Πόσο μακριά σου μας κρατάει η αιώνια αγωνία για την επιβίωση.
Τι αποστάσεις κρατήσαμε από τότε που είχες γίνει αφίσα στα φοιτητικά δωμάτια και η φωτογραφία σου ανάμεσα στα φύλλα των τετραδίων. Τσε, δικέ μας Τσε. Φίλε μας.
Τι γίναμε όλοι εμείς που τρέχαμε στον κινηματογράφο Αλκυονίδα να δούμε ταινία που τους είχε ξεφύγει που δεν την είχανε καταλάβει οι δεσμοφύλακες του νου μας.
Τι έγιναν οι τραγουδιστές μας ,που μέσα από στίχους μας στέλνανε κρυφά μηνύματα.
Πως κατεδαφίστηκαν τόσες συνειδήσεις .Πως γίναμε όλοι ένα στην αδράνεια; Πως πάψαμε ν΄ αγαπάμε τον άνθρωπο;
Πως αφαλοκόψαμε τις γενιές δείχνοντας τους ως μονόδρομο τα σκουπίδια στην γυάλινη οθόνη;
Πως μηδενίσαμε το κοντέρ της ελπίδας; Πως γίναμε όλοι αριθμοί για πρόσθεση και αφαίρεση
Τσε δικέ μας Τσε σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 53 χρόνια από τότε που πάλεψες σαν λιοντάρι και τρομάξανε και οι δολοφόνοι σου στην ενέδρα που σου είχαν στήσει…
Αλλά να ξέρεις τα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα θα ξανανθίσουν από τα δάκρυα των λαών και εσύ θα είσαι εκεί μπροστάρης όπως πάντα…
