“Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη σωπαίνει
-έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου”. Με ανείπωτη θλίψη ενημερωθήκαμε για τον θάνατο της μεγάλης μας ποιήτριας, ακαδημαϊκού και ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων, Κικής Δημουλά.
H απώλειά της αποτελεί μεγάλο πλήγμα για τα ελληνικά γράμματα.
Στα παιδιά της, Δημήτρη και Έλση και σε όλους τους οικείους της εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Η Κική Δημουλά γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και επίσης ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων Άθω Δημουλά. Εργάστηκε σαν υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 1949 έως και το 1973, ενώ το 2002 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1952 με τον τίτλο Ποιήματα και με το πατρικό της όνομα, Κική (Βασιλική) Ράδου. Άλλα έργα της είναι: Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (1963), Το λίγο του κόσμου (1971), Το τελευταίο σώμα μου (1981), Χαίρε ποτέ (1988), Η εφηβεία της λήθης (1994), Ενός λεπτού μαζί (1998), Ήχος απομακρύνσεων (2001), Εκτός σχεδίου (2004), Χλόη θερμοκηπίου (2005), Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Έχει τιμηθεί το 1971 με το Β΄ κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, το 1988 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Χαίρε ποτέ, το 1994 με το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών) για τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης, το 2001 με το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, το 2009 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και το 2010 με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Η Κική Δημουλά ήταν πρόεδρος του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ από το 2015 ήταν επίτιμη διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
