Αφιέρωμα στον Νικόλα Τρικοίλη,ιδρυτή της Σκανταλοπέτρας…

<<Μάνα τσουρμάρω σφουγγαράς
Πάω για την Μαντρούχα
Εκεί που βγαίνουν τα ψηλά
Και η όμορφη Τσιμούχα
Πάω με σκανταλόπετρα
Πολλά λεφτά θα παίρνω
Θα ‘μαι λιγάκι βαθολός
Γιατί τα καταφέρνω
Τριάντα οργιές,σαράντα οργιές
Θα ‘ναι το πρωινό μου
Και δεκαπέντε, είκοσι
Το μεσημεριανό μου
Δίχως νερό, δίχως ψωμί
Θα ‘μαστε θα πεινάμε
Το βράδυ θα σχολάσουμε
Θα κάτσουμε να φάμε
Όλη τη μέρα θάλασσα
Και ουρανό κοιτούμε
Τριάντα οργιές και πιο βαθιά
Με υπομονή βουτούμε
Δεν ‘ναι παιχνίδι η βουτιά
Σε βαθολοσκαντάλη
Ούτε σουφράς με μαστραπά
Να τρως με το κουτάλι
Δεν ξέρεις πάνω αν θα βγεις
Την ώρα που πηγαίνεις
Σου κόβεται η αναπνοή
Δεν το καταλαβαίνεις
Σαν θα πατώσεις στέκεσαι
Όρθιος και κοιτάζεις
Παίρνεις τα σφουγγαράκια σου
Και βαριαναστενάζεις
Σκληρή δουλειά και άσχημη
Μόνο πως έχει χρήμα
Να την αφήσεις πάλι δεν μπορείς
Θα ‘ναι μεγάλο κρίμα
Θα συνεχίσω σφουγγαράς
Βιγγάζα και στην Τέρνα
Και δύτης χειμωνιάτικο
Που ‘ναι δουλειά μοντέρνα
Σαν δύτης και σαν σφουγγαράς
Φτώχεια δεν θα γνωρίσω
Η τσέπη μου θα χει λεφτά
Θα την φιλοσοφήσω
Μες σε ταβέρνες όμορφες
Με όμορφα φαγοπότια
Θα χω βιολιά και κοπελιές
Στην Χώρα και στην Πόθια
Έτσι τη ζούνε τη ζωή
Οι σφουγγαράδες δύτες
Κάνουν την πιο όμορφη ζωή
Γλέντι με δυναμίτες
Σε όποια ταβέρνα και να πας
Την πρώτη θέση παίρνουν
Έχουν τα χέρια ανοιχτά
Γι’ αυτό τα καταφέρνουν
Δεν έχει δύτη σφουγγαρά
Με τσιγγουνιά να ζήσει
Δουλεύει για καλή ζωή
Κι όχι να καζαντίσει>>