της Λαμπριάνα Κυριακού
Είχα διαβάσει από πολύ ώρα πριν τα σχόλια και τους χαρακτηρισμούς του Μανώλη Καψή στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, για τις δυο μεγάλες μας ερμηνεύτριες Αλεξίου και Γαλάνη. Περίμενα άλλωστε, τις απαντήσεις που θα με ικανοποιούσαν. Στην αρχή γέλασα πικρά γιατί είχα συνειδητοποιήσει πόσο γελοίοι είμαστε οι άνθρωποι. Δεν αντιλέγω ο καθένας έχει τη γνώμη του, αλλά οφείλει να έχει και το μέτρο του.
Απλά διερωτήθηκα, γιατί ο Μανώλης Καψής ασχολήθηκε με Γαλάνη και Αλεξίου μιας και στη λίστα υπήρχαν τόσοι πολλοί καλλιτέχνες!!
Ωστόσο, το καλλιτεχνικό δίδυμο Αλεξίου – Γαλάνη, ή να το πω αλλιώς η Επιτυχία της συνεργασίας τους, σε πολλούς μάλλον δεν άρεσε. Είδαν τις αίθουσες το χειμώνα να ξεχειλίζουν από κόσμο και τα στάδια της Ελλάδας ολόκληρης να πάλλονται στους ρυθμούς των τραγουδιών της Χαρούλας Αλεξίου και της Δήμητρας Γαλάνη. Πώς να χωνευτεί αυτό!! Θέλει τρόπο. Ο δόλος και ο φθόνος πρέπει να περάσει στον κόσμο. Μα δεν καταφέρθηκε. Ο κόσμος αντέδρασε και αυτό περίμενα άλλωστε. Τις αγκάλιασε ακόμη μια φορά με την αγάπη του για να τις προστατεύσει.
Αλλά πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω βρε αδελφέ τι είναι εκείνο που θα σε ικανοποιήσει, πράττοντας κάτι ύπουλο, με στόχο το διασυρμό του άλλου! Ποια είναι η ευχαρίστηση και πιο το όφελος!!
Ένα συγνώμη δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι η κάποια λύση! Είναι όμως η αποφυγή!!
Αλλά τι να πω περισσότερο από τη Νικολακοπούλου «Πετούν γεράκια απ’ τις φωλιές
την τρομαγμένη μας ζωή να δουν εικόνα, σαν τις παλιές αμαρτωλές, που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα»
