Κριτική Μιχαέλα Αντωνίου
Οι ζωές των καλλιτεχνών πάντα εγείρουν το ενδιαφέρον του κοινού. Οι αίσθηση ότι στέκεσαι απέναντι τους και τις παρακολουθείς σε φέρνει πιο κοντά σε προσωπικότητες που θαυμάζεις ή αγαπάς. Η Εντίθ Πιάφ και η Σωτηρία Μπέλλου είναι δύο ερμηνεύτριες με σπουδαίες φωνές, μα και αμέτρητους θαυμαστές.
Οι βίοι τους ήταν γεμάτοι λάμψη, επιτυχίες και πολύ-πολύ πόνο. Και οι δύο έζησαν στα όρια κι ίσως «αν δεν είχαν ζήσει έτσι τις ζωές τους, δε θα είχαν τραγουδήσει όπως τραγούδησαν».
Σωτηρία Μπέλλου. Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας της Σοφίας Αδαμίδου σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου – Θέατρο Κάππα
Η Σωτηρία Μπέλλου είναι μια ερμηνεύτρια που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Μια εξαιρετική φωνή που έζησε μια ζωή ταραχώδη και αναπάντεχη. Αυτή τη γεμάτη σκαμπανεβάσματα ζωή έχει καταγράψει με μεγάλη επιτυχία η Σοφία Αδαμίδου στο έργο της Σωτηρία Μπέλλου. Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας. Η σύνθεση της Αδαμίδου βρίσκει την Μπέλλου στο νοσοκομείο το βράδυ πριν της κάνουν τραχειοτομή και χάσει για πάντα τη φωνή της. Με αφορμή αυτή την επώδυνη εγχείρηση, μας αφηγείται τη ζωή της με γλώσσα που ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα που έχουμε για την άμεση και αξέχαστη Σωτηρία. Το έργο είναι ενδιαφέρον και έχει πορεία στην ελληνική σκηνή (Έχει ανέβει στο Θέατρο Στοά με Μπέλλου την Λήδα Πρωτοψάλτη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου).
Όμως η Αθανασία Καραγιανοπούλου φαίνεται ότι δυσκολεύτηκε να συλλάβει το έργο στην απλότητά του. Πήρε αυτό το πρόσφορο και ανοιχτό, για τον σκηνοθέτη, κείμενο και δεν κατάφερε να δομήσει επάνω του μια μεστή παράσταση. Έκανε μία σύνθεση αποσπασματική, χωρίς συνέχεια και συνοχή. Το φόρτωσε με πολλά τραγούδια, σε σημείο να έχει ο θεατής την αίσθηση ότι η σκηνοθέτης τα χρησιμοποιεί για να καλύψει την αμηχανία της. Ούτε κατάφερε να εκμεταλλευτεί την σπουδαία Ντίνα Κώνστα, μια ηθοποιό που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η Κώνστα δημιούργησε πάνω στην σκηνή την μορφή της Μπέλλου. Σκιαγράφησε την ψυχή της. Μας γνώρισε τον πόνο και την αλήθεια της. Αλλά δεν είχε την υποστήριξη μιας σφιχτής και ρυθμικής σκηνοθεσίας για να απογειώσει την ερμηνεία της.
Όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης πλαισιώνουν την Κώνστα. Το ρεαλιστικό σκηνικό του Μανόλη Παντελιδάκη φτιάχνει ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου που την πλακώνει. Τα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα ντύνουν την ερμηνεία της. Οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη προσφέρουν στιγμές τρυφερότητας. Η Έφη Κόντα, στο ρόλο της νοσοκόμας, είναι συμπαθής, αλλά δεν έχει διακυμάνσεις.
Μια παράσταση με μια σπουδαία ηθοποιό.
Πιαφ σε κείμενα και σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα – Θέατρο Αγγέλων Βήμα
Η τρικυμιώδης ζωή της Πιαφ και τα υπέροχα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει απετέλεσαν την έμπνευση για την παράσταση του Δημήτρη Μαλισσόβα. Τα κείμενα του Μαλισσόβα είναι άμεσα, γεμάτα ευαισθησία, ανθρωπιά, μα και χιούμορ. Δημιουργεί ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που κάνει τον θεατή να χαμογελά γλυκόπικρα, και μας ταξιδεύει στη μουσική και τους έρωτες του «μικρού σπουργιτιού». Αφήνει τους άντρες της να αφηγούνται κρεμασμένοι στην οθόνη προβολής το δικό τους κομμάτι, από απόσταση, και πλαισιώνει την τραγουδίστρια Πιαφ με μία ζωντανή ορχήστρα. Ο Μαλισσόβας έχει σταθεί τυχερός γιατί έχει βρει μια εξαιρετική ερμηνεύτρια των τραγουδιών της Πιάφ και, αναπάντεχα, μια υπέροχη ερμηνεύτρια της μικρής αλήτισσας που έγινε μεγάλο αστέρι. Η Μίλλη Καραλή τραγουδά καταπληκτικά και μπορεί να παίξει. Επιπλέον, ο ενορχηστρωτής και διευθυντής της ορχήστρας, Νίκος Λαβράνος δίνει ρυθμό και πνοή στην σκηνή με τα ντραμς του, και συμπληρώνει την καλή συγκυρία της παράστασης. Έτσι, ο Μαλισσόβας καταφέρνει να δημιουργήσει ένα θέαμα καλοκουρδισμένο και καλαίσθητο, που ξεχειλίζει από μουσική, τραγούδια και ζωντάνια.
Από οθόνης, οι πέντε άντρες ανοίγουν την διάσταση της παράστασης. Ο Πάνος Μπρατάκος τραγουδά με ευαισθησία. Ο Κωστής Τζανοκωστάκης είναι άμεσος. Ο Όθωνας Μεταξάς αποπνέει αρρενωπότητα. Ο Γιώργος Καραμίχος εκφράζει τρυφερότητα και αγάπη. Κι ο Δημήτρης Καραμπέτσης με λίγες λέξεις δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο. Η παρουσία του Μαλισσόβα ως Τζώνυ προσθέτει μια ευχάριστη νότα και φωτίζει ένα ακόμα ταλέντο του συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης. Οι φωτισμοί του Θανάση Λεφάκη και τα κοστούμια του Miltos φτιάχνουν την ατμόσφαιρα της μουσικής σκηνής.
Η ορχήστρα, με κορυφαίο τον Λαβράνο στα ντραμς, αποτελείται από τους καλούς μουσικούς: Αλέξανδρο Μακρή (πιάνο), Γιώργο Σχοινά (ακορντεόν), Άγγελο Γαβριήλ (κιθάρα) και Δημήτρη Σουρμαίδη (μπάσσο).
Μια παράσταση που μπορείτε να την απολαύσετε με ένα ποτήρι κρασί.
