Του Νίκου Στέφου
Όσοι περίμεναν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα σχημάτιζε μια εκλογική κυβέρνηση, πρέπει να διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε αυτό που κυρίως οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του και οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι φοβόντουσαν. Ότι τα χαρακτηριστικά του πολυαναμενόμενου ανασχηματισμού θα στηρίζονταν κατά βάση στην απόφασή του να μη συγκρουστεί με κανέναν!
Η κυβέρνηση που ορκίστηκε χτες είναι μια καθαρά μνημονιακή κυβέρνηση που καλείται να υλοποιήσει μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών. Άλλωστε και ο ίδιος σε αυτό ακριβώς έδωσε έμφαση κατά την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο. «Σηκώστε τα μανίκια, ξενυχτήστε για να κλείσει η αξιολόγηση μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου», είπε και το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Και προς όλες τις κατευθύνσεις…
Μ΄άλλα λόγια το δικό του Μνημόνιο θα εφαρμοστεί και σε όποιον αρέσει στο κόμμα του! Για αυτό και οι απομάκρυνση από τα πόστα τους όσων υπουργών αρνούνταν να υλοποιήσουν τις ντιρεκτίβες του Μνημονίου, καθυστερούσαν να προχωρήσουν στις ιδιωτικοποιήσεις ή δεν άρεσαν στους τροϊκανούς… Κι όλα αυτά γιατί ο πρωθυπουργός αφού έζησε επί σχεδόν δύο χρόνια με τις αυταπάτες του πείστηκε τελικά ότι στο παρόν διεθνές οικονομικό περιβάλλον δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν της συνεννόησης με εταίρους και δανειστές.
Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να τα καταφέρει. Γιατί τώρα οι κοινωνικές και οι πολιτικές συνθήκες είναι πολύ αρνητικές για τον ίδιο. Γιατί συνολικά η συμμαχία Σύριζα- ΑνΕλ είναι κλονισμένη και αμφισβητείται έντονα από τους πολίτες όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις…
Αν από το Γενάρη του 2015 που έλαμπε πάνω του το άστρο του νικητή και η λάμψη του άφθαρτου νέου, είχε συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα και έπαιρνε τις αποφάσεις που επέβαλε το συμφέρον της χώρας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Και για εκείνον αλλά και – κυρίως – για τη χώρα.
Τώρα όμως, δρόμος μπροστά του είναι γεμάτος αγκάθια. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον περπατήσει. Κι ας ματώσει. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ματώσουμε μαζί του κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι… Μάλλον δύσκολο…
