Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου
Ο Πόλυς Κερμανίδης ξεκουράστηκε . Η ψυχή του που γέμισε με δάκρυα στη γη πέταξε το Σάββατο στον ουρανό για να βρει ανάπαυση. Έσβησε σε ηλικία μόλις 66 χρονών όπως τα «πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια» από την εγκατάλειψη, τη σκουριά αλλά και τις ανεπανόρθωτες φθορές που τους προκαλεί δημιουργεί η άλμη της θάλασσας και ο χρόνος . Έφυγε όμως, με το κεφάλι ψηλά, έτσι όπως έζησε όλη του τη ζωή.
Ο Πόλυς Κερμανίδης την δεκαετία του ’70 ήταν ο απόλυτος σταρ της νυχτερινής διασκέδασης, με πολλές επιτυχίες που άντεξαν στον χρόνο. Την καριέρα του όμως, ήρθε να ανακόψει ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Από τότε δέχθηκε στωικά τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας. Η ζωή για τον τραγουδιστή δεν αποδείχτηκε καθόλου φιλική, καθώς τελείωσε την καριέρα του, έχασε όλες τις οικονομίες του και -το χειρότερο από όλα δεν έπαψε όλα αυτά τα χρόνια να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία λόγω του καρκίνου στους πνεύμονες και άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας που πολύ τον βασάνισαν μέχρι το τέλος. Ξεψύχησε στο 52 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας. Πνευμονική ανεπάρκεια έγραφε το πιστοποιητικό θανάτου του. Οι τελευταίες του ώρες ήταν πολύ δύσκολες και επειδή δεχόταν αναπνευστική υποστήριξη λόγω της κατάστασής του και φορούσε συνέχεια μάσκα, δεν μπορούσε να μιλήσει στα παιδιά του, την στην αγαπημένη του κόρη τη Σουζάνα και το μοναχογιό του γιο Γιάννη, που ήταν πάντα δίπλα του σε όλες τις δύσκολες μέρες που πέρασε στη μαρτυρική ζωή του.
«Η κατάσταση του είναι πολύ κρίσιμη και μη αναστρέψιμη. Ο καρκίνος, που έκανε και πάλι μετάσταση έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στους πνεύμονες» είχε δηλώσει δυο μέρες πριν από τον θάνατό του στην «Αvecnews» η κόρη του Σουζάνα Κερμανίδου.
Η οικογένειά του και λίγοι καλοί φίλοι συνόδευσαν σήμερα τον Πόλυ Κερμανίδη στην τελευταία του κατοικία στο Κοιμητήρι στα Κιούρκα.
Ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης Πόντιος στην καταγωγή γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1946 και βγήκε στο πάλκο σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1976 διασκεύασε «διακριτικά» το τραγούδι του Μητσάκη και έκανε απρόσμενα το μεγάλο «μπαμ». Το τραγούδι του Μητσάκη, «περίεργο», «ιδιόρρυθμο» και «ιδιότροπο» σε μελωδική γραφή και στιχουργική δομή, έδεσε απόλυτα με τη φωνή του Κερμανίδη που χαρακτηρίζεται από πολυκύμαντες αναπνοές, άμεση, λαϊκή έκταση και δύναμη, οικεία κλασική αλλά και κατά κάποιο τρόπο αναρχική – σύγχρονη ερμηνεία. Το τραγούδι του Μητσάκη, που, όπως είναι γνωστό, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα «θαλασσινά» θέματα, κυριάρχησε στους πειρατικούς σταθμούς που πουλούσαν οικόπεδα με δόσεις, μονοπώλησε τις προτιμήσεις στα τζουκ-μποξ, έγινε σλόγκαν και άντεξε στο χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγοι γνωρίζουν την εκτέλεση του Παπαδάκη και θεωρούν ως πρώτη και αυθεντική αυτή του Κερμανίδη.
«Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια» είναι και ο τίτλος του δεύτερου προσωπικού του δίσκου που κυκλοφορεί από την Panivar, η οποία την περίοδο εκείνη είχε συγκεντρώσει πολλούς σπουδαίους λαϊκούς ερμηνευτές . Το τραγούδι αυτό εκφράζει απόλυτα, ως τίτλος, την πορεία του κλασικού λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία του’70.Ο κόσμος κουρασμένος ίσως από το «πολιτικοκοινωνικό» τραγούδι, που σε μερικές περιπτώσεις βαρύγδουπα και καταχρηστικά γίνεται αυτοσκοπός για εκμετάλλευση του μεταπολιτευτικού κλίματος, αγκαλιάζει τα τραγούδια του δίσκου και ο Κερμανίδης γίνεται σταρ πρώτου μεγέθους.
Το LP περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα «Προδομένα φιλιά» (Π. Κερμανίδη), «Σε κάποιο σπίτι κτισμένο με δάκρυ» (Μπ. Μαρκάκη) και το υπέροχο «Φτωχή καρδιά μου, κάνε υπομονή» (Χρ. Κοτσώνη). Το τραγούδι βασίζεται στον ίδιο «αραβοαιγυπτιακό» σκοπό στον οποίο στήριξε ο Μανώλης Αγγελόπουλος τη μουσική διασκευή του, σε στίχους Μάρως Μπιζάνη, στο θρυλικό «Τα μαύρα μάτια σου». Η διασκευή του Κοτσώνη (συνθέτης, μπουζουξής και για χρόνια συνεργάτης του Κερμανίδη) είναι πιο γρήγορη κι «ευέλικτη» από αυτή του Αγγελόπουλου, στην οποία κυριαρχεί ο επιβλητικός ήχος του αρμόνιου.
Ο Πόλυς Κερμανίδης, που ζούσε για τη μουσική δεν σταμάτησε να γρατζουνάει το μπουζούκι του μέχρι το τέλος και άφησε πολλά ανέκδοτα τραγούδια , που στο μέλλον θα βρουν τον ερμηνευτή τους. Εκείνος πάντως ονειρευόταν τον Πασχάλη Τερζή….
