Σκέψεις και προβληματισμοί,απο την ζωγραφο της ψυχής μας

Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία .
Όλοι εναντίον όλων!
Επικρατεί σύγχυση της Λιλίκας Αρνάκη Οι πολίτες αγωνιούν για το αύριο χωρίς να έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν, και εν τέλει,  γίνονται και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος.
Η “”γενιά του καναπέ”‘μεταφέρεται στα καφε .
Γεμίσαμε καφέ η κουλτούρα του καφέ παραπέμπει σε πνευματική φτώχεια.
Κοινή διαπίστωση κανένας να μην σέβεται κανέναν .κι ο καθένας να θέλει να επιβάλλει τις απόψεις του με λεκτικό λιντζάρισμα..
Πιστεύω πως το πρόβλημα δεν είναι η κρίση αλλά η διαχείριση της κρίσης,.
Η αιτία όλων των δεινών πίστευω πως είναι το εικονικό  χρήμα, η ματαιοδοξία των αδυνάτων και η απληστία των ισχυρών.
Η δε  ιθυνούσα τάξη χρησιμοποεί την κρίση για να αναιρεί κοινωνικά κεκτημένα να προβαίνει σε ανακατονομή του πλούτου,οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι και  να παραβιάζει στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας.
Ως καλλιτέχνης πιστεύω πως η κρίση μπορεί να λειτουργήσει  λυτρωτικά .
Άνοιγμα στη σκέψη και στη δημιουγία,
Μέσα από την τέχνη ο καλλιτέχνης εξωτερικεύει τη συσσωρευμένη ανησυχία του,δηλώνει παρών και διαδραματίζει κοινωνικοπολιτικό ρόλο.
Στόχος  του δημιουργού είναι  η αποτίναξη της μιζέριας γιατι δεν μπορεί να ζει σε μια κοινωνία που κυριαρχούν η συμβατικότητα τα προσχήματα και ο αμοραλισμός.
Η δραματικότητα  της εθνικής κρίσης που βιώνουμε έχει προκαλέσει μια βαθύτερη και υγιή ανάγκη αναστοχασμού της πορείας της ΕΛΛΆΔΑΣ.
Κίνητρο αυτης της εθνικης ενδοσκόπισης είναι η αυτογνωσία.
Είναι καιρός να ανατρέξουμε σε στοχαστές μεγάλου βεληνεκούς,ένας από τους σημαντικότερους διανοητές της συγχρονης Ελλάδας και το έργο του αποτελει κληρονομιά για στοχασμό και διάλογο.είναι ο Παναγιώτης Κονδύλης 1943-1998.