Τα φώτα έσβησαν. Οι γιορτές τελείωσαν
Ήταν ένα ταξίδι χωρίς προορισμό!
Της Δέσποινας Μακρινού
Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, χωρίς προορισμό. Ένα ταξίδι που η ανάγκη, το γέμισε με προσδοκίες. Έδωσε ζωή, έστω και με ημερομηνία λήξης, σε απωθημένες ελπίδες, σε όνειρα που η φαντασία, έντυσε με προσμονή.
Γυρίσαμε στα συνηθισμένα, στα καθαυτά. Στην συμβατή πραγματικότητα, η οποία αν και υπήρχε, επισκιάστηκε απο τα λαμπερά φώτα.
Μιά διάχυτη αίσθηση μελαγχολίας επέστρεψε στη σκέψη και την αντοχή μας.
Μία επιστροφή δύσκολη και βασανιστική. Μιά πικρή γεύση γι αυτά που ζήσαμε και που αφήσαμε πίσω μας.
Τα φιλικά εορταστικά βράδια, οι οικογενειακές συγκεντρώσεις, τα δώρα, οι αγκαλιές, τα φιλιά, οι ελπίδες που γεννήθηκαν με τη νέα χρονιά…
Απο την χαρά λοιπόν στην μελαγχολία. Στην υποχρεωτική αποδοχή της ρουτίνας. Στην πρώτη επιταγή της λογικής. Στην πρώτη “στάση” με λιγότερη διάθεση.
Η συναυλία τελείωσε και οι χοροί δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν άλλο, όσο και αν ο στίχος του Σαββόπουλου το εκκλιπαρεί.
Αυτοί που το διασκέδασαν, μπορούν να συνεχίσουν με θετικό πρόσημο.
‘Οσοι ανυπομονούσαν να τελειώσει, επιστρέφουν με ανακούφιση στην κανονικότητα.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι γιορτές δεν ήταν τίποτε άλλο, από ένα ταξίδι χωρίς προορισμό και χωρίς πυξίδα διαρκείας.
Και του χρόνου με υγεία!
