Το βρίσκω εξαιρετικά περίεργο ή μάλλον αποκρουστικό.
Της Ριτσας Μασούρα Το σκηνικό σε καφενέ δίπλα σε μεγάλη λεωφόρο με θορύβους από τα λεωφορεία από τις μοτοσικλέτες κλπ. Αρα ο θόρυβος από όσους πίνουν τον καφέ τους μάλλον αποδεκτός. Αίφνης ένα ζευγάρι μεγάλων@ ανθρώπων σηκώνεται για να φύγει. Το σκυλάκι τους – ένα υπέροχο πλασματάκι- άρχισε να γαυγίζει ακαταπαύστως. Ο λόγος ήταν ότι το αφεντικό του απομακρύνθηκε πρώτο από το τραπέζι ενώ η αφεντικίνα μπερδεύτηκε με το λουρί του. Ως εδώ τίποτα το ιδιαίτερο. Και εκεί που έλεγες συμπαθητικές εικόνες, από το πουθενά μια κυρία άρχισε να ουρλιάζει προς το ζευγάρι μιμούμενη το γαύγισμα του σκυλάκου και λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν πια με αυτά τα ζώα που τα έχουν και στα διαμερίσματα και τα φέρνουν και στα καφέ. «Εγώ θέλω την ησυχία μου», φωνάζει η κυρία, μιας κάποιας ηλικίας και αυτή! Το ζευγάρι με τον σκυλάκο ζήτησε συγγνώμη και απομακρύνθηκε ήσυχα. Η κυρία στράφηκε προς την ομήγυρη και συνέχισε το ίδιο έντονα τη διαμαρτυρία.
Δεν ξέρω. Είπα και αυτή τη φορά: ας προσπεράσω γιατί δεν αντέχω τα δράματα.
Απλά, ντροπή μας, ντροπή της!
