Tου Μιχάλη Παναγιώτου.
«Μερικές φορές ο ηγεμόνας, για να επιβουλευτεί την ελευθερία
περιμένει τη στιγμή της εκδήλωσης μιας ανησυχητικής κρίσης,
που έχει προετοιμάσει ο ίδιος. Τότε, με το πρόσχημα της φροντίδας για τη σωτηρία του κράτους
προτείνει καταστροφικά μέτρα, που τα καλύπτει με το πέπλο της αναγκαιότητας,
του κατεπείγοντος, των περιστάσεων, της κακοδαιμονίας των καιρών.
Εγκωμιάζει την αγνότητα των προθέσεών του, εκφωνεί μεγάλα λόγια
για την αγάπη του δημοσίου συμφέροντος,
διαλαλεί τη μέριμνα της πατρικής του αγάπης.
Κι αν δει ότι υπάρχει δισταγμός για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις του,
βάζει αμέσως τις φωνές: Πώς, δεν θέλετε;
Ε, τότε βγείτε μόνοι σας από την άβυσσο!
Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί, κι ο καθένας αφήνεται στο έλεος των πραγμάτων,παρ’ όλο που δεν έχει καμιά αμφιβολία
γι’ αυτό που κρύβουν τα μέτρα αυτά,
όπου κάτω από το όμορφο περίβλημα
βρίσκονται τα πιο μοχθηρά σχέδια.
Η παγίδα αποκαλύπτεται όταν δεν υπάρχουν πλέον
χρονικά περιθώρια για να αποφευχθεί:
τότε ο λαός σαν το λιοντάρι που πέφτει μέσα στα δίχτυα
κρυμμένα κάτω από τα φυλλώματα,
παλεύει για να τα σπάσει και το μόνο που καταφέρνει είναι
να μπλέκεται περισσότερο».
περιμένει τη στιγμή της εκδήλωσης μιας ανησυχητικής κρίσης,
που έχει προετοιμάσει ο ίδιος. Τότε, με το πρόσχημα της φροντίδας για τη σωτηρία του κράτους
προτείνει καταστροφικά μέτρα, που τα καλύπτει με το πέπλο της αναγκαιότητας,
του κατεπείγοντος, των περιστάσεων, της κακοδαιμονίας των καιρών.
Εγκωμιάζει την αγνότητα των προθέσεών του, εκφωνεί μεγάλα λόγια
για την αγάπη του δημοσίου συμφέροντος,
διαλαλεί τη μέριμνα της πατρικής του αγάπης.
Κι αν δει ότι υπάρχει δισταγμός για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις του,
βάζει αμέσως τις φωνές: Πώς, δεν θέλετε;
Ε, τότε βγείτε μόνοι σας από την άβυσσο!
Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί, κι ο καθένας αφήνεται στο έλεος των πραγμάτων,παρ’ όλο που δεν έχει καμιά αμφιβολία
γι’ αυτό που κρύβουν τα μέτρα αυτά,
όπου κάτω από το όμορφο περίβλημα
βρίσκονται τα πιο μοχθηρά σχέδια.
Η παγίδα αποκαλύπτεται όταν δεν υπάρχουν πλέον
χρονικά περιθώρια για να αποφευχθεί:
τότε ο λαός σαν το λιοντάρι που πέφτει μέσα στα δίχτυα
κρυμμένα κάτω από τα φυλλώματα,
παλεύει για να τα σπάσει και το μόνο που καταφέρνει είναι
να μπλέκεται περισσότερο».
