έχουμε διαλέξει τα 30 πιο καλά τραγούδια του.
Η είσοδος θα έιναι μόνο 10 ευρώ το άτομο με ποτό. Βάλαμε μια καλή τιμή για να έρθει ο κόσμος να περάσει καλά και να ακούσει Χατζιδάκι. Δεν το κάνουμε για να βγάλουμε κέρδος. Το κάνουμε γιατί θέλουμε να μνημονεύουμε αυτό που αξίζει.
Ωστόσο μέσα από αυτή την βραδιά θέλουμε να δείξουμε πως οι νεολαία αντιμετωπίζει αυτό το μεγάλο κεφάλαιο μέσω της μουσικής.
Θέλω να ευχαριστήσω την Αλίκη Δανάλη, που κάνει τις δημόσιες σχέσεις και με βοηθάει σε όλα, τον Δημήτρη Ιωαννίδη , τον Πάυλο Χριστοδούλου, τον Μενέλαο Τζαβέλλα τον σκηνοθέτη μας. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμφοιτητές μου.
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω την Τζίνα Φωτεινοπούλου, που μου κάνει την τιμή να δεχθεί την πρόσκληση που της έκανα και να με συνοδεύσει σε αυτή την βραδιά.
Πώς γνώρισες την Τζίνα φωτεινοπούλου;
Είχε έρθει σε ένα live μου στην Γλυφάδα.. εντελώς τυχαία ανέβηκα στη σκηνή και είπαμε το Θάλασσα πλατιά και από εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι εκεί ήταν η αρχή μιας όμορφης συνεργασίας.
Τελειώνοντας θέλω να την ευχαριστήσω την Ελένη Καραμέρη την ενδυματολόγο. Την Βάσια Παναγοπούλου για τη φιλοξενία στο χυτήριο.
