Ως παλιά ‘’καραβάνα’’ στο δημοσιογραφικό επάγγελμα και μια ζωή επιφυλακτική σε κάθε εξουσία όταν ξέσπασε πριν από 1 χρόνο το σκάνδαλο της Novartis είπα μέσα μου: ΛΕΣ;
Τούτη η περίεργη ράτσα πολιτικών θα βάλει το κεφάλι της στο στόμα του λύκου;;Και ο πιο ανίδεος αναγνώστης γνωρίζει πια τι θα πει, Πολυεθνικές Φαρμακοβιομηχανίες…Αρχίσανε λοιπόν τα όργανα .
Δεν το κρύβω ότι νιώθω λύπη όταν σ΄ αυτό το παιχνίδι ανέβηκαν στην επικαιρότητα ονόματα πολιτικών. Όχι γιατί τους έχω καμιά συμπάθεια αλλά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω το αυγό του φιδιού που καραδοκεί να βγάλει κεφάλι. Η Απαξία των πολιτικών προσώπων βούτυρο στο ψωμί του. Από την άλλη σκέφτομαι αν δεν βγουν τώρα στην επιφάνεια όλα τα σκάνδαλα που μας έκοψαν στην μέση την πορεία της ζωής μας δεν θα βγούνε ποτέ.
Απευθύνομαι λοιπόν σήμερα σ΄ έναν υπουργό που δεν γνωρίζω προσωπικά. Από την πρώτη ημέρα προσπάθησαν να τον αποκαθηλώσουν μ΄ ειρωνικά σχόλια ποντάροντας στον εκρηκτικό Κρητικό χαρακτήρα του. Και ακριβώς αυτό δεν μέτρησαν ότι είναι Κρητικός και άριστος γιατρός απ΄ ότι έχω πληροφορηθεί. Απευθύνομαι λοιπόν όχι μόνο ως δημοσιογράφος αλλά και ως άνθρωπος στον κ. Πολάκη που θα είναι σήμερα και ομιλητής στην Βουλή.
Μ΄ ερωτήματα που ίσως δεν απαντηθούν ποτέ. Αλλά εγώ θα τα κάνω…
Εντοπίσατε κ. υπουργέ τους υπεύθυνους που άφηναν στα υπόγεια των μεγαλύτερων νοσοκομείων να σαπίζουν ολοκαίνουργια μηχανήματα και οι πολίτες στους επάνω ορόφους να εξετάζονται με μηχανήματα μεταπολεμικά.
Και οι Διοικήσεις να παραγγέλνουν ξανά και ξανά καινούργια…
Εντοπίσατε τους υπεύθυνους που έστελναν τους πολίτες στα ιδιωτικά νοσοκομεία ενώ στα δημόσια είχαμε τους πιο ικανούς γιατρούς στη Χώρα;
Δυστυχώς εδώ έπαιξε και ο Τύπος τα παιχνίδια του.
Εντοπίσατε τους γιατρούς που έπαιζαν το παιχνίδι των Εταιρειών;
Γιατί υπάρχουν και γιατροί εξαιρετικοί.
Εντοπίσατε τι δίνει ο έρημος πολίτης σε δημόσια νοσοκομεία -ευτυχώς όχι σ΄ όλα- για να έχει ο ασθενής του καθαρά σεντόνια;;;;;;
Γιατρέ όλοι εμείς που ξεπουληθήκαμε και ήρθαμε στο ‘’τσακιρ΄ κέφι’’ και δώσαμε χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ για τους ανθρώπους μας που έφευγαν χτυπημένοι από τον καρκίνο τυφλωμένοι από την αγωνία και την απόγνωση.
θα δικαιωθούμε ποτέ;
Πληρώσαμε πανάκριβα τα φάρμακα όσο είχαμε χρήματα .
Δεν ζητάμε αποζημίωση οικονομική. Δικαίωση ζητάμε . Γιατί όλες αυτές οι καταστάσεις μας πέταξαν στο πεζοδρόμιο.
Μην μας καταδικάζεται σ΄ αυτή την μοναξιά. Ας μην ξαναπούμε πόσο άστοργο είναι τούτο το Κράτος.
