Του Χρήστου Βλαχογιάννη  Βαρέθηκα τους πατριώτες. Μπούχτισα και δεν μπορώ να τους χωνέψω όπως τη μαγειρίτσα το βράδυ της Ανάστασης. Γιατί δηλαδή πρέπει όλοι να

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Δεν ξέρω αν είναι η θλίψη και η κατάνυξη της Μ. Εβδομάδας ή η κατάθλιψη που έχει κάτσει σαν βαρίδι στο βυθό

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Κυριακή πουρνό – πουρνό. Μπαίνω βιαστικός στο αυτοκίνητο για να προλάβω να δω το γιο μου πριν μπει στη θάλασσα για τους

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Ουφ, ησύχασα. Τώρα μπορώ να κοιμάμαι σαν πουλάκι. Ο Μπένι με έσωσε και μπορεί να παίξει μπάλα μόνος του για το αρχονταρίκι

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Τελικά είμαστε πολύ περίεργη ράτσα. Δεν μας πιάνεις πουθενά. Κι επειδή δεν γίνομαι κατανοητός, μπαίνω κατ’ ευθείαν στο «ψητό».

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Είναι στιγμές που τα λόγια χάνουν τη αξία τους. Που δεν ξέρεις τι να πεις και αδειάζεις μέσα στο κενό των συναισθημάτων

Του Χρήστου Βλαχογιάννη «Βρε καλώς τα λαγουδάκια που τα πάνε βολτίτσα, σε ταξίδι αναψυχής χωρίς καμία βαλίτσα» και μας έρχονται φουριόζικα και βαθιά νυχτωμένα να

Του Χρήστου Βλαχογιάννη «Με τα μάτια σκυμμένα στο χώμα, αναρωτιέσαι τι δεν πήγε καλά»… Μπαίνω πρωί – πρωί να διαβάσω καμιά είδηση της προκοπής και

Του Χρήστου Βλαχογιάννη Με την έννοια του πειρατή πάντα διατηρούσα μια ρομαντική σχέση. Αν και κακοί αιμοβόροι και μοχθηροί, με εξέφραζε η ελευθερία που έπνεε