Πάμπλο Νερούδα
Κείμενο και σκίτσο Γιάννης Κουτσοκώστας
Οι κριτικοί τον θεωρούσαν “Πικάσο” της ποίησης και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές τον είχε χαρακτηρίσει ως τον μεγαλύτερο ποιητή του 20ου αιώνα. Ήταν ο Πάμπλο Νερούδα, ο Χιλιανός διανοούμενος, υμνητής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μαχητής για το δίκιο των κολασμένων της γης, ποιητής του έρωτα και της ομορφιάς. Πέθανε t τέτοιες μέρες, για την ακρίβεια στις 23 Σεπτεμβρίου, το 1973, δώδεκα ημέρες μετά την επικράτηση της στυγνής δικτατορίας του Πινοσέτ και αφού είχε πληροφορηθεί τη δολοφονία του νόμιμου Προέδρου της Χιλής και φίλου του Σαλβαδόρ Αλιέντε.
Ο Νερούδα γεννήθηκε το 1904, άρχισε να γράφει ποιήματα σε ηλικία 10 ετών, και έφτασε να γίνει ο πιο πολυδιαβασμένος Ισπανόφωνος ποιητής, βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας το 1971. Δύο από τις σπουδαιότερες ποιητικές του συνθέσεις είναι τα μελαγχολικά «20 ερωτικά ποιήματα και ένα τραγούδι απελπισμένο» και το εμβληματικό «Γενικό Άσμα» ή «Κάντο Χενεράλ» («Canto General»), που αποτελείται από 340 επί μέρους ποιήματα. Πρόκειται για έργο επικών διαστάσεων, κραυγή ελευθερίας και ύμνος στους αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την τυραννία, έργο που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
