Πώς μια διαλυμένη Γερμανία, μετά τον πόλεμο, στήριξε… την οικονομία της Ελλάδας;

Facebook
Twitter
LinkedIn

Της Δήμητρας Γκουντούνα

Το τι γέλιο θα κάνει από το καζάνι της κολάσεως ο Μάξ Μέρτεν δεν λέγεται. Φεβρουάριος σημαντικός μήνας για εκείνον όσο ήταν στην ζωή και μάλιστα στις 11 αυτού του μήνα, του 1959, όπου δικαζόταν στην Ελλάδα, για την εξόντωση 50.000 χιλιάδων Θεσσαλονικιών.

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι και οι λιγοστοί Εβραίοι που παρακολουθούσαν την δίκη, απόρησαν με την άνεση και τα γέλια του Χασάπη της Μακεδονίας μέσα στο δικαστήριο. Εκείνος φαίνεται ήξερε, ότι η απόφαση του δικαστηρίου ήταν για γέλια, αφού μετά από 20 μήνες αφέθηκε ελεύθερος και παραδόθηκε στην Γερμανία. Γιατί η Ελληνική Βουλή είχε περάσει   νομοσχέδιο που είχε καταθέσει  η τότε κυβέρνηση με το οποίο γινόταν τροποποίηση του προηγούμενου σχετικού νόμου και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου που είχαν ήδη καταδικαστεί και εκρατούντο σε ελληνικές φυλακές. ΕΔΑ και Δημοκρατική Ένωση ξεσηκώθηκαν, αλλά ποιος ν΄ ακούσει  τώρα τους αλήτες της Αριστεράς και των συν αυτώ. Και την παλιοφυλλάδα τους Times που έγραφαν «Η Ελλάς αμνηστεύει τους σφαγείς της». Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία του Μέρτεν είναι διττή.

Ο Μέρτεν δεν ήταν ένας απλά ακόμη σφαγέας μιας ολόκληρης πόλης, όπως η Θεσσαλονίκη. Από το 1942 που είχε εγκατασταθεί  ως διοικητής, εκεί ,οργανώθηκε με την βοήθεια δοσίλογων που του έδωσαν καταλόγους μ΄ ονόματα και διευθύνσεις και τον βοήθησαν να ξεκληρίσει 50.000 Εβραίους και να τους κλέψει  ακόμη και το νεκροταφείο της πόλης. Συγκέντρωσε 135.000.000 εκατομμύρια χρυσές λύρες. Tα σπίτια και ότι άλλο δεν μπορούσε να μεταφερθεί το άφησε στους Έλληνες συνεργάτες του. Έχοντας στην κατοχή του αυτή την τεράστια περιουσία η γερμανική κυβέρνηση είχε κάθε όφελος να παραδοθεί σ΄ αυτούς ο Γερμανός χασάπης. Η άφεση αμαρτιών στους εγκληματίες της Ελλάδος, με την τροποποίηση του Νόμου  πήρε διαστάσεις από τις  αρχές Νοεμβρίου του 1958. Ο τότε Πρωθυπουργός , και ο υπουργός Εξωτερικών , πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στη Βόννη, επιδιώκοντας κυρίως να εξασφαλίσουν πιστώσεις από τη Δυτική Γερμανία για έργα υποδομής. Οι Δυτικογερμανοί ηγέτες ενδιαφέρονταν για τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και για την εξάπλωση της οικονομικής επιρροής της Δυτικής Γερμανίας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Φαίνεται όμως ότι ενδιαφέρονταν και για κάτι άλλο ακόμη: να σταματήσει η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα, ώστε παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτικής Γερμανίας που βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική δράση τους στην Ελλάδα, να μπορούσαν ανενόχλητα να έρχονται και να φεύγουν. Πράγματι, στις 13 Νοεμβρίου του 1958, υπογράφτηκε γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία σε μυστικό παράρτημα της οποίας «η Ελλάς υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι θα είχε αναστείλει  όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία».
Οι Γερμανοί μας αντάμειψαν με 200.000.000 εκατομμύρια ΔΑΝΕΙΟΥ που έδιναν στην χώρα μας και την μεγάλη επένδυση της εταιρείας SIEMENS, που έβαζε τις ρίζες της στην Ελλάδα. Ήταν την ίδια εποχή που ο Μέρτεν κατήγγειλε με δηλώσεις του τους συνεργάτες του στην χώρα μας. Κατονομάζει πολιτικούς αλλά και τις γυναίκες υπουργών. Ξεσηκώθηκε το σύμπαν .Τον μήνυσαν στα ελληνικά δικαστήρια που για τα γερμανικά δεν είχε καμιά σημασία.

Ο Μέρτεν πέθανε πάμπλουτος τη δεκαετία του ΄70 και επιμένοντας  για την συνεργασία του με τους Έλληνες. Λέγοντας μάλιστα, ότι από τους Έλληνες δεν μπορείς να πάρεις τίποτα αν δεν δώσεις.

Πριν λίγα χρόνια η εκπομπή ‘’Τιμής Ενεκεν’’που παρουσίαζε ο Δαυίδ Ναχμίας με δική μου ευθύνη παραγωγής για την ΕΡΤ, παρουσιάσαμε την ιστορία του Ζάκ Στρούμσα, του τελευταίου επιζώντα βιολιστή του Αουσβιτς από την Θεσσαλονίκη, που συνόδευσε με το βιολί του στους φούρνους όλη του την οικογένεια. Τον βρήκε στο νοσοκομείο στο Ισραήλ ο Δαυίδ ,που μας διηγήθηκε και  περιέγραψε ακόμη και τα -κασόνια- του χρυσού των Εβραίων που μετέφερε κατ΄ εντολήν   του Μέρτεν. Δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Ίσως φταίμε και εμείς γιατί θέλοντας να μην είναι διαχωρισμένοι οι Έλληνες δεν δώσαμε ονόματα και διευθύνσεις. Κι΄ αν επανέρχομαι λόγω ημερομηνίας στο θέμα, είναι γιατί  δεν αντέχω 7 χρόνια ν΄ ακούω, έχουν δίκιο οι Γερμανοί γιατί τα δανεικά μαζί τα φάγαμε…

{youtube}82k_eXVCHi0{/youtube}

Σχετικά Άρθρα

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας προσφέρει μία καλύτερη εμπειρία.