Του Νίκου Στέφου
Με τη χθεσινή του ομιλία ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε αποφασισμένος να πάει στις Βρυξέλλες και να συγκρουστεί με το σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Επαναλαμβάνοντας σχεδόν όλες του τις προεκλογικές εξαγγελίες, επιτέθηκε με ασυνήθιστη δριμύτητα στους δανειστές ικανοποιώντας μεν το πληγωμένο εθνικό συναίσθημα του λαού, εξοργίζοντας δε το ευρωπαϊκό κονκλάβιο… Ανεβάζοντας επικίνδυνα τους τόνους, δεν δίστασε να θυμίσει τι έχουν κάνει στην πατρίδα μας οι ναζί και να θέσει επίσημα το αίτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου… Και βέβαια αιφνιδιάζοντας τους πάντες, έκλεισε την ομιλία του βουρκωμένος και συναισθηματικά φορτισμένος!
Αυτά όλα είναι γνωστά και φυσικά κάθε λογικά και εθνικά σκεπτόμενος Έλληνας κατ΄αρχήν τα επικροτεί. Κι αυτό γιατί στα μάτια του λαού φαίνεται ότι επιτέλους υπάρχει ένας πρωθυπουργός που ξέρει να λέει και ΟΧΙ και μια κυβέρνηση που παρά τις πιέσεις, δεν κάνει πίσω στις βασικές της εξαγγελίες για το σταμάτημα της φτωχοποίησης της κοινωνίας…
Θέλω να πιστεύω ότι κοινή είναι η διαπίστωση πως η εθνικά ορθή πολιτική δεν ασκείται με λαϊκίστικα κριτήρια και με τη λογική της συναισθηματικής ικανοποίησης της εκλογικής βάσης ή της εσωτερικής κοινής γνώμης αλλά με στόχο τη σωτηρία της πατρίδας από την καταστροφή και την υπεράσπιση του ελληνικού λαού από τον όλεθρο και την απόλυτη φτωχοποίηση. Ωραία είναι τα λόγια, ευχάριστα ακούγονται οι εξαγγελίες που ανακουφίζουν τις τυραννισμένες από την κρίση λαϊκές μάζες, γαληνεύουν οι ψυχές όλων μας. Όμως οι πολιτικές δεν κρίνονται από τα λόγια. Κρίνονται από τα έργα. Κρίνονται εκ του αποτελέσματος…
Για αυτό και τίθεται αυτόματα το ζήτημα του εάν και κατά πόσο η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας έχουν στο βάθος του μυαλού τους σκεφτεί τι γίνεται στην περίπτωση που οι εταίροι μας (και για να ακριβολογούμε το Βερολίνο και οι δορυφόροι του…) απορρίψουν μετ΄ «επαίνων» τις κυβερνητικές προτάσεις. Αν έχουν επεξεργαστεί ένα εναλλακτικό σχέδιο εφ΄ όσον δεν καταλήξουν σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση που θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές… Ένα plan B που θα πρέπει να τεθεί σύντομα σε εφαρμογή αν επακολουθήσει ναυάγιο στις συνομιλίες αυτής της «διαβολοβδομάδας»…
Με λίγα λόγια, θα πάνε σε grexit; Θα αποφασίσουν επιστροφή στη δραχμή; Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κύπρου με το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων; Θα κάνουν πίσω στις εξαγγελίες για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί;
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Προς το παρόν δίνουμε τη μάχη του νέου «εθνικού ΟΧΙ». Η ώρα της αλήθειας όμως είναι ante portas. Κι αν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα, θα επιλέξουμε τον συμβιβασμό. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει… Και εμείς αλλά και οι ξένοι. Όσο επώδυνος κι αν είναι, όσο κι αν μας ξυπνήσει από το εθνικό μας νανούρισμα…
