Γράφει η Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
«Η αδικία και ο πόνος που κυριαρχούν στον κόσμο δεν με αφήνουν να μεταφέρω το σπίτι μου στα αστέρια …»
Ο εξευτελισμός που ένιωσε τον σημάδεψε και οι στίχοι του Φ. Γκ. Λόρκα έγιναν ένα με το πετσί του Γ. Δ.
Είχα ένα πλέον χρόνο να τον δω. Από πέρσι τον Ιούνιο που μου είπε το συγκλονιστικό « σαν σκύλος», όταν τον ρώτησα , πως ένιωσε όταν τον πέταξαν από το χειρουργείο του Ευαγγελισμού, που είχε εισαχθεί επειγόντως για να προχωρήσει σε επέμβαση, διότι κινδύνευε η ζωή του. Επέμβαση που δεν πραγματοποιήθηκε αρχικά , μετά από έφοδο στο χειρουργείο του υπεύθυνου λογιστηρίου , που ζητούσε να διακοπεί το χειρουργείο , επειδή ο ασθενής δεν είχε προσκομίσει το βιβλιάριο της πρόνοιας …
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους, αφού μετά την έκταση που πήρε το θέμα , που συγκλόνισε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη αυτής της χώρας, και με τη δυναμική παρέμβαση του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού δέχθηκε η διοίκηση του νοσοκομείου να εισαχθεί ξανά στο χειρουργείο για να κάνει την απαραίτητη για τη ζωή του επέμβαση.
Η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου ξεπέρασε τα σύνορα και έφερε πολλά δάκρυα στα μάτια των ανθρώπων η αδικία τούτη, που έχει βαθύτατα τις ρίζες της στις υλικές συνθήκες της ζωής, όπως κάθε αδικία.
Βρεθήκαμε λοιπόν, τυχαία και πάλι στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, εκεί που είναι οι φίλοι του και οι άνθρωποι που τον στήριξαν και τον στηρίζουν. Ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας , που με την άμεση κινητοποίησή του τότε επετεύχθη η εμφύτευση απινιδωτή στον ασθενή, γα να αντιμετωπίσει προσωρινά το σοβαρότατο πρόβλημα της υγείας του.
θυμήθηκα αμέσως αυτό το γεμάτο πόνο πράσινο
βλέμμα .
Τότε διακρίνονταν έντονα τα σημάδια του χειρουργείου από το ανοιχτό του πουκάμισο. Σήμερα η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη με τα πιο μελανά χρώματα στο πρόσωπό του , γιατί αν δεν κάνει μεταμόσχευση καρδιάς έως το τέλος του χρόνου δεν του μένει άλλη ζωή. Όμως η θλιβερή πραγματικότητα δεν κατάφερε να τον συνθλίψει και είναι ικανός να δίνει μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας .
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι θα πρέπει να πεθάνουμε . Πρέπει να υπάρξει ένα δίκαιο σύστημα υγείας που να ισχύσει χωρίς διαχωρισμούς και περιορισμούς για όλους .»
Επέλεξε σε ποια πλευρά του οδοφράγματος πρέπει να βρεθεί. Και τάσσεται εναντίον κάθε κοινωνικής αδικίας .
« Ήταν ότι πιο εξευτελιστικό μου συνέβη στη ζωή μου. Ευτυχώς, με βοήθησαν εδώ οι άνθρωποι του Κοινωνικού ιατρείου. Ευτυχώς ,ει που υπάρχει το ΜΚΙΕ για να παίρνω τα φάρμακά μου γιατί στοιχίζουν πολύ ακριβά κι αν δεν τα είχα θα βρισκόμουν ήδη στον Κάτω κόσμο. Τώρα κάνει μεγάλη προσπάθεια ο Γιώργος Βήχας για να βρεθεί τρόπος να χειρουργηθώ , γιατί είναι δύσκολα . Πολύ δύσκολα. Ας είναι καλά όλοι εδώ ! »
Το χαμόγελό του όμως παραμένει ζεστό και τόσο ενθαρρυντικό. Μαζεύτηκαν κι άλλοι τριγύρω για να του δώσουν δύναμη , αλλά πήραν κουράγιο από εκείνον.
Μια άνεργη γυναίκα που πάσχει από βαριά κατάθλιψη ,την αγκάλιασε με το λόγο του και τις έδωσε πολλές διεξόδους να το αντιμετωπίσει.
Στην κρίσιμη ώρα , κι ενώ δεν μπορεί να θεραπεύσει την καρδιά του όλη αυτή η ασχήμια, μένει ήρεμος κι ας φάνηκε τότε , « πως δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα
μα ένα σκυλί ή ένα οποιοδήποτε ζώο, που πήρε ανθρώπινη μορφή» όπως γράφει η Ρόζα Λούξεμπουργγκ, που και ο ίδιος όπως η αριστερή επαναστάτρια πιστεύει, ότι «σίγουρα οι κραυγές των αδικημένων μια μέρα θα πνίξουν αυτούς που τους αδικούν» και τραγουδάει τους στίχους του Ναζίμ Κιχμέτ
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που ακόμα δεν έχουμε ταξιδέψει
Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω , τα πιο όμορφο από όλα δεν στο΄χω πει ακόμα !!!
