‘Ολα όσα μας συγκίνησαν στην πρεμιέρα της παράστασης “Μόνο αν το Πιστέψεις” της Κέλλυς Σταμουλάκη

10 Οκτωβρίου 2016
11:55 πμ

Της Λαμπριάνας Κυριακού

Το πρώτο κεφάλαιο της πολιτείας έγραψε ο Ντισραέλι, είναι η παιδεία, όπως και το δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο της πολιτείας. Όμως, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι, και το πρώτο κεφάλαιο στην τέχνη, είναι το θέατρο για παιδιά.

Το λέω αυτό γιατί, είναι ένα από τα κεφάλαια, που αν δεν πληροί τους βασικούς κανόνες της παιδείας και αν δεν είναι κατάλληλο να περνάει μηνύματα πρώτα στον ενήλικο και μετά στον ανήλικο, αν δεν εκπληρώνει το στόχο του και αν δεν ευαισθητοποιεί και αν δεν ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της συνείδησης, τότε δεν μπορεί αυτό το είδος θεάτρου -που πολλοί παλιότερα σνόμπαραν – να δώσει τη σκυτάλη στα άλλα είδη θεάτρου.

Το θέατρο για το παιδί, ωστόσο, είναι από τα είδη που δέχεται την πιο αυστηρή κριτική γιατί τον πρώτο λόγο τον εχουν τα παιδια, ενώ το παιδικό θέατρο, που μάθαμε όλοι εύκολα να κάνουμε χρήση της ορολογίας χωρίς να γνωρίζουμε αυτό καθ΄αυτό την έννοια, είναι το θέατρο που παίζεται κατεξοχήν, από παιδιά.

Τούτες οι σκέψεις, μου αποτυπώθηκαν από την πρώτη στιγμή, που η σκηνοθέτης – συγγραφέας Κέλλυ Σταμουλάκη, μου διάβασε ένα βράδυ του περασμένου χειμώνα, τη νέα της θεατρική δουλειά. Γνώρισα για πρώτη φορά, τη Χαρχάλα, τον κύριο Θου, τον αρχιστράτηγο Τραμουντάνα, τη Ροδάνθη. Ταξίδεψα στη χώρα της ΥΠΟΜΟΝΗΣ, συνάντησα πολλούς ήρωες. Δεν είχε κακούς και καλούς. Είχε ήρωες, που έκαναν κακές και καλές πράξεις. Ήρωες που συναντήθηκαν με την αλήθεια, πολέμησαν με το φόβο και βγήκαν νικητές γιατί πίστεψαν με τον εαυτό τους, πίστεψαν στην δύναμη που κρύβουν μέσα τους.

Έτσι μετέπειτα, γεννήθηκε και ο τίτλος της παράστασης «Μόνο αν το πιστέψεις» που ήρθε η στιγμή μετά από καιρό να στεγαστεί καλλιτεχνικά σε ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα της Αθήνας, το θέατρο Αλίκη.

Άρχισε η κατανομή των ρόλων, οι πρόβες και το τελικό αποτέλεσμα. Η Κέλλυ Σταμουλάκη, δεν είναι ότι ξέρει την συνταγή της επιτυχίας, και κάνει παραστάσεις που κάθε χρόνο κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις του κοινού, ή χαρακτηρίζονται ως οι καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς, είναι ότι κάθε της έργο αναδύεται από την πηγή των δικών της βιωμάτων, έχει την ικανότητα να πλάθει ακόμα και την πέτρα, έχει την δεξιοτεχνία και την τέχνη κάθε φορά, να κάνει κάτι καινούργιο.

Η παράσταση «Μόνο αν το πιστέψεις» που κυκλοφορεί και σε βιβλίο με cd, από τις εκδόσεις Διάπλαση, έκανε πρεμιέρα στις 9 Οκτωβρίου. Είναι μια παράσταση εντελώς διαφορετική από το «Ως την άκρη του ονείρου», τους «Ακροβάτες της τύχης» και τον «Πρίγκιπα και φτωχό», προηγούμενες δουλειές της Κέλλυς Σταμουλάκη.

Είναι μια καινούργια ενότητα, είναι μια φρέσκια παράσταση, που οι μικροί μας φίλοι και όχι μόνο, θα μυηθούν σ΄ένα μαγικό αλλά πραγματικό κόσμο, που θα σμιλέψει στην ψυχή τους τις αρετές, που είναι από τα ηθικά αριστεία που βοηθούν στην αναδόμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Γιατί οι αρετές, δεν είναι φυσική προδιάθεση, είναι επίκτητες και είναι θέμα άσκησης το να αφομοιωθούν.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, έκανε και φέτος το θαύμα του, ντύνοντας μουσικά τους στίχους της Κέλλυς Σταμουλάκη, με τον Μαυρίκιο Μαυρικίου, να ενορχηστρώνει τα τραγούδια της παράστασης, δίνοντας στην μουσική πινελιές συναισθηματισμού, έντασης, ηρεμίας, γαλήνης, ομορφιάς, ενώνει το κείμενο με την μουσική και του δίνει δυνατό παλμό. Τον βλέπουμε επι σκηνής με το πιάνο του και το ακορντεόν του. Όπως δήλωσε στο aVecnews.gr, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης, οι μουσικές του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τα κείμενα της Κέλλυς, είναι τόσο δυνατά στοιχεία που μου ερέθισαν την έμπνευση. Με τόσο δυνατά στοιχεία, έχεις την αγωνία και το άγχος να κάνεις κάτι που να πλαισιώνει εξίσου δυναμικά τη δουλειά αυτή.»

Η Ελένη Καστάνη, η λατρεμένη ηθοποιός με το πηγαίο ταλέντο, δοκιμασμένη και έμπειρη στο χώρο της, δεν θα μπορούσε να μην υποδυθεί την Χαρχάλα με τόση επιτυχία και να δώσει το δικό της στίγμα στο ρόλο. Ναι.. θα πω το τυπικό, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ άλλη στο ρόλο αυτό, αφου η Χαρχάλα, είναι μια εκρηκτική ηρωίδα, γεμάτη συναίσθημα, που την βλέπουμε να ισορροπεί ανάμεσα στο κωμικό και στο ερύθημα της ζωής της. Μια μάνα, που πρέπει να εξηγήσει στην Ροδάνθη, την πολύτιμη κόρη της, ότι μπορεί βιολογικά να μην είναι η μητέρα της, αλλά την μεγάλωσε σαν να είναι δικό της παιδί. Μ αγάπη, αφοσίωση και λάθη. Που η Ελένη Καστάνη είναι μια ηθοποιός, αυθεντικά κωμική, γιατί μέσα της πηγάζει το τραγικό. Που στην περίπτωση αυτή το τραγικό λέγεται ευαισθησία.

Ο Ορέστης Τρίκας, αποδεδειγμένα κάθε φορά που τον βλέπουμε στην σκηνή, μας κάνει να τον αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο, αφού δεν επαναλαμβάνεται, είναι κάθε φορά ο νέος ρόλος που υποδύεται. Δεν μεταφέρει ποτέ στοιχεία από άλλους ρόλους και το τονίζω αυτό, γιατί ο Ορέστης τα τελευταία χρόνια είναι πιστός συνεργάτης της Κέλλυ Σταμουλάκη και τον βλέπουμε να πρωταγωνιστεί στις περισσότερες παραστάσεις της.

Δεν θα μπορούσαν να μείνουν απαρατήρητοι οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, που επικέντρωσε το φωτισμό, στις στιγμές, της σημαντικές του έργου και έδωσε το «χρώμα» που ήθελε η σκηνοθέτης στο έργο. Τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη, σε έκαναν να νιώθεις ότι βρισκόσουν, σε ένα μυθικό παλάτι της world disney.

Η Μυριέλα Κουρεντή, ως Ροδάνθη, με την υπέροχη φωνή της, γιατί δεν ερμηνεύει μόνο το ρόλο, αλλά τραγουδάει στο έργο και δίνει τη δυνατότητα στο κάθε παιδί να μπαίνει στη δική της ψυχολογία.

Ο θίασος Αβάντι, αποτελείται και από εφτά “νέους” ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως την Ελένη Καρβέλη, που είναι η ορχήστρα της παράστασης, αφου την βλέπουμε να παίζει περισσότερα από δυο όργανα επι σκηνής και να υποδύεται περισσότερους από τρεις ρόλους.

Τον Παύλο Εμμανουηλίδη, που υποδύεται τον Τραμουντάνα, ένας εξαίρετος ηθοποιός με ήθος. Την Δάφνη Καφετζή, που υποδύεται το κοράκι, ένα ρόλο σημαντικό για το έργο. Ένας ρόλος με κίνηση, δεξιοτεχνία καταφέρνει να περάσει το αστείο στο θεατή.

Την Έλενα Παπαδημητρίου, που έχει το ρόλο της βασίλισσας Πολιτίμης, που φέτος με το έργο αυτό, ξετυλίγει εκτός από τις φωνητικές της ικανότητες και το υποκριτικό της ταλέντο.

Τι να πούμε για τον Παναγιώτη Σούλη, γνωστός στο θεατρικό χώρο για πολλές του επιτυχίες, ιδιοκτήτης του πολυχώρου Cartel, που υποδυόταν τον πατέρα της Ροδάνθης.

Σαφώς απαρατήρητοι δεν πέρασαν ούτε οι νέοι ηθοποιοί: Δημήτρης Δημητρόπουλος, Γιώργος Στεφανουδάκης, Μαρία-Νεφέλη Δούκα, Γιώργος Σαμαράς

Η Κέλλυ Σταμουλάκη, κέρδισε ακόμα μια φορά το στοίχημα με την επιτυχία και όπως ευχαρίστησε, στο τέλος της παράστασης, όλους τους τραμουντάνες της ζωής της, που άθελα τους, της ερεθίζουν την έμπνευση. Ευχαρίστησε επίσης, τον παραγωγό της Β. Κωνσταντουλάκη, τον Αντώνη Κοκολάκη για τις εξαίρετες δημόσιες σχέσεις, τον Κυριάκο Καραϊσκο από τις εκδόσεις Διάπλαση, όπως επίσης ευχαρίστησε τους χορηγούς και το κοινό που από τις δυο πρώτες παραστάσεις έδειξαν την αγάπη τους.

Οι συντελεστές και οι ηθοποιοί της παράστασης, «Μόνο αν το πιστέψεις» την Κυριακή στην παράσταση των 2:30μ.μ, κάλεσαν μερικούς από τους φίλους τους, για να μοιραστούν μαζί τους την αγωνία της πρώτης παράστασης. Είδαμε τους: Γιώργο Θεοφάνους, Όλγα Κεφαλογιάννη, Θεοφανία Παπαθωμά, Νινέτα Λεμπέση, Νταίζη Λεμπέση, Λίνα Σακκά, Έλενα Γιωργανά, Βασίλης Λέκκας, Σπύρο Μπιμπίλα, Νέλλη Γκύνη, Χρυσηίδα Δημουλίδου, Κυριάκος Καραϊσκος, Κωνστασντίνα, Αλίκη Δανάλη, Μενέλαος Τζαβέλλας, Derek Liontis δημοσιογράφοι και φίλοι.

“Στη Χώρα της Υπομονής οι κάτοικοι ζούσαν ευτυχισμένοι, με αγάπη και αφθονία. Ένας άνθρωπος όμως που τα ήθελε όλα, ο αρχιστράτηγος Τραμουντάνας, βάζει σκοπό της ζωής του να ανατρέψει την ήσυχη ζωή των κατοίκων της. Με τον άπληστο χαρακτήρα του ρίχνει τους ήρωές μας σε μεγάλες περιπέτειες. Τους κυνηγά σε θάλασσες, πόλεις, βουνά και τους αναγκάζει να έρθουν αντιμέτωποι με τρικυμίες, θαλασσομαχίες, φύλακες-δεινόσαυρους και περίπλοκα αινίγματα. Θα καταφέρουν τελικά οι ήρωες μας να ξεπεράσουν τα εμπόδια που τους περιμένουν και να πάρουν πίσω αυτά που τους ανήκουν; Μέχρι που μπορεί να φτάσει μία μητέρα για να σώσει το παιδί της;”