του Γιώργου Μεσσάρη
Ήταν ήδη προχωρημένο απόγευμα και έπρεπε να βιαστούμε. Είχαμε αφήσω πίσω μας το Σουφλί, τη γραφική κωμόπολη του μεταξιού, και ταξιδεύαμε στην επαρχιακή οδό προς την Εγνατία Οδό που θα μας οδηγούσε στην Καβάλα, τον επόμενο σταθμό μας.
Το ημερολόγιο έδειχνε 3 Δεκεμβρίου αλλά ο καιρός είχε διαφορετική γνώμη. Θύμιζε περισσότερο καλοκαίρι παρά χειμώνα.
Ο δρόμος –μέχρι σχεδόν την Εγνατία– περνά από τις παρυφές του παραδεισένιου Εθνικού Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου. Το τεράστιο και μοναδικό στην Ευρώπη αυτό δάσος είναι, όπως αναφέρει και ο σχετικός τουριστικός οδηγός, προστατευόμενη περιοχή από το 1980 και «αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μεσογειακού οικοσυστήματος το οποίο έχει διαμορφωθεί μέσα από αιώνες ήπιας συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης. Χαρακτηρίζεται από μια έντονη και συνεχή εναλλαγή του τοπογραφικού ανάγλυφου, το οποίο συνθέτουν δεκάδες λόφοι και μικρά βουνά (έως 1065 μ.), μικρές κλειστές αλλά και ανοιχτές κοιλάδες, άφθονα μικρά ρυάκια αλλά και μεγάλα ρέματα… Μέσα σ’ αυτό το πλούσιο φυσικό περιβάλλον βρίσκουν καταφύγιο 48 είδη θηλαστικών, όπως είναι το αγριογούρουνο, ο λύκος, το ζαρκάδι, ίσως ο λύγκας (πιθανόν να έχει εξαφανιστεί οριστικά…), η αλεπού, ο σκίουρος, ο σκαντζόχοιρος, η νυχτερίδα, ο ασβός, το κουνάβι, η νυφίτσα, το τσακάλι κλπ… Μέσα στην προστατευόμενη περιοχή έχουν παρατηρηθεί 36 από τα 38 είδη αρπακτικών πουλιών που ζουν στην Ευρώπη. Για παράδειγμα τρία από τα τέσσερα είδη γυπών της Ευρώπης (μαυρόγυπες, όρνια, ασπροπάρηδες), βασιλαετοί, χρυσαετοί, κραυγαετοί, σταυραετοί, φιδαετοί και θαλασσαετοί (και ο κατάλογος συνεχίζεται…)».
Στο πανέμορφο αυτό δάσος ζουν και μη αρπακτικά όπως είναι μαυροπελαργοί, αμμοπετρόκληδες, παρδαλοκεφαλάδες, νησοπέρδικες κλπ.
Είναι μοναδική εμπειρία να βλέπεις, καθώς οδηγείς, αμέτρητα σμήνη διαφορετικών πουλιών, που έχοντας εξοικειωθεί με την κίνηση του πολυσύχναστου δρόμου, πότε να προσγειώνονται με ασύλληπτα συγχρονισμένες κινήσεις πάνω σε καλώδια, σε συρμάτινους φράκτες, ακόμα και στο έδαφος και πότε να απογειώνονται και στο πέταγμά τους να δημιουργούν απίθανους σχηματισμούς!
Συνεπαρμένοι από αυτές τις εικόνες δεν καταλάβαμε πότε φθάσαμε στην Εγνατία Οδό. Μιάμιση ώρα αργότερα βρισκόμασταν έξω από το παραλιακό ξενοδοχείο μας στην Καβάλα. Η θέα από το μπαλκόνι μας ήταν συναρπαστική. Μπροστά μας το Αρχαιολογικό Μουσείο και το λιμάνι, αριστερά το Κάστρο, τριγύρω οι λόφοι πάνω στους οποίους είναι κτισμένη αμφιθεατρικά η πόλη ενώ στο βάθος του ορίζοντα η Θάσος. Και όλα αυτά «λουσμένα» στο ολόθερμο ροδοκόκκινο χρώμα της δύσης.
Αξίζει η αναφορά μερικών στοιχείων γύρω από την όμορφη αυτή πόλη της Μακεδονίας: Η Καβάλα, ως πόλη, πρωτοεμφανίστηκε το 7ο π.Χ. αιώνα με το όνομα Νεάπολις σαν αποικία των Θασίων. Αργότερα, σαν επίνειο της πόλης των Φιλίππων ακμάζει κατά τους χρόνους του Μακεδονικού κράτους του Φιλίππου Β, πατέρα του Μ. Αλεξάνδρου. Τον 8ο αι. είναι γνωστή με το όνομα Χριστούπολις. Ακολουθεί μια περίοδος γεμάτη περιπέτειες και αγώνες (εποχή των Σταυροφοριών) για να εμφανιστεί και πάλι γύρω στο 1500 μ.Χ. με το σημερινό της όνομα. Γρήγορα εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι, ιδιαίτερα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Οι Έλληνες κάτοικοι της Καβάλας, με υψηλό εθνικό φρόνημα, πήραν μέρος στο Μακεδονικό αγώνα. Η άνθηση του καπνεμπορίου και η αύξηση του πληθυσμού μετέτρεψαν την Καβάλα σε μια από τις μεγαλύτερες (περίπου 85.000 κάτοικοι), μετά την Θεσσαλονίκη, πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.
Μείναμε δύο μέρες στην Καβάλα και απολαύσαμε τα σημαντικότερα αξιοθέατά της.
Τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου πολλά και ενδιαφέροντα που αποδεικνύουν την επί χιλιετίες παρουσία ενός ακμάζοντα ελληνισμού στην περιοχή.
Επίσκεψη στην Καβάλα χωρίς να ανεβείς στο Κάστρο της δεν γίνεται. Αποφασίσαμε την «εις Κάστρον ανάβαση» με τα πόδια και αποζημιωθήκαμε με το παραπάνω παρά τα αναπόφευκτα αγκομαχητά λόγω ανηφόρας. Τα σπίτια της παλιάς πόλης με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τα καντούνια, τα μικρά και γραφικά μαγαζάκια, η εναλλασσόμενη θέα συνθέτουν αξέχαστες εικόνες. Το αποκορύφωμα του οδοιπορικού η πανοραμική θέα από το Κάστρο. Μια πραγματική μαγεία! Αφού τραβήξαμε αμέτρητες φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της καθόδου που δεν ήταν καθόλου πιο εύκολος λόγω της ολισθηρότητας του οδοστρώματος!
Είχαμε ακόμα δυνάμεις για λίγο περπάτημα στους εμπορικούς δρόμους της πόλης μέχρι που αισθανθήκαμε ότι μια επίσκεψη σε κάποιο εστιατόριο δεν θα ήταν άσχημη ιδέα.
Όσο πιο καλά περνάς τόσο πιο γρήγορα κυλάει ο χρόνος. Έτσι και εμείς δεν καταλάβαμε πότε πέρασαν δύο εικοσιτετράωρα και ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε την όμορφη Καβάλα και να συνεχίσουμε την περιήγησή μας στη Βόρεια Ελλάδα. Επόμενός μας σταθμός η Κατερίνη…
ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Στο Εθνικό Δάσος Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου βρίσκουν καταφύγιο 36 τουλάχιστον είδη αρπακτικών πουλιών. Το Κάστρο της Καβάλας από την παραλία και πανοραμική άποψη της Καβάλας από το Κάστρο της.
Μέχρι την επόμενη εβδομάδα να περνάτε καλά και μη ξεχνάτε αυτό που όλοι μας πολύ συχνά δεν… θυμόμαστε: Ζήστε τη ζωή σας σήμερα. Το χθες έχει περάσει ανεπιστρεπτί και το αύριο δεν ξέρει κανείς τι επιφυλάσσει…
georgemessaris@gmail.com
www.omegadocumentaries.com (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ)
