Τον είδαμε να συγκινεί τους τηλεθεατές, μέσα από διαφήμιση γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών, τα περασμένα Χριστούγεννα. Κάποιοι άλλοι τον γνωρίζαμε από τις δουλειές του στο θέατρο και την τηλεόραση.
Ξεχωριστός καλλιτέχνης ο Αστέρης Πελτέκης, τόσο για το ήθος του, όσο και για το ταλέντο του. Με αφορμή την παράσταση «Εξόριστοι» που σκηνοθετεί και παίζει στο θέατρο Αλκμήνη, εμείς συναντήσαμε τον αγαπημένο καλλιτέχνη, για μια συνέντευξη εφ΄ ολης της ύλης.
μιλάει στη Λαμπριάνα Κυριακού
Σκηνοθετείτε μαζί με την Βίκυ Μανώλη το βραβευμένο έργο του Γιάννη Παπάζογλου «Εξόριστοι». Έργο το οποίο σκιαγραφεί την σκληρή εικόνα της μεταναστευτικής κρίσης σε μια κοινωνία σημερινή που τιμωρεί βάναυσα τα θύματα της. Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο κύριε Πελτέκη;
Καταρχάς θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σπουδαίο σύγχρονο κείμενο της όχι και πολύ πλούσιας σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Ένα κείμενο που αγγίζει τον αναγνώστη αρχικά με την ποίηση και τον σκληρό ρεαλισμό του. Ένα έργο διαχρονικό που αφορά όλους τους «εξόριστους» σε όλα τα επίπεδα. Στη ζωή, στον έρωτα, στην καθημερινότητα…. Είναι ένα κείμενο καθολικό που αφορά σε όλες τις κοινωνίες και όλους τους καιρούς τον εξόριστο άνθρωπο. Και νομίζω όλοι μας με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο έχουμε αισθανθεί κάπου κάποτε…εξοριστοι.
Ας μιλήσουμε για την υπόθεση του έργου;
Ένας αστυνομικός δολοφονεί τον συνάδελφο του επειδή διατηρεί σχέση με την σύζυγό του. Στήνει μια ψεύτικη συνθήκη στην οποία συλλαμβάνει έναν αθώο πρόσφυγα για να του φορτώσει τη δολοφονία με το πρόσχημα ότι κανείς δεν θα ενδιαφερθεί και δεν θα πιστέψει έναν ξένο. Μέσα από πολλά flashbacks βλεππυμε την παράλληλη ζωή των δύο αντρών και των γυναικών που στιγμάτισαν τη ζωή τους. Κάποια στιγμή συμβαίνει μια ανατροπή και ο θύτης γίνεται θύμα και το αντίστροφο….τα υπόλοιπα στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Δευτέρα και Τρίτη στιςς 21.30….
Το έργο του Παπάζογου, αποτελείται από τέσσερις βασικούς χαρακτήρες και τρεις ηθοποιούς, έναν εκ των οποίων υποδύεστε εσείς. Μιλήστε μου για το ρόλο σας…
Ο Ισμαήλ είναι ένας πρόσφυγας που έρχεται στην Ελλάδα για να βρει ένα καλύτερο μέλλον…Είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος εκπαιδευτικός σε σχολείο που αναγκάζεται λόγω του πολέμου και των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στην πατρίδα του να ξενιτευτεί. … Εργάζεται με κόπο σε άσχετα αντικείμενα και προσπαθεί μέσα σχεδόν στην παρανομία να επιβιώσει στην καινούρια πατρίδα του ..αυτή όμως μέσω ενός οργάνου της τάξης τον εκδικείται προσπαθώντας να του φορτώσει έναν φόνο που δεν έκανε…. Ξένος κι εδώ…εχθρός κι εδώ…κυνηγημένος κι εδώ… παράλληλα ερωτεύεται μια άλλη μετανάστη η οποία έχει αναγκαστεί να ασκεί το αρχαιότερο επάγγελμα…αυτό της εταιρίας.. κοινώς πόρνης ..μια γυναίκα με καλλιτεχνικές τάσεις και ευαισθησίες που χαντακώνονται βαθιά μέσα της όταν αναγκάζεται από τον πολλά υποσχόμενο μάνατζερ ..της να γίνει ιερόδουλη.. κάποια στιγμή επαναστατεί ο Ισμαήλ και παλεύει από θύμα να μην καταλήξει να γίνει κι αυτός θύτης.
Είχα διαβάσει κάποτε σε ένα τοίχο ότι «Όταν ο άνθρωπος έχει εξουσία δείχνει από τι πάσχει». Και ο αστυνόμος στο έργο πάσχει από πολλά κύριε Πελτέκη, που στην ουσία είναι και αυτά που τον εγκλωβίζουν και δεν τον αφήνουν να ζήσει ελεύθερος.
Ακριβώς….αυτό…τα κόμπλεξ τα συμπλέγματα δηλαδή που σχεδόν όλοι μας λίγο η πολύ κουβαλάμε… όταν η εξουσία έρχεται στα χέρια μας συνήθως τα βγάζουμε στην επιφάνεια και προσπαθούμε να τα φορτώσουμε σε κάποιον πιο αδύναμο ώστε να αισθανθούμε εμείς οι δυνατοί. Αυτό ακριβώς κάνει και ο αστυνόμος του έργου μας..
Φωτογραφίες Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Μισαλλοδοξία, φθόνος, ρατσισμός βια, δε θα εξαλειφθούν ποτέ και οι μέρες μας δρουν σαν χιλιάρα βιταμίνη και τα ενισχύει. Δύσκολες εποχές μας περιμένουν…
Νομίζω πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει το θέμα με τους «ξενους» σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές πάντα το ξένο ήταν περίεργο και δύσκολα αποδεκτό…κυρίως όταν υπήρχαν ανάγκες που δεν μπορούσαν να καλυφθούν στην εκάστοτε κοινωνία ομάδα κτλ. Πάντα το ξένο αρχικά αντιμετωπίζεται ως κίνδυνος.
Τι φοβάστε πιο πολύ στις μέρες μας;
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα… για μας… χωρίς εμένα… χωρίς εμάς… τους εξόριστους της ζωής, της τέχνης, του έρωτα…
Πώς μπορεί να μην στοιχειώσει η ψυχή του πρόσφυγα, του αλλοδαπού, όταν ζει καθημερινώς μέσα σε άθλιες συνθήκες. Πως μπορεί να μην αγριέψει με τόση αδικία;
Είναι πολύ δύσκολο. Συνήθως αυτό συμβαίνει. Αλλά αυτοί που είναι άξιοι θαυμασμού είναι αυτοί που αντέχουν και δεν καταλήγουν τελικά να γίνουν ίδιοι και χειρότεροι με αυτό που τους τρομάζει, τους κυνηγά και τους εξοργίζει, πράγμα πολύ δύσκολο αλλά που όταν συμβαίνει αγγίζει τον υπέρτατο ουμανισμό και τις αξίες που τον διέπουν.
Η γυναίκα του πρόσφυγα και η γυναίκα του αστυνόμου αποτυπώνονται μέσα από ένα πρόσωπο, το οποίο υποδύεται η Σοφία Μανωλάκου. Ποια είναι η κοινή μοίρα των δυο γυναικών; Πώς θα συνυπάρξουν πάνω στη σκηνή;
Οι δύο γυναίκες είναι τόσο μακριά και όμως τόσο κοντά. Τις ενώνει η κοινή μοίρα του ανικανοποίητου…με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικές ποιότητες. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Μέσα από μια παράλληλη διαδρομή οι δύο γυναίκες καταλήγουν σε τόπο κοινό….η αποκάλυψη στην παράσταση…
Αν ζούσατε αυτό το έργο στην πραγματικότητα, ποιος από τους δυο άνδρες θα προτιμούσατε να είσαστε;
Ο Ισμαηλ. Καλύτερα κυνηγημένος με προσδοκία ελπίδας, παρά βολεμένος χωρίς ελπίδα για οποιαδήποτε πηγή φωτός.
Εν τέλει είμαστε εξόριστοι από το πραγματικό νόημα της ζωής;
Αυτό είναι θέμα αντιμετώπισης της ζωής και επιλογών. Ο τρόπος και οι επιλογές είναι μοναδικές όσο και το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Εμείς λοιπόν επιλέγουμε αν θα αυτοεξοριστούμε από το πραγματικό νόημα της ζωής ή αν θα γίνουμε ταξιδευτές για να το αναζητήσουμε.
Έχετε πολλές δουλειές και, θεατρικές και τηλεοπτικές στο ενεργητικό σας. Ωστόσο η χριστουγεννιάτικη διαφήμιση του jumbo σας έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Πόσο αλλόκοτα έρχονται όλα;
Υπάρχει μια λογική, διότι στις διάφορες σειρές και θεατρικές παραστάσεις έρχεσαι σε επαφή με ένα συγκεκριμένο ποσοστό του κοινού. Μια διαφήμιση και δει πετυχημένη σε φέρνει σε επαφή με όλα τα είδη κοινού.
Σας ενόχλησε αυτό;
Όχι καθόλου. Νομίζω ότι στους ανθρώπους που με γνώριζαν προστέθηκαν και όλοι οι υπόλοιποι. Η αναγνωρισιμότητα είναι ένα κομμάτι που βοηθά πολύ στο επάγγελμα μας. Το πιο ωραίο όμως είναι η εκτίμηση και η αγάπη που μου δείχνει όλος αυτός ο κόσμος και φυσικά είναι αίσθημα αμοιβαίο.
Πως έχει επιδράσει η τηλεοπτική επιτυχία στην δουλειά σας; Στην καθημερινότητα σας;
Γενικότερα οπότε υπάρχει κάποια τηλεοπτική επιτυχία υπάρχει μεγαλύτερη προσέγγιση από τους ανθρώπους. Στο δρόμο σε μέρη που θα βρεθω ακόμη και στα σοσιαλ μίντια. Συνήθως έχει θετικό αντίκτυπο και στην δουλειά μου και στην επαφή μου μαζί τους. Είναι όμορφο να δέχεσαι αγάπη και θαυμασμό! Σε ποιον δεν αρεσει! Επίσης είναι και μια ευκαιρία όταν έχεις την αναγνωρισιμότητα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να έρθουν και να δουν δουλειές στο θέατρο που ίσως σε διαφορετική περίπτωση να μην είχαν μπει στην διαδικασία να τις παρακολουθήσουν. Και αυτό νομίζω είναι μεγάλο κέρδος.
Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτήν την εποχή για σας;
Νομίζω είναι μια περίοδος καλλιτεχνικής ωριμότητας και άνθισης που ελπίζω να έχει διάρκεια και μεγαλύτερη εξέλιξη.
Δε θα ρωτήσω αν ετοιμάζετε κάτι άλλο, γιατί ήδη κάνατε πρεμιέρα με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη στο Θέατρο Άνεσις… μπείτε μου δυο λόγια
Μια υπέροχη συνεργασία με υπέροχους ανθρώπους και δημιουργούς. Ένα κείμενο του σπουδαίου Σλαβομιρ Μροζεκ του Πολωνού συγγραφέα που είναι εφάμιλλος του Μπέκετ και του Ιονέσκο. Μια σουρεαλιστική κωμωδία με πολιτικό περιεχόμενο και υπαρξιακές ανησυχίες σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Νικίτα Μιλιβογιεβιτς Με συνοδοιπόρους τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη Γιάννη Οικονομίδη και Θάνο Κοντογιωργη. Μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς στο πολύ ζεστό ολοκαίνουριο μικρό Ανεσις.
Φωτογραφίες Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Δεν είναι δύσκολο να πρωταγωνιστείτε σε δυο παραστάσεις ταυτόχρονα;
Περισσότερο κατά τη διαδικασία των προβών. Πολλές ώρες και αρκετη κούραση διότι είναι δύο δύσκολες και απαιτητικές δουλειές. Στη μια μάλιστα είχα και το κομμάτι της σκηνοθεσίας μαζί με τη Βίκυ Μανώλη. Οπότε υπήρξε αρκετή κούραση και άγχος μια που οι δύο παραστάσεις άρχισαν με 3 μέρες διαφορα! Ήταν όμως τα σο ενδιαφέρουσες και τόσο υπέροχοι οι συνεργάτες που η κούραση ξεχνιοταν και γινόταν δύναμη όρεξη και ενεργεια!
Οι κόποι σας μέχρι σήμερα έχουν αποδώσει καρπούς και ποιους;
Θεωρώ πως υπάρχει μια μερίδα κόσμου που εκτιμά αυτό που υπηρετώ τόσο ως ηθοποιός όσο και σε άλλα επίπεδα της δημιουργικότητας στο χώρο του θεάματος γενικότερα. Νομίζω και ελπίζω ότι υπάρχει ακόμη εξέλιξη και χώρος για ακόμη περισσότερα σε όλα τα επίπεδα….οψομεθα…
Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Πρώτα και πάνω απο’ λα υγεία ψυχική και σωματική. Όρεξη για δημιουργία και ζωή και φυσικά όλα αυτά να μπορούν να πραγματοποιηθουν και με οικονομικούς όρους… Εύχομαι να κανω περισσότερες καλές δουλειές και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση πέρα από το θέατρο και να έχω τη δυνατότητα να κάνω θεατρικά και σε επίπεδο σκηνοθεσίας κάποια πράγματα που πιστεύω και αγαπώ…
