της Λιάνας Μπουκουβάλα
Ναι… Ο Αριστοφάνης μπορεί και να μην χυδαιολογεί ακόμα και αν το κάνει! Οι Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου είχαν κάτι διαφορετικό… Τρυφερότητα, ερωτισμό, γλυκύτητα και πάνω από όλα φινέτσα!
Ο Κώστας Κόκλας ως Βλέπυρος και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη ως Πραξαγόρα έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και σε σημεία τον… ξεπέρασαν. Σε μιαγυμνή ορχήστρα,αφού δεν υπήρχε ίχνος σκηνικού έτσι ώστε να αναδεικνύεται η μεγαλοπρέπεια του τοπίου και ο αριστοφανικός λόγος, μεγαλούργησαν!
Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη που την υποδύεται την Πραξαγόρα, σωστά και με σθένος από την αρχή δηλώνει την «προφητική» της ικανότητα. «Βλέπω καθαρά τι πρόκειται να έλθει…» λέει. Κι όταν αρχίζει να μαντεύει σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας μέσα στους αιώνες αλλά και για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση ο χορός, για να την «προσγειώσει» στην εποχή της, της απαντά: «Θυμήσου πως είσαι η Πραξαγόρα κι όχι η Κασσάνδρα με τους μέλλοντος τα δώρα», πριν συμφωνήσουν όλοι: «ας φέρουμε την τρυφερότητα στην εξουσία».
Ο Βλέπυρος από την άλλη που τον υποδύεται ο Κώστας Κόκλας, πρόκειται για μία ακόμα αποκάλυψη. Ο ηθοποιός με την ψιλόλιγνη φιγούρα και το εξαιρετικό ταλέντο, ερμηνεύει τον Βλέπυρο με αμεσότητα και κωμική φλέβα τον πολίτη που αισθάνεται ανακουφισμένος που αναλαμβάνουν οι γυναίκες τα σκήπτρα και έτσι αυτός θα μπορεί να τεμπελιάζει ανενόχλητος.
Μαζί τους εμφανίστηκαν ο Παντελής Δεντάκης ως Χρέμης, ο Νίκος Καρδώνης ως Ανδρας και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος ως Νέος.
Η χορογραφία και οι μουσικές, τέλος, ήταν κάτι παραπάνω από ιδανικές. Η Αγγελική Στελλάτου έκανε πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Γοητευτικός ο χορός, τόσο φωνητικά όσο και κινησιολογικά με τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου να δένει αρμονικά.
