Η θεραπευτική φλόγα της πιπερόριζας ή τζίντζερ – Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής

Η πιπερόριζα ή τζίντζερ, το αναπόσπαστο μυρωδικό στα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα της Ευρώπης, ήρθε από την Ανατολή για να νοστιμίσει την Δύση!
“Σκιάζεται” η χοληστερίνη όταν το βλέπει και “συναρπάζεται” η κουζίνα όταν το μυρίζει!
Ο Διοσκουρίδης στο φημισμένο σύγγραμα του 1ου αιώνα μ.Χ. “περί ύλης Ιατρικής”, αναφέρει μεταξύ άλλων για την πιπερόριζα ή “ζιγγίβερι”:

“….το βράζουν για να φτιάξουν ορεκτικά ποτά και το προσθέτουν σε βραστά φαγητά….Επειδή χαλάει γρήγορα, το παστώνουν και το εισάγουν στην Ιταλία σε κεραμικά δοχεία. ….Είναι θερμαντικό, χωνευτικό και κάνει καλό στο στομάχι…”.
Είναι απολύτως εξακριβωμένο πως η καλλιέργεια της πιπερόριζας ανθούσε στην Ανατολική Αφρική στην εποχή του και ότι μεγάλες ποσότητες, άγρια φορολογούμενες, εξάγονταν από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Παρά την εξαιρετική φαρμακευτική και μαγειρική της χρήση, στην αρχαιότητα και σε εκείνους τους σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα, η πραγματική προέλευση της πιπερόριζας παρέμενε ένα ακριβοπληρωμένο μυστικό που μοιράζονταν μόνο όσοι θησαύριζαν από την εισαγωγή της.
Η πλειονότητα λοιπόν του αμόρφωτου κόσμου, δεν αμφέβαλλε καθόλου ότι κάθε πρωί οι ψαράδες του Νείλου σήκωναν τα δίχτυα τους γεμάτα από πιπερόριζα! και κανέλα που έφθανε από τον Παράδεισο, διότι από εκεί πηγάζει, (έτσι τότε πίστευαν), ο ξακουστός ποταμός!

Πατρίδα της άγριας πιπερόριζας, η οποία θεωρείται ένα από τα πρώτα καρυκεύματα που “εξημερώθηκαν” από τον άνθρωπο, είναι η Νότια Κίνα, ενώ μαθαίνουμε ότι υπήρχε ήδη πριν τουλάχιστον 4.000 χρόνια όταν άρχισε να ταξιδεύει για να κατακτήσει με τις αρετές της πολλές από τις χώρες με θερμό κλίμα.

Οι παραδοσιακές κινεζικές και ινδικές θεραπευτικές τέχνες υμνούν την πιπερόριζα ως πολύτιμο φάρμακο το οποίο μεταχειρίζονται για να απομακρύνουν από τον οργανισμό “τις νοσογόνους ουσίες” να ανακουφίσουν το κρυολόγημα, τον βήχα, τους ρευματισμούς, να δυναμώσουν το στομάχι και να διώξουν τους πόνους που το ταλαιπωρούν.
Την χρησιμοποιούν επίσης ως προληπτικό γιατροσόφι ενάντια στην ναυτία και πωλείται σε ζαχαρωμένη μορφή σε πολλά Ασιατικά λιμάνια.
Αρκετά από τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν από σύγχρονες έρευνες και έτσι σήμερα στη Δύση γνωρίζουμε ότι, εκτός από σπουδαίο ορεκτικό και χωνευτικό μέσο, η πιπερόριζα είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, αναλγητικό και αντιφλεγμονώδες, αποτελεί θαυμάσιο γιατρικό για τη γρίππη και το κρυολόγημα, ενώ η τακτική χρήση της μειώνει τους δείκτες της χοληστερίνης και αποτρέπει τις θρομβώσεις.
Χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Ασιατική κουζίνα, αλλά γίνεται σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στο χλωρό και ξερό ρίζωμα.
Το χλωρό-φρέσκο ρίζωμα, πλεονεκτεί σαφώς σε άρωμα και ταιριάζει ιδιαιτέρως σε σάλτσες, σαλάτες, ρύζια και κάνει θαύματα στο “γουόκ” όταν συνδυάζεται με κρεμμύδι, θαλασσινά ή λαχανικά, μαριναρισμένο δεν λείπει ποτέ από το σούσι, ενώ επίσης απογειώνει τις μαρμελάδες και ξελογιάζει τα παγωτά ή τα σορμπέ που την περιέχουν.
Για να χρησιμοποιηθεί τριμμένο χρειάζεται να έχετε τον ειδικό τρίφτη από μπαμπού ή να το στίψετε στην πρέσα του σκόρδου και να προσθέσετε τον χυμό του λίγο πριν από το τέλος σε ό,τι μαγειρεύετε. Εναλλακτικά, κόψτε το σε λεπτές φετούλες που θα αφαιρέσετε από το φαγητό σας όταν μαγειρευτεί.
Με τη σκόνη της ξερής πιπερόριζας, η οποία διαθέτει εντονότερη αψάδα, θα αρωματίσετε κουλουράκια, μπισκότα, γλυκά ψωμιά ή κέικ ή θα την “παντρέψετε” με δεντρολίβανο και ξύσμα λεμονιού. Επειδή αρωματισμένη “τζιτζιμπίρα” δεν είναι εύκολο να βρείτε εκτός Κέρκυρας, μπορείτε να παρασκευάσετε ένα αρωματικό, γευστικό κρασί με ξερή πιπερόριζα και λίγη ζάχαρη. Έχει θερμαντική επίδραση και θα σας ωφελήσει πολύ στα μεγάλα κρύα και χιόνια που έρχονται.