Της Λαμπριάνας Κυριακού
Όταν συναντάω ηθοποιούς με ήθος, καλοσύνη και σεβασμό προς την δουλειά τους, καταλαβαίνω ότι ακόμη η Τέχνη έχει άξιους υποστηρικτές.
Με την Βίβιαν Κοντομάρη, δώσαμε ραντεβού στον Πολυχώρο Αθηναίς και συγκεκριμένα στη θεατρική σκηνή «Ζωή Λάσκαρη» όπου θα βρίσκεται την φετινή θεατρική σεζόν, στο πλευρό της απόλυτης ελληνίδας Σταρ, στην κωμωδία του Νίκου Μουτσινά «Νύφη Κουράγιο». Είπαμε να συναντηθούμε μετά τις πρόβες της παράστασης γιατί τα πρωινά τρέχει στα γυρίσματα του Σήριαλ του Alpha «Το Σόι Σου» όπου κάνει την Μπέλα, κόρη της Χαρούλας και του Βαγγέλη. Η πρεμιέρα τους μετράει αντίστροφα και η Βίβιαν μου ανοίγεται σαν παλιές καλές φίλες που έχουν να ανταμωθούν χρόνια Μιλήσαμε για το έργο, για τον ρόλο της, για την Ζωή Λάσκαρη, για την κρίση στο θέατρο και ότι άλλο έφερε η ώρα μέσα από την κουβέντα.
«Νύφη Κουράγιο» σε σκηνοθεσία Νίκου Μουτσινά… Μίλησε μου για το έργο αλλά και για το ρόλο σου.
Είναι πολύ ωραίο το έργο και δεν το λέω επειδή συμμετέχω σε αυτό. Όταν το πρωτοδιάβασα, έμεινα ενθουσιασμένη. Ο Νίκος ο Μουτσινάς έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, έχει πολύ καλή πένα, έχει καλούς διαλόγους, έχει πλοκή, βάση, είναι γρήγορο και το καστ είναι πολύ καλό.
Το έργο αφορά μια μάνα – μια πετυχημένη δικηγόρο – χωρισμένη – που έχει ένα μονάκριβο γιο που του έχει πολύ μεγάλη αδυναμία και κρίνει ότι καμία γυναίκα δεν είναι άξια να είναι δίπλα στο παιδί της… τι σου θυμίζει αυτό;;;
Σαφώς.. Ελληνίδα μάνα
Ο γιος είναι κτηνίατρος, ζει στην Θεσσαλονίκη. Τον παίρνει τηλέφωνο και του λέει ότι θα τον επισκεφτεί. Ο γιος συζεί με μια κοπέλα. Επειδή ξέρει τη μάνα του – που τον έχει χωρίσει πολλές φορές από τις προηγούμενες σχέσεις του – ταράζεται γιατί αυτή η κοπέλα που είναι τώρα, είναι σχέση που θέλει να παντρευτεί. Πρέπει λοιπόν να το ανακοινώσει στην μητέρα. Η μάνα όταν το μαθαίνει, παθαίνει σοκ και αρχίζει να καταστρώνει τρελά σχέδια για να αποτρέψει αυτό το γάμο. Βλέπουμε και τη σχέση πεθεράς και νύφης… επίσης τι σου θυμίζει;;; (γέλια).
φέρνει και μια πρώην φίλη του γιού της – που ήταν μαζί στο παρελθόν – και τους έχει χωρίσει – προκειμένου να κάνει την άλλη να ζηλέψει και να τον παρατήσει. Πείθει ένα άνεργο ηθοποιό να υποδυθεί τον γκέι φίλο του, μήπως και τον χωρίσει με αυτό τον τρόπο….
Έγω κάνω την Καίτη. Την έχει από μικρή στο πλευρό της. Την έχει πάρει από ένα χωριό, μαζί της έχει μάθει καλούς τρόπους, έχει μάθει να ντύνεται, διατηρώντας πάντοτε μια τρέλα και ένα δικό της στυλ, είναι κυνική, εριστική, αλλά τους ενώνει μια βαθιά αγάπη. Την νοιάζεται και την πονάει την Βίβιαν και αντίστοιχα η Βίβιαν πονάει την Καίτη.
Τι είναι αυτό που κάνει μια πεθερά να έχει τόσο ανταγωνισμό με την μέλλουσα νύφη της;
Ευτυχώς σαν νύφη δεν έχω βιώσει κάτι τέτοιο. Εχω μια καταπληκτική σχέση με την πεθερά μου είναι φοβερή γυναίκα. Στην αρχή βεβαίως μπορεί να είχε κάποιους ενδοιασμούς, δεν με ήξερε. Αυτή από την Δράμα, εγω από την Αθήνα – ηθοποιό – εντούτοις η συμπεριφορά της ήτανε καταπληκτική και την αγάπησα και με αγάπησε σχεδόν από την πρώτη στιγμή με καλοδέχτηκε, όπως δέχτηκε και το επάγγελμα μου. όμως η συμπεριφορά της από την αρχή ήταν υποδειγματική.
Η πεθερά του έργου;
Η πεθερά του έργου συμπεριφέρεται απροκάλυπτα ανταγωνιστικά. Έχει μίαν ατάκα που μου αρέσει πολύ και τη λέει η Ζωή «Ώρα είναι να μου πεις, ότι δεν θέλω να βρεις κοπέλα.. απλά θέλω να βρεις μια κοπέλα που να σε αγαπάει όπως εγώ.» Ουσιαστικά σαν μάνα δεν θέλει καμία.. αλλά και δεν καταλαβαίνει ότι το παιδί της αν βρει μια γυναίκα σαν και αυτή, ίσως περάσει και πολύ δύσκολα το υπόλοιπο της ζωής του.
Πως είναι να είσαι στη σκηνή με την Ζωή Λάσκαρη;
Στην αρχή είχα μεγάλο τρακ – λέω παναγία μου θα γνωρίσω τη Ζωή, θα παίξω με τη Ζωή. Βλέπεις δεν την λέω κυρία Λάσκαρη. Μου λέει μια μέρα «να σου πω είσαι η Βίβιαν και είμαι η Ζωή, είμαστε φίλες και θα γίνουμε φίλες, θα το δεις. Δεν σε αφήνει να της μιλάς στον πληθυντικό. Αν και μου ήταν δύσκολο στην αρχή γιατί μπροστά στο μεγαλείο της Ζωής Λάσκαρη, δεν μπορούσα να την προσφωνήσω μόνο με το μικρό της. Γίνεται μέρος του θιάσου – γίνεται μια ηθοποιός από το θίασο – βέβαια κουβαλάει όλη την ιστορία της και αυτό σε κάνει να την θαυμάζεις και να την σέβεσαι ακόμα περισσότερο. Σε κάνει η ίδια να το ξεχάσεις.. Είναι η Ζωή. Αυθόρμητη. Με τις εντάσεις της. Σε αγκαλιάζει σε φιλάει. Είναι μια μεγάλη αγκαλιά.. η Ζωή είναι ζωή
Ποιοι άλλοι παίζουν στην παράσταση;
Είμαστε μια μεγάλη και ταλαντούχα παρέα. Καταρχάς παίζει ο Κωνσταντίνος Ζαμπάρας, τον ξέρουν όλοι ως θείο στο Τζόκερ. Έχει μεγάλη πορεία στο θέατρο. Αλλά έτσι είναι σε αυτό το χώρο, μπορεί να σε μάθουν από μια διαφήμιση. Εξαιρετικός και στη σκηνή και στα παρασκήνια.
Στο θίασο μας είναι ο Βασίλης ο Μπαξεβάνης.. παίζει το γιο της Ζωής, (Βίβιαν). Είναι η Σύνθια Μπατσή, που παίζει την Helen, την πρώην φίλη του Αστέρη. Ο Δημήτρης ο Τσέλιος που κάνει τον γκέι φίλο του και η Μαρία Ελενη Λυκουρέζου που ανεβαίνει για πρώτη φορά στο σανίδι. Φυσικά έχει ζήσει το θέατρο από πολύ μικρή, είναι ένα πολύ καλό και ικανό κορίτσι σε όλα και νομίζω θα πρέπει να ασχοληθεί με το θέατρο. Δηλαδή για πρώτη της φορά που εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή , είναι πάρα πολύ καλή. Είμαστε ένας καλός και αγαπημένος θίασος γιατί καταλαβαίνουμε και ακούμε ο ένας τον άλλο.
Τα σκηνικά είναι της Μαρίας Φιλίππου και τα κοστούμια της Νικόλ Παναγιώτου,
Ακούω γενικά ότι οι νέοι – κυρίως ηθοποιοί – δεν πληρώνονται έχουν ως αντάλλαγμα την ενίσχυση του βιογραφικού.
Δεν σου κρύβω ότι αυτό το έχω περάσει κι εγώ. Δυστυχώς είναι ένα επάγγελμα που δεν σε εξασφαλίζει οικονομικά. Και στα κρατικά θέατρα υπάρχουν πολλές δυσκολίες… έχει πέσει πάρα πολύ ο μισθός. Δεν μπορούν να πληρώσουνε. Δεν ξέρω που θα μας πάει όλο αυτό.. σίγουρα η Τέχνη πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Είναι τροφή για τον κόσμο.
Γενικά ο κόσμος με την κρίση στρέφεται στην Τέχνη.
Ακριβώς! Γι αυτό και οι παραγωγοί πρέπει να φροντίσουν τα εισιτήρια τους, να χαμηλώσουν τις τιμές, να απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό. Στην παράσταση που είμαι τώρα, αυτό, η Ζωή Λάσκαρη το σκέφτηκε και το έχει κάνει και πράξη. Μέχρι και τις 12 Νοεμβρίου, είχαμε μια μεγάλη προσφορά. Με 5 ευρώ, μπορούσες να προμηθευτείς εισιτήρια από το ταμείο του θεάτρου και να τα εξαργυρώσεις όποια μέρα μπορείς. Αλλά και η τιμή του εισιτηρίου μας είναι πολύ χαμηλή σε σχέση με άλλα χρόνια. Τις παρασκευές είναι 13 ευρώ, Τετάρτη και Πέμπτη είναι 15ευρώ, Σαββατοκύριακο 16ευρώ – 12 το φοιτητικό και 8 των ανέργων. Ωστόσο έχουμε μια πλούσια παραγωγή, έχει σκηνικά έχει κοστούμια, είναι μια αξιοπρεπέστατη παραγωγή.
Πόσο επηρεάστηκε το θέατρο από την κρίση;
Επηρεάστηκε πολύ. Ο μέσος άνθρωπος θα σκεφτεί να πάει στο θέατρο. Θα πάνε, γιατί το χρειάζονται αλλά δεν θα πάει σε 10 παραστάσεις στο χρόνο, θα πάει σε τέσσερις. Αυτό που το σκέφτονται λιγότερο βαριά είναι το παιδικό θέατρο. Για το παιδί θα δώσουν. Για τους ίδιους στερούνται. Περνάει και το παιδικό κρίση αλλά μετά από μας.
Τραγουδάς;
Τραγουδούσα από πολύ μικρή. Μπαμπάς μου με έμαθε να τραγουδώ – μου έμαθε μουσική, γενικά ο μπαμπάς μου με έμαθε να αγαπώ τις Τέχνες. Με πήγαινε πολύ στο θέατρο. Είχε μια κιθάρα, ένα μπουζούκι και μια φυσαρμόνικα – κερκυραίος – η μουσική πρωταγωνιστούσε στο σπίτι. Και σε γλέντια και σε συνευρέσεις με φίλους ο πατέρας μου τραγουδούσε. Από πέντε χρονών με είχε μάθει πολλά παραδοσιακά τραγούδια. Κάποια στιγμή βέβαια σταμάτησα, ίσως γιατί δεν μου αρέσω τόσο πολύ όσο μου άρεσα. Ο άντρας μου παρόλα αυτά είναι μουσικός.
Είναι της μόδας το μιούζικαλ και τα μεγάλα θεάματα; Αν σου γινόταν η πρόταση θα το επιχειρούσες;
Βέβαια θα έκανα. Εχω ήδη κάνει μιούζικαλ το 2001, στο Εθνικό Θέατρο. Στο έργο «Φοιτητές» του Κώστα Τσιάνου. Είναι από τις ωραιότερες παραστάσεις της ζωής μου καταπληκτική παράσταση σε Μουσική σύνθεση: Γιούρι Στούπελ. Με Χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού, έπαιζε ο Γιάννης Βογιατζής, ο Γιώργος Τσιτσόπουλος, η Σοφία Ολυμπίου.
Ένας ηθοποιός είναι υποχρεωμένος να υπηρετεί στο θέατρο και τις διαφορετικές εκφάνσεις της τέχνης. Παράδειγμα στο εθνικό στα μαθήματα που μας διδάσκουν είναι ο χορό, η ορθοφωνία, και η μουσική. όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Να πάμε πίσω στα χρόνια τότε που φοιτούσες στη σχολή Εθνικού Θεάτρου. Τι είναι αυτό που σε σημάδεψε ή που σε καθοδηγεί μέχρι αυτή τη στιγμή;
Ηταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Αυτά τα χρόνια έχουνε φύγει με την εποχή τους. δεν γυρνάνε πίσω γιατί δεν γυρνάει ούτε ο χρόνος. Ηταν μια εποχή που λάτρεψα και νοσταλγώ ακόμα και σήμερα. Θα την θυμάμαι μέχρι να πεθάνω. Είχα καταπληκτικούς δασκάλους. Δεν περνάει βδομάδα, που να μην σκεφτώ τον Ιάκωβο Ψαρά, την Ελένη Χατζηαργύρη, τον Κωνσταντίνο Κοκάκη, τον Ντίνο Δημόπουλο. Θυμάμαι που μας έλεγε «ρώτα χωρίς ερωτηματικό. Ρώτα με τελεία, ρώτα με κατάφαση», δηλαδή υπάρχουν στιγμές από τη διδασκαλία τους, που ζωντανεύουν μπροστά μου και κάποιες στιγμές έτσι αναπάντεχα, χτίζοντας μου ένα ρόλο.
Αυτοί οι άνθρωποι σου μετέδωσαν το θέατρο όπως το έζησαν εκείνοι.. Τότε που είχε άλλο μέγεθος. άνθρωποι που έχουνε φύγει από τη ζωή.
Τότε ήμασταν μικροί και δεν μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε την αξία και το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων, το τι θέλαν να μας δώσουν. Ζει ακόμα η Τιτίκα Νικηφοράκη την οποία επισκέπτομαι συχνά και την λατρεύω. Όπως όλους τους δασκάλους μου…
Νιώθω ότι αυτό το μέγεθος του θεάτρου χάθηκε.
Ίσως να μην χάθηκε.. αλλά να άλλαξε. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα πράγματα στη ζωή μας αλλάζουν. Αλλάζει ο τρόπος που τρώμε, που μιλάμε, που ντυνόμαστε, που περπατάμε… έχει εισβάλει η τεχνολογία στη ζωή μας, μπορεί κάτι νέο, εξίσου ωραίο να έρθει που σίγουρα θα έρθει και σε αυτό ελπίζουμε. Να ξέρεις όταν έχεις πίσω ένα δρόμο γυρνάς τον κοιτάς και χαράζεις την συνέχεια. Φαντάσου να μην είχες. Δεν θα άξιζε να περπατήσεις. Έχεις βάσεις.
Πώς πάει το «Σόι σου»
Πάει υπέροχα το «Σόι σου». Έχει τηλεθέαση. Μακάρι να πάμε και τρίτο χρόνο. Αρέσει στον κόσμο. Εχει πολλά κοινά με μια ελληνική οικογένεια. Αγαπώ πολύ τον ρόλο. Είναι μια οργανωμένη παραγωγή. Νιώθεις ότι εργάζεσαι σε ένα χώρο που σε εκτιμάει σε σέβεται – για την εποχή μας είμαστε τυχεροι γιατί ζούμε σε πολύ καλές επαγγελματικές συνθήκες.
Βίβιαν ευχαριστώ για την όμορφη κουβεντούλα
Κι εγω σε ευχαριστώ πολύ!
