Η Αγγελική Παρδαλίδου, είναι μια νέα ηθοποιός γεμάτη σχέδια για το μέλλον. Υπηρετεί χαμηλόφωνα το θέατρο, προσπαθώντας να χτίσει με αργά βήματα, μια πορεία αξιοπρεπέστατη που να στηρίζεται περισσότερο στις εμπειρίες της, στις γνώσεις της και στο ταλέντο της.
Είναι πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη. Ποια είσαι την ρωτάω, χαμογελώντας: «Είμαι μια Καβαλιώτισσα ηθοποιός και ηλεκτρολόγος μηχανικός. Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό καθώς έχω την καλύτερη οικογένεια, τους καλύτερους φίλους και ποτέ δε μου έλειψε η αγάπη» μου αποκρίνεται. Δεν συνέχισα να ρωτάω τα στερεότυπα, γιατί ηθοποιός και όχι ηλεκτρολόγος μηχανικός, γιατί όπως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, ότι η ΤΕΧΝΗ νικάει κάθε επάγγελμα, φτάνει να είσαι ερωτευμένος μαζί της και να νιώθεις ότι της χρωστάς ακόμα και τη ζωή σου.
Η κουβέντα μας ήταν λιτή. Μιλήσαμε για τις δυο παραστάσεις που παίζει εφέτος. Για το «Contractions” στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη και την παιδική παράσταση «Πρίγκιπας και Φτωχός» της Κέλλυς Σταμουλάκη στο Αβάκιο Παιδικό Στέκι.
“Contractions” λοιπόν στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη; Μίλησε μου για την παράσταση .
Η παράσταση είναι ένα όνειρο που επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Για τέσσερα χρόνια πάλευα να βρω τις κατάλληλες συνθήκες. Και φέτος ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Αποφάσισα να αναλάβω εγώ την παραγωγή. Μια ονειρεμένη ομάδα από συντελεστές, όλοι στο χώρο τους μοναδικοί. Σκηνοθεσία ιδανική από την Πέμη Ζούνη, που ήταν και καθηγήτρια μου στη δραματική σχολή. Συμπρωταγωνίστρια η Αναστασία Χαριτίδου, ένα υπέροχο πλάσμα και αξιόλογη συνάδελφος. Ένα έργο τρομακτικά- δυστυχώς- επίκαιρο για το εργασιακό καθεστώς που ζούμε από έναν πολυβραβευμένο συγγραφέα, τον Mike Bartlett. Δύο άτομα, η φέρελπις υπάλληλος ,εν ονόματι Έμμα και η μάνατζερ, που ποτέ δε μαθαίνουμε το όνομά της, μέσα από δεκατέσσερις εικόνες μας παρουσιάζουν την απόλυτη σύνθλιψη της ανθρώπινης υπόστασης, χωρίς φυσικά να λείπει το χιούμορ.
Συγκλονίστηκα όταν είδα την παράσταση. Μου φάνηκε αδιανόητη η ανελέητη προσπάθεια της μάνατζερ της πολυεθνικής , να χειραγωγήσει την εργαζόμενη εισχωρώντας στην προσωπική της ζωή. Τι γίνεται όταν το δικαίωμα, η επιλογή και η Ελευθερία χάνονται;
Το έργο δεν καταδεικνύει ενόχους και αθώους. Όλοι έχουμε δικαιώματα και επιλογές. Το παιχνίδι όμως είναι στημένο ύπουλα. Αναρωτιέσαι πάντα για το αν έχεις όντως επιλογές και φυσικά για το κόστος αυτών των επιλογών. Μπορούμε να είμαστε γενναίοι πια;
Θαρρώ πως οι πολυεθνικές εταιρίες της χώρας μας δεν έχουν φτάσει σε αυτό το καθεστώς εργασίας – που πολύ φοβάμαι ότι αυτά είναι και τα επακόλουθα μιας οικονομικής κρίσης. Τι λες γι αυτό;
Διαφωνώ. Είμαστε ήδη σε αυτό το σημείο. Πολλές φορές θεατές περιμένουν για να μας διηγηθούν τη δική τους αντίστοιχη ιστορία. Απλά οι ίδιοι δεν έφτασαν στο σημείο που κατέληξε η Έμμα. Οι εταιρείες τους όμως είχαν σαφέστατα την ίδια γραμμή.
Πώς θα το διαχειριζόσουν εσύ σαν Αγγελική, αν αντιμετώπιζες στη δουλειά σου όσα η ηρωίδα που υποδύεσαι;
Αν αυτή τη στιγμή είχα τη δουλειά των ονείρων μου, που μου εξασφάλιζε έναν ιδιαίτερα καλό μισθό, 10.000 ευρώ για παράδειγμα το μήνα, δεν ξέρω πόσο εύκολα θα την παρατούσα… Στη θεωρία εύκολα λες ότι το παν είναι η προσωπική ελευθερία. Στην πράξη όμως….; Πραγματικά δεν ξέρω…δυστυχώς.
Πώς είναι να σε σκηνοθετεί η Πέμη Ζούνη και τι κρατάς από αυτήν ;
Η συνεργασία με την Πέμη ήταν ονειρική. Ένιωθα ελεύθερη και δημιουργική . Δυσκολεύτηκα πολύ με το ρόλο. Είχα όμως πάντα κοντά μου την Πέμη που με αφοσίωση προσπαθούσε μαζί μου να βρει λύσεις. ” Βασανιστήκαμε” και οι τρεις για το έργο, η Πέμη, η Αναστασία και εγώ. Τα μυστικά των χαρακτήρων είναι καλά κρυμμένα, θέλει κόπο και επιμονή για να τα βρεις. Η Πέμη ασχολήθηκε με τη διδασκαλία των ρόλων και όχι τόσο με σκηνοθετικά ” τερτίπια”. Αυτή η επιλογή της λειτούργησε για εμάς σαν ένα υψηλού επιπέδου μεταπτυχιακό υποκριτικής. Κρατώ το δυναμικό της πείσμα, το ήθος της, τη φαντασία της, την τρυφερότητά της ,την εμμονή της στην επικοινωνία των ηθοποιών επί σκηνής και την ανεπανάληπτη ικανότητά της να επικεντρώνεται στα ουσιαστικά και να βρίσκει ισορροπίες, τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν καλλιτέχνης.
Τα πρωινά σου αλλάζεις κουστούμι και παίζεις στην παιδική παράσταση της Κέλλυς Σταμουλάκη «Πρίγκιπας και Φτωχός». Άλλος κόσμος – αθώος – ευέλικτος και πραγματικός. Μίλησε μου για την παράσταση.
Είναι πολύ ιδιαίτερο να παίζεις για παιδιά. Η θετική ενέργεια που λαμβάνεις όταν χίλια παιδάκια χαίρονται, γελούν , φωνάζουν, χειροκροτούν είναι ανεκτίμητη. Επίσης είναι υπέροχο να συμμετέχεις σε παράσταση όπου οι συνεργάτες σου να είναι όλοι αξιαγάπητοι, ταλαντούχοι και η ομάδα να είναι δεμένη. Αυτό φυσικά δημιουργήθηκε και από την Κέλλυ που ήταν κοντά μας και καλλιέργησε αυτό το θετικό κλίμα. Δεν είναι απλά μια σκηνοθέτης και συγγραφέας. Αγαπά την παράσταση σαν να είναι παιδί της.
Πρέπει να νιώθεις ευγνωμοσύνη που συνεργάζεσαι με αξιόλογους συνεργάτες;
Σε αυτήν τη συνεργασία γνώρισα τον Τάσο Χαλκιά, τη Μελίνα Κανά, την Κωνσταντίνα, τον Ορέστη Τρίκα και άλλα δεκαπέντε ταλαντούχα και αξιόλογα άτομα . Γνώρισα και τον τρόπο που δουλεύει η Κέλλυ Σταμουλάκη. Φυσικά και είμαι ευγνώμων. Από τέτοια ομάδα έχεις μόνο θετικά να πάρεις και μόνο να μάθεις.
Τι είναι αυτό που κρατάς από την Κέλλυ Σταμουλάκη, ως σκηνοθέτη και συνεργάτη; – γιατί απ ότι ξέρω δεν είναι φρέσκια η συνεργασία σας;
Την Κέλλυ τη γνωρίζω εδώ και τρία χρόνια. Γνωριστήκαμε σε οντισιόν της. Από αυτές τις οντισιόν που τις θυμάσαι με καλό τρόπο γιατί καταλαβαίνεις ότι πραγματικά ψάχνουν άτομα και θέλουν να σε κάνουν να νιώσεις όμορφα για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Και αυτήν τη στάση η Κέλλυ την κρατάει και στις πρόβες. Αφήνει τους ηθοποιούς να δημιουργήσουν, να προτείνουν, να αναπτύξουν τη φαντασία τους και τους βοηθά. Έντονη προσωπικότητα που έχει το χάρισμα να καταφέρνει τους στόχους που θέτει …και αυτοί οι στόχοι.. είναι μεγάλοι. Με θέληση ,εξυπνάδα, πείσμα και πολύ δουλειά, η Κέλλυ καταφέρνει να «πρωταγωνιστεί» στο παιδικό θέατρο και σε δύσκολους καιρούς να δημιουργεί παραμυθένιες παραστάσεις που μαγεύουν το κοινό. Είναι συγκινητική η αφοσίωσή της στα παιδιά και στους ανθρώπους εν γένει.
Εποικοδομητική η φετινή σεζόν Αγγελική. Όσο σημαντικές είναι οι παραστάσεις για τους ενήλικες άλλο τόσο σημαντικές είναι και οι παραστάσεις για τα παιδία;
Το θέατρο σαν ψυχαγωγία και όχι απλά σαν διασκέδαση είναι πολύτιμο για όλους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Πληρότητα και αγάπη σε όλους τους τομείς…
Σε ευχαριστώ Αγγελική Παρδαλίδου για το χρόνο σου
