Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση επικρατούσε αναβρασμός. Είχαν κάνει τα πάντα, όμως δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη με τους Έλληνες. Ακόμα και το ενορχηστρωμένο ρεσιτάλ των εκβιασμών με τον τρόμο της χρεωκοπίας δεν τους ακουμπούσε…
Ξαφνικά σε μία από τις πολύωρες συσκέψεις πέφτει η «μαγική» ιδέα. «Θα στείλουμε κομάντος. Τους best of the best. Την task force, η οποία θα αποτελείται από 30 μέλη μας και θα τους κάνει φύλλο και φτερό. Θα είναι το άγρυπνο μάτι μας σε Υπουργεία, ΔΕΚΟ, Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, ΟΤΑ. Θα παρακολουθούν τα πάντα».
Η σκέψη άρεσε και τα πρώτα χαμόγελα είχαν κάνει την εμφάνισή τους, όμως δεν έλλειπε ο προβληματισμός, καθώς ήξεραν πως οι πανούργοι Ελληνάρες θα προσπαθούσαν και πάλι να τους κοροϊδέψουν.
«Θα συνδεθούμε on line μαζί τους, ώστε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο για τις δαπάνες τους κράτους» ακούστε μια φωνή από το βάθος και όλοι αμέσως συμφώνησαν με την ιδέα. Επιτέλους είχαν βρει τη λύση για το πρόβλημα που τους τυρανούσε εδώ και δύο χρόνια.
Έμενε να δουν ποιος θα κάνει τη βρώμικη δουλειά. Και μόνο το όνομα του Χόρστ Ράιχενμπαχ, έκανε κάποιους να βυθιστούν στη σιωπή. «Μα, αυτός είναι πιο σκληρός κι από τον Ράμπο» μουρμούρισαν κάποιοι στην αίθουσα, για να πάρουν την… πληρωμένη απάντηση της Μέρκελ, «αυτό αξίζει στους Έλληνες, αυτό θα έχουν».
Δεν ξέρω αν απέχει πολύ η μυθοπλασία από την πραγματικότητα, όμως η αλήθεια είναι πως δεν αξίζουμε αυτό που ζούμε. Το αξίζουν μόνο όσοι κυβερνούν και μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια.
Κι επειδή δεν περίμενα ποτέ να πω αυτό που θα ξεστομίσω (όσο προσβλητικό κι αν είναι να δίνεις σε ξένους ελεγκτές τη διοίκηση της χώρας σου), προτιμώ να με κυβερνήσει ο Γερμανός «συγκυβερνήτης», παρά ν’ αφήσω τους λιγοστούς ανίκανους που με έφτασαν εδώ, να με βγάλουν από το τέλμα.
Υ.Γ: Πως γίνεται να περιμένεις την επιστροφή του φόρου σου εδώ και τρεις μήνες, αλλά να πρέπει να πληρώσεις πρώτα την έκτακτη εισφορά. Και αυτό δεν είναι γερμανικό νούμερο, αλλά ελληνική ξεφτίλα!
