Της Νίνας Ναχμία
Ένας απλός και συνάμα σπουδαίος άνθρωπος έφυγε. Το εισιτήριο για το τελευταίο ταξίδι της ζωής του, ήταν χωρίς επιστροφή! Η σκέψη του, όμως, η λαμπρότητα του πνεύματος του και η ευγένεια της ψυχής του θα πρέπει να μας οδηγούν για να μην αναλωθούμε ανάμεσα στους λίγους αυτούς που δεν εφθάρησαν από μιζέριες και δεν πωρώθηκαν στη λάσπη για την εξόρυξη παράνομου πλουτισμού, τοιχισμένοι, στην οικοδόμηση του «τίποτα»
Ο Λεωνίδας Κύρκος, Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1924 από μεσοαστική οικογένεια. Παρ όλο που η ζωή μπροστά του ανοιγότανε «εύκολη¨ διάλεξε τον δύσκολο και ακανθώδη δρόμο της δημοκρατικής οδού και εντάθηκε στην δημοκρατική Αριστερά σε μια Ελλάδα που ο εξαγνισμός της θεωρείτο πολύ μακρινό όνειρο, έτσι από την άνεση της αστικής του εφορίας , μετακόμισε σε ξερονήσια και δύσβατα μονοπάτια απέραντης ταλαιπωρίας ωραιοποιώντας μάλιστα την Μακρόνησο ως «τόπο θεραπείας» Μετά την μεταπολίτευση δεν επεδίωξε να εξαργυρώσει την ανθρώπινη περιπέτεια του, όπως έκαναν πολλοί. Για πολιτικά η υλικά οφέλη παρέμεινε πάντα, απλός, λιτός, αδέκαστος, ακολουθώντας την πολιτική του διάσταση με την ταπεινότητα και μετριοφροσύνη όπως κάνουν οι αληθινοί πατριώτες που τόσο, δυστυχώς σπανίζουν πια στη χώρα μας.
Το βιβλίου του «Οι Στιγμές» απλώνει γέφυρες σε λησμονημένες φιλίες, μνήμες από κοινά ανταμώματα, όνειρα, ελπίδες που υφαίνουν έναν ιστό αλληλεγγύης και ανθρωπιάς σ ένα καθημερινό επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, δηλώνοντας πίστη στις δυνατότητες των πολιτών αυτής της χώρας να υπερβούν τις χρόνιες αδυναμίες τους
Πατριωτισμός δίχως φιοριτούρες, ο ιδιωτικός και δημόσιος βίος του. Στις «εκ βαθέων» συνεντεύξεις του στον Πέτρο Παπασαραντόπουλο, που άρχισαν από το φοβερό 1989, την χρονιά που πέφτει το Τείχος του Βερολίνου, και σχηματίζεται ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, θα ξεδιπλώσει όλη της ευρύτητα των γνώσεων, του σκεπτικισμού του και του καθαρού άνευ ιδιοτέλειας πνεύματός του. Το «Εκ Βαθέων» είναι μια πολιτική αλλά και ανθρώπινη παρακαταθήκη που μας άφησε ο μεγάλος σκεπτικιστής και νεοφιλελεύθερος ονειροπόλος αντιπρόσωπος και εκφραστής της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Στην τελευταία του δήλωση 30-6-2010
« Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο. Όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστεριστικού εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος. Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες, αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκε τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Οι έχοντες θ’ ανοίξουν το πουγκί τους… οι μη έχοντες, θα κόψουν το τσιγάρο. Η πατρίδα μας, περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνης μας. Όμως, η Δημοκρατική Αριστερά, πρέπει να είναι παρούσα, πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση, το πάθος ης και την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη
