Γράφει ο Αλκης Φιτσόπουλος
Η φόνισσα μάνα θα πάρει τον δρόμο που της αξίζει. Ωστόσο, ένα βαρύ ερώτημα πρέπει να πλανάται μέσα μας και να καταπλακώνει τις συνειδήσεις μας.
Ποιο ήταν ο κίνητρο της φόνισσας μάνας; Ή, καλύτερα, ποιες συνθήκες της διαμόρφωσαν τη σκέψη που εκτόπισε ακόμα κι αυτό το μητρικό ένστικτο; Η φόνισσα μάνα, έως και την τελευταία στιγμή πριν συλληφθεί, μιλούσε στα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και πόσταρε στα social media.
Έδειχνε ένας εχέφρων άνθρωπος. Ένας εχέφρων και συνάμα παράφρων. Ποιος διαμόρφωσε αυτό το θεαματικό κοντράστ στην ψυχοσύνθεση της φόνισσας μάνας; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για εγγενές σύμπτωμα, να οφείλεται σε τίποτα… δαίμονες, αλλά για επίκτητο.
Είναι το ίδιο σύμπτωμα ακριβώς των ανθρώπων που την απείλησαν με δημόσιο λιντσάρισμα.
Δηλαδή, θα τη σκότωναν, αν δεν είχε αστυνομική προστασία. Φόνος, δηλαδή. Ένας, ακόμα, φόνος. Υποτίθεται ότι ξεπήδησαν μέσα τους τα ανθρώπινα ένστικτα, που θα τους οδηγούσαν σε λιντσάρισμα της φόνισσας μάνας.
Όλοι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» και ειδικά οι γείτονες, που ήταν τόσα χρόνια; Και όχι μόνο αυτοί, αλλά η κοινωνία ολόκληρη, που πρέπει να προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα και δεν έχει καμία απολύτως αξία να τα καταδικάζει.
Το προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν, κατά τους αρχαίους ημών προγόνους. Που ευτυχώς γι αυτούς, δεν ζουν για να γιουχάρουν την κατάπτωση των αξιών, την ισοπέδωση, την απουσία περιεχομένου στους σύγχρονους Έλληνες.
Η κοινωνία εξετράπη σε επικίνδυνους ατραπούς κι είναι αδύνατο να προλάβει, πια. Γονείς είναι αναγκασμένοι ν’ αφήνουν μόνα τους τα παιδιά στο σπίτι και να δουλεύουν σαν σκυλιά μερόνυχτα για τα προς το ζειν. Μοιραία, αυτή η καταπίεση των γονιών, γεννάει αρρωστημένες σκέψεις, συνέπεια του εκνευρισμού και της αδικίας, με συνέπεια, την απουσία γονικής φροντίδας.
Τα παιδιά μας είναι έρμαια του ίντερνετ και της πνευματικής παράλυσης από τα τηλεοπτικά τηλεριάλιτι, που είναι ευκολοχώνευτα μεν, αλλά δεν προσφέρουν πλούτο, γνώση και κατά συνέπεια, κρίση για το καλό και το κακό.
Η ανθρωπιά εκλείπει, οι άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι, αλλά αλαφιασμένα όντα που τρέχουν με χαρά να λιντσάρουν τη φόνισσα μάνα. Η επιθετικότητα είναι χειρότερη από αυτή των ζώων της ζούγκλας και εκπορεύεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που προκαλεί ψυχολογική αποσταθεροποίηση. Ανισότητες, πείνα, χαμηλό προφίλ σκέψης μαστίζουν τη σημερινή κοινωνία. Και όλοι μαζί συμφωνούν ότι πρέπει να μεγαλώσουμε υγιή παιδιά σε μια αρρωστημένη κοινωνία, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, γιατί δεν αντισταθήκαμε ποτέ στο ευτελές και δεν επιδιώξαμε ποτέ στην υποχρεωτικότητα του πνευματικού εμπλουτισμού.
Κι όλοι που σεμνότυφα σκύβουν από τηλεοράσεως να δηλώσουν την οδύνη τους, είναι αυτοί οι ίδιοι που την προκαλούν, διαμορφώνοντας συνειδητά αρρωστημένες κοινωνίες και βάζοντας τα καρφιά στο φέρετρο της ανθρωπιάς, σε μια κηδεία που όλοι είμαστε προσκεκλημένοι και που όλοι ή – έστω οι περισσότεροι – έχουμε προκαλέσει.
Πόσες και πόσες περιπτώσεις γυναικοκτονίας σημειώνονται τα τελευταία χρόνια; Πόσες ενδοοικογενειακής βίας; Πόση βία γενικά διέπει την κοινωνία μας; Τι κάνει η ίδια η κοινωνία για αυτοπροστασία; Τίποτα απολύτως; Είναι, πλέον σύνηθες το φαινόμενο: η τηλεόραση σερβίρει βία και η κοινωνία έχει εθιστεί τόσο πολύ, που ακούει, αντιδρά βίαια, αλλά μετά, «μέσα τα κεφάλια».
Όλοι αυτοί που εξοργίστηκαν με την φόνισσα μάνα, την επόμενη ημέρα το ξέχασαν και αντιμετωπίζουν τέτοιες φρικαλέες ειδήσεις ως περίπου φυσιολογικές. Της μιας στιγμής είναι η αντίδραση της κοινωνίας που αντιδράει με βία στην βία που ακούει, αλλά στο αμέσως επόμενο λεπτό, ξαναπέφτει σε λήθαργο. Αυτή η κοινωνία δεν είναι ισορροπημένη. Τέλος
Η τηλεόραση, πόση βία παράγει με ταινίες και σειρές γεμάτες σκοτωμούς, δολοφονίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια; Διαβρώνουν αργά και σταθερά την ψυχοσύνθεση των κοινωνιών; Φυσικά. Και συνήθως, οι δολοφόνοι είναι ψηλοί, όμορφοι, γοητευτικοί. Για ν’ αποτυπώνονται ως «ήρωες» στο υποσυνείδητο των κοινωνιών. Όσο για τα παιδιά, μήπως υπάρχει σπίτι που δεν έχει αγοράσει ένα «παιδικό παιχνίδι», που να έχει σκοτωμούς;
