Λίγο πριν «Τα Καβουράκια», βγουν στην σκηνή του Studio Μαυρομιχάλη και μας διηγηθούν την δική τους ιστορία, εμείς συναντήσαμε τη νεαρή ηθοποιό Βίνα Σέργη, για μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης.
Η Βίνα Σέργη αποφοίτησε, μόλις πέρσι από τη δραματική σχολή. Η όμορφη ηθοποιός από την Καλαμάτα ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή στα δεκαπέντε της χρόνια, χωρίς να έχει δει ποτέ θέατρο πριν.
Πέρασε στο Χημικό αλλά εγκατάλειψε τα πειράματα στο εργαστήριο για να δοκιμάσει καλλιτεχνικά πειράματα στη σκηνή.
Πώς η μικρή Βίνα από την Καλαμάτα βρέθηκε σε δραματική σχολή;
Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με το θέατρο ήταν σε μια θεατρική ομάδα στην Καλαμάτα όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών. Πριν από αυτό δεν είχα καν δει παράσταση . Το λάτρεψα κατευθείαν. Τότε δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με μάγευε αλλά καταλάβαινα ότι δεν μπορούσα χωρίς αυτό. Οι γονείς μου , όπως υποθέτω και πολλοί άλλοι γονείς, ήθελαν να με δουν να σπουδάζω. Να έχω ένα πτυχίο. Έτσι εισήλθα στο χημικό τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα γράφτηκα σε μια θεατρική ομάδα του Δήμου πριν καν ξεκινήσει η σχολή .Μέχρι που αποφάσισα, με την παρότρυνση και κάποιων ανθρώπων, να κάνω την επανάστασή μου και να δώσω εξετάσεις για να μπω σε κάποια Δραματική Σχολή.
Θυμάσαι τη στιγμή που αποφάσισες ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με την υποκριτική; Υπήρξε κάποια αφορμή; Κάποια ταινία/παράσταση που είδες; Κάποιο γεγονός;
Έκρυβα χρόνια αυτή μου την επιθυμία να ασχοληθώ επαγγελματικά με την υποκριτική .Κάτι το χημικό που έπρεπε να τελειώσω , κάτι το οικογενειακό μου περιβάλλον και γενικότερα ο περίγυρός μου , κάτι οι ανασφάλειες ότι δεν είμαι ικανή , η σκέψη ότι είναι κάτι ουτοπικό και πολύ μεγαλεπήβολο με καθυστερούσαν από το να πάρω αυτή την απόφαση . Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός που με έκανε να πω μια μέρα τα παρατάω όλα και θα ασχοληθώ με αυτό, αλλά η καταπίεση που βίωνα όταν βρισκόμουν σε ένα μέρος που ένιωθα ότι δεν ανήκω και η τεράστια ανάγκη μου να εκφραστώ μέσα από το θέατρο,που συνεχώς μεγάλωνε και μεγαλώνει . Θυμάμαι χαρακτηριστικά την στιγμή που πήρα τους γονείς μου τηλέφωνο- που δεν είχαν ιδέα για τα σχέδια μου – και τους είπα ότι θα κάνω διακοπή σπουδών και θα μπω σε Δραματική Σχολή .Ήταν τέτοια η ανακούφιση όταν το κλείσαμε -άσχετα με το τι ειπώθηκε και από τις δύο πλευρές – που έκλαιγα για ώρες .
Μίλησέ μας για τα «Καβουράκια», ποια είναι η ιστορία που θα παρακολουθήσουμε;
Τα καβουράκια είναι η ιστορία μιας τετραμελούς οικογένειας αποκομμένης από την αστική κοινωνία η οποία ζει μόνη της σε ένα νησί λίγα μίλια μακριά από τη Ραφήνα . Έχουν φτιάξει τα πάντα έτσι ώστε να είναι τελείως αυτόνομοι και να μην τους λείπει τίποτα . Τα παιδιά από πολύ μικρά ακόμα λαμβάνουν την εκπαίδευση και πνευματική και σωματική που θα είχαν σε ένα οποιοδήποτε σχολείο – και ίσως ακόμα καλύτερη. Πόσο μέλλον όμως θα μπορούσε να έχει ένα τόσο ουτοπικό περιβάλλον , όταν όλος ο κόσμος εξελίσσεται με τόσο γρήγορο ρυθμό και όταν οι ίδιοι είναι τόσο περιθωριοποιημένοι;
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μην επηρεαστούν από εξωτερικούς παράγοντες και να παραμείνουν ευτυχισμένοι με αυτά που έχουν όταν γνωρίζουν ότι μπορούν να έχουν παραπάνω ; Στην παράσταση βλέπουμε μια μέρα σαν όλες τις άλλες της οικογένειας, με τις δραστηριότητες τους και τις καθημερινές τους κουβέντες μέχρι που έρχεται ο Σπάρος – ο φίλος του μπαμπά Κάβουρα από το σχολείο – και φέρνει έναν ολότελα άλλο κόσμο στο νησί τους ταρακουνώντας λίγο τα νερά. Η συνέχεια από κοντά στο studio Μαυρομιχάλη
Στην παράσταση ερμηνεύεις την μικρότερη κόρη. Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν ερμηνευτικά αυτό το εγχείρημα;
Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω εύκολο ή δύσκολο γιατί ο ρόλος μου πλάστηκε αργά και μεθοδικά μέσα από πολλές πρόβες και πολύ προσωπική αναζήτηση .Δεν στόχευσα από την αρχή σε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα αλλά προσπαθούσα να ανακαλύψω σιγά σιγά πως μπορεί να είναι αυτό το κορίτσι που μεγάλωσε μέσα στη φύση , δεν πήγε σχολείο, που αγαπάει τρομερά όλη την οικογένειά της με μια ιδιαίτερη αδυναμία στον μπαμπά της -τον ήρωα της – και που κάνει ο,τι μπορεί για να μείνουν όλοι εκεί. Αυτός ο ρόλος ήταν πρόκληση για μένα και συνεχίζει να είναι και είναι μαγικό πόσο ακόμα μπορεί να εξελίσσεται από παράσταση σε παράσταση.
Τι θέατρο θέλεις να κάνεις;
Θέλω να κάνω ένα θέατρο όπου ο κόσμος θα σκέφτεται , θα ταρακουνιέται θα συγκινείται ,θα γελάει ,θα αποφορτίζεται ,θα ξεσπάει ,θα αναρωτιέται, θα βιώνει ,θα βιώνει βαθιά. Θέλω να κάνω ένα θέατρο για τον κόσμο ,όχι για τα μάτια του κόσμου. Θέλω να μιλάω μέσα από αυτό και οι άνθρωποι να ακούνε ,αλλά να τους ενδιαφέρει αυτό που ακούνε, αυτό που ήρθανε να δουν και αυτό θα γίνει μόνο μέσα από αλήθειες ,μέσα από αληθινά βλέμματα, αγγίγματα, λέξεις.
Θέλω αυτό που βλέπουν να τους αφορά και αν δεν αφορά τους ίδιους άμεσα να τους κάνω να τους αφορά. Κι ο μόνος τρόπος είναι να δίνεις την ψυχή σου, να βιώνεις αληθινά συναισθήματα πάνω στη σκηνή, να μην τους κοροϊδεύεις – τουλάχιστον στο θέατρο που θέλω εγώ να κάνω .
Είσαι συναισθηματική…
Όταν ήμουνα μικρή θυμάμαι ήθελα να κάνω ένα επάγγελμα που θα μπορούσα να βοηθήσω τον κόσμο, να τον αλλάξω, να προσφέρω. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο ο κόσμος όταν δεν θέλει να αλλάξει, δεν αλλάζει κι εγώ δεν είμαι ικανή να καταφέρω το αντίθετο. Αλλά μέσα από την τέχνη, θέλω να κάνω τουλάχιστον τον κόσμο να με ακούσει, δεν βρίσκω άλλο τρόπο ,δεν μπορώ με άλλο τρόπο να βοηθήσω, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Και χαίρομαι ειλικρινά που στη ζωή μου γνώρισα ανθρώπους που ζητάνε το ίδιο από την τέχνη που υπηρετούν .Μπορεί να μην καταφέρουμε τίποτα , και από την άλλη μπορεί και να καταφέρουμε, όμως τουλάχιστον θα κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια όταν θα ξέρω ότι έκανα το καλύτερο που μπορούσα για αυτόν τον άνθρωπο που έρχεται στο θέατρο, πληρώνει εισιτήριο και περιμένει ΚΑΤΙ να δει, ΚΑΤΙ να ακούσει.
Επόμενα σχέδια;
Γενικότερα ιδέες και σχέδια υπάρχουν πολλά. Ευτυχώς υπάρχει μεγάλη καλλιτεχνική ανησυχία και από εμένα και από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Το θέμα πάντα είναι η υλοποίησή τους που θέλει χρόνο και χρήμα. Οπότε προς το παρόν το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά για μένα είναι η συμμετοχή μου σε μια συγγραφική ομάδα με νέους ποιητές που ξεκινάει από Απρίλιο κάποιες performance εντός και εκτός Αθηνών. Και τα υπόλοιπα έπονται . Αισιοδοξία.
«Τα Καβουράκια» από την ομάδα peach of art στο Studio Μαυρομιχάλη
5 τελευταίες παραστάσεις
Πέμπτη 21 Μαρτίου στις 18:45
Και ακόμη 4 Τετάρτες 27/3, 3/4, 10/4, 17/4 στις 18:45
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ειρήνη Γαντερί
Ηθοποιοί: Γιάννης Βασιλώττος, Γιώργος Ημέρης, Ίρις Κατσούλα, Ανδριανή Κυλάφη, Βίνα Σέργη
Κινησιολογία-χορογραφίες: Έλιο Φοίβος Μπέικο
Κοστούμια: Ιωάννα Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά: Ισιδώρα Αρβανίτη
Ηχητικό τοπίο: Γιώργος Παμπούκης
Φωτογραφίες: Ειρήνη Γαντερί
Παραγωγή: What if?
Σύνθεση-διασκευή κομματιού σποτ: String Demons
Επικοινωνία-Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
