Διακόσιες σαράντα επτά περιπτώσεις θανάτων απο βασανιστήρια και άλλες απάνθρωπες μεθόδους του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών, συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται λεπτομερώς στο βιβλίο του Δημήτρη Βεριώνη. Πενήντα χρόνια μετά την πτώση της χούντας το βιβλίο (τόμος) κυκλοφορεί και βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία απο τις εκδόσεις “Τόπος”.
Ο Δημήτρης Βεριώνης, απόφοιτος των τμημάτων «Ελληνικός Πολιτισμός» και «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, μετά απο μελέτη και έρευνα δέκα ολόκληρων χρόνων, κατάφερε να συλλέξει και να παρουσιάσει λεπτομερώς όλες τις “περιπτώσεις” θανάτων που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της μαύρης επταετίας, αλλά και λίγο μετά.
Θάνατοι που αναφέρθηκαν ως ατύχημα, αυτοκτονία, ασθένεια, εξαφάνιση. Θάνατοι απο κακουχίες, εξορίες, βασανιστήρια και άλλες “εκλεπτυσμένες” μεθόδους της χούντας.
Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλιο
“Στο βιβλίο καταγράφονται οι γνωστές περιπτώσεις δολοφονιών, θάνατοι συνεπεία αντιδικτατορικής δράσης, θάνατοι συνεπεία της δράσης των µηχανισµών του καθεστώτος, περιπτώσεις θανάτων που καταγγέλθηκαν ως συγκαλύψεις δολοφονιών από το οικείο περιβάλλον των θανόντων, αυτοκτονίες ως πολιτικές πράξεις διαµαρτυρίας, θάνατοι συνεπεία των κακουχιών και των συνθηκών εξορίας, καθώς και εξαφανίσεις (…)
…Το ζήτηµα των νεκρών του Πολυτεχνείου αναλύεται σε χωριστό κεφάλαιο, λόγω της ιδιαίτερης ιστορικής και πολιτικής σηµασίας του, αλλά και της πολυπλοκότητάς του.
…Σε ένα άλλο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι περιπτώσεις ανθρώπων που απεβίωσαν αρκετά αργότερα, συνεπεία του τραυµατισµού τους κατά τη διάρκεια των γεγονότων και, τέλος, αναλύεται –µε όσα στοιχεία κατέστη δυνατό να συλλεχθούν– το εκκρεµές ζήτηµα των φηµολογούµενων επώνυµων θυµάτων και των ανώνυµων περιπτώσεων θανατηφόρων συµβάντων.
…Δε θα πρέπει να παραβλεφθούν οι προσπάθειες συγκάλυψης ή συσκότισης όλων των περιπτώσεων θανάτων επί χούντας που σήµερα έχουν αναγνωριστεί ως δολοφονίες. Το καθεστώς επιστράτευσε εξοστρακισµένες σφαίρες, πνιγµούς, ψυχικές και σωµατικές ασθένειες, απροσδιόριστες ταραχές, περίεργα ατυχήµατα, ύποπτες αυτοκτονίες και πολλά ακόµα, επιχειρώντας να αποδοµήσει τις κατηγορίες εις βάρος των οργάνων του και να αποσείσει τις ευθύνες του.
…Με τον τρόπο αυτό, αγνοήθηκε ο πόνος που προκλήθηκε σε πλήθος οικογενειών, ενώ πρόσωπα από τα οποία ενδεχοµένως στερήθηκε το ιερό αγαθό της ζωής παρέµειναν αποσιωπηµένα, αποστερηµένα από δικαιοσύνη, θύµατα για δεύτερη φορά από τα προτάγµατα των κρατικών µηχανισµών και την ατιµωρησία των ενόχων, που κατάφεραν να καλύψουν τα εγκλήµατά τους.
…Επιλέγουμε μία απο τις πιο θλιβερές περιπτώσεις . Ο Λάµπρος Τζιάνος σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της χούντας, βρέθηκε νεκρός, ντυµένος στο κρεβάτι του µε µια διάφανη νάιλον σακούλα να καλύπτει ολόκληρο το κεφάλι του, έχοντας υποστεί αναρρόφηση εµετού. Το πρόσωπό του ήταν µελανιασµένο και ο θάνατος επήλθε από ασφυξία. (…) Οµως η αλήθεια διαφέρει πολύ .
…Ο αδελφός του Λάµπρου, Δηµήτρης Τζιάνος, απορρίπτει όσα γράφουν τα δηµοσιεύµατα της εποχής καθώς όταν μπήκε στο δωμάτιο αντίκρισε τα πάντα να είναι σπασµένα και να υπάρχουν αίµατα σε δύο δωµάτια του σπιτιού και τον Λάµπρο στο κρεβάτι νεκρό, µε µια νάιλον σακούλα στο κεφάλι. “Ο Λάμπρος πρέπει να αγωνίστηκε πολύ για τη ζωή του, πρέπει να χτύπησε κι αυτός τους εισβολείς στο σπίτι του, όλα ήταν σπασμένα και υπήρχαν αίματα παντού” υποστηρίζει ο αδελφός του. Η νοσοκόμα που έντυσε το νεκρό απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτοκτονίας “ Από όσο ύψος και να είχε πέσει, δε θα είχε τέτοια χάλια…». (…) «Σκέφτηκα ότι το κεφάλι θα έπρεπε να έχει ανοίξει. Εψαξα καλά, έχωσα το χέρι µου µέσα στα µαλλιά, αλλά δε διέκρινα ίχνος αµυχής, τίποτα. Το δέρµα µονάχα υποχώρησε, γιατί τα κόκκαλα του κεφαλιού είχαν σπάσει σχεδόν όλα […] είχαν γίνει θρύψαλα. Αλλά και τα κόκκαλα της λεκάνης τα ίδια, θρύψαλα. Το δέρµα, όµως, κι εδώ ούτε γρατζουνιά» –πέρα από ένα µεγάλο σηµάδι στην πλάτη («σαν βουρδουλιά») και ένα µαύρισµα στο αριστερό µάτι”.
…Στην από 16/7/1975 έκθεση πραγµατογνωµοσύνης επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ιατροδικαστικής τοµής στο θώρακα µέχρι την ηβική σύµφυση. Παρατηρήθηκαν συντριπτικά κατάγµατα των οστών του εγκεφαλικού και προσωπικού κρανίου, του 7ου και 8ου θωρακικού σπονδύλου, της 8ης και 9ης πλευράς αριστερά, του αριστερού µηρού, καθώς και κατάγµατα κατά το κάτω τριτηµόριο της αριστερής κνήµης, της περόνης και της κάτω επιφύσεως δεξιάς κνήµης. Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όµως, είναι ότι διαπιστώθηκαν κακώσεις που έγιναν εν ζωή!!!
– Ο Δημήτρης Βεριώνης στο βιβλίο του παρουσιάζει τις πραγματικές διαστάσεις των επονείδιστων πράξεων θανάτου της χούντας, με ανατριχιαστικές περιγραφές των συγγενών των θυμάτων.
Το βιβλίο καταφέρνει να αποκαταστήσει ως έναν βαθμό, την αλήθεια για τα αίτια που προκάλεσαν το θάνατο απλών δημοκρατικών πολιτών, στον αγώνα ενάντια στη χούντα.
Οι 247 νεκροί βρίσκουν μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου, δικαίωση και οι συγγενείς γαλήνη. Οι νεκροί της χούντας το “λιπασμα” της δικής μας ελευθερίας δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Χρέος και υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε την μνήμη τους άσβεστη.
