“Μην την εξευτελίζεις” – Κωνσταντίνος Καβάφης (29 Απριλίου 1863 – 29 Απριλίου 1933)-Γράφει η Ευτυχία Καρύδη Φαράκου

Από τις οθόνες των κινηματογράφων και των τηλεοράσεων δυστυχώς συχνά και από τη θεατρική σκηνή. Γκαγκστερικές επιθέσεις, βία, ερωτικές στιγμές που υποβάλλουν με κάθε τρόπο την ωμότητα έχουν εγκατασταθεί μέσα μας ως Τέχνη. Η τρεχάμενη ζωή μας πόλεμοι παντού, πείνα, αρρώστιες και δυστυχία. Μια καταχνιά που, μόλις χθες, έγινε πλήρες σκοτάδι- black out στην Ιβηρική χερσόνησο, Ισπανία Πορτογαλία, και Νότια Γαλλία.

Παρά την αλματώδη ανάπτυξη στην τεχνολογία και τις επιστήμες το πορτο-γαλλο-ισπανικό ασυνήθιστο γεγονός μένει ανεξήγητο. ( Ή δεν μάς το εξηγούν;) Άλλοι μιλάνε για σπάνιο πρωτοφανέρωτο περιβαλλοντικό- ατμοσφαιρικό φαινόμενο. Άλλοι για επίθεση στον κυβερνοχώρο (ποιο είναι το ποσοστό από τα τρισεκατομμύρια του πλανήτη γη, που καταλαβαίνει τί είναι ο κυβερνοχώρος άλλου είδους συζήτηση). Οι τρίτοι και καλύτεροι επαναφέρουν στο προσκήνιο επίθεση UFO!!!

Στα καθ΄ημάς, κι ενώ έχει αρχίσει η αντιπυρική περίοδος, ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε παράταση (γιατί;;;;….) μέχρι 15 Ιουνίου, για καθαρισμό από εύφλεκτα υλικά ιδιωτικών και δημόσιων χώρων. Η Κερατέα- Παλαιοκαμάριζα από χθες το βράδυ τυλιγμένη στις φλόγες.

Στις φλόγες και οι ελπίδες. Χωρίς διανθρώπινη προσέγγιση είμαι μόνη. Στη μοναξιά αδυνατώ να καταλάβω γιατί ζω μέσα σε μια ολοκληρωτική τρέλα που όλα δείχνουν αδιέξοδο με μπαζωμένο το ολοφυρμό: Β ο ή θ ε ι α α α!

Καταφυγή μου-αντίσταση ο Κωνσταντίνος Καβάφης. “Ο Ποιητής- Παντοκράτορας στην Εκκλησία της Ποίησης” έλεγε ο πατέρας μας “που ξέρει ακόμα και τα πιο ατομικά, ιδιαίτερα και μοναχικά αισθήματα να τα κάνει αναπότρεπτη εσωτερική αναγκαιότητα του καθένα που μπορεί και θέλει να καταλάβει”.

“Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ΄εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική”

“Όσο μπορείς”*. Πάντα μπρος μου μαζί με άλλα αγαπημένα και το περίεργα καφέ χαρτοδεμένο “Κ. Π. Καβάφη – Ποιήματα (1896-1918)”με την υπογραφή και αφιέρωση του πατέρα μου: ” Στην Ευτυχία μου, όταν θα λείπω…Με όλη μου την αγάπη- 24. 6.65-Κωνσταντίνος Καρύδης”.

~~~~~~

Κωνσταντίνος Καβάφης, Όσο μπορείς