Όταν βρέθηκα πριν από κάποια χρόνια στην Λατινική Αμερική, αποκόπηκα για λίγες ώρες από την παρέα μου και μπήκα σ΄ εκείνους τους δρόμους που ανεβαίνουν από το λιμάνι της Αργεντινής στην παραγκούπολη. Μ΄ είχε μαγέψει όταν την είδα για πρώτη φορά μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου που μας ξεναγούσε.
Εκεί όποιος είχε πόρτα ήταν πλούσιος φτωχός .Οι δρόμοι τους όμως πεντακάθαροι και ασβεστωμένοι. Τα σπίτια τους απ΄ εξω ζωγραφισμένα με ουράνια χρώματα λες και ανέβαιναν σ το ουράνιο τόξο και μαζί του πορευόντουσαν. Εκεί στους πεντακάθαρους δρόμους ξεπρόβαλε και ένα ζευγάρι που χόρευε τάνγκο. Έτσι ξαφνικά ,στο δρόμο, με τη συνοδεία ενός τρίτου που κρατούσε το ρυθμό τους με το έμπειρο χέρι του πάνω στις χορδές ενός πολυκαιρισμένου βιολιού. Εκεί σ ΄ ένα από τα σπίτια που μου άνοιξαν την ‘’πόρτα’’ όταν ο ξεναγός μου, τους είπε, ότι είμαι ελληνίδα μου εμπιστεύθηκαν και το μυστικό τους.
Μου έδειξαν το μυστικό τους.
Μου έδειξαν τον τοίχο που είχαν φωτογραφίες των προγόνων τους που είχαν φύγει πια από τη ζωή. Τους κοίταγα απορημένη. Αλλά όταν τις αναποδογύρισαν μου αποκάλυψαν με περηφάνια εκείνο το πρόσωπο το γνώριμο και γελαστό που συνόδευε και τη δική μου εφηβεία. Και τα δικά μου όνειρα .Ναι και τα δικά μου όνειρα, που τα συνοδεύει, εκείνος, και στη σημερινή μου ηλικία. Σ΄ αυτούς τους τοίχους ,είδα το γελαστό πρόσωπο του Τσε. Τον κρατούσαν οι Αργεντινέζοι στα σπίτια τους σαν εικόνισμα και φυλαχτό. ‘’Άλλοι τον κρατάνε κάτω από το μαξιλάρι τους και άλλοι βαθιά στο μυαλό και στην ψυχή τους’’ μου είπε ο ξεναγός .’’Είναι η διαφυγή μας,’’ μου είπε.
Και η δική μας του απάντησα.
Και δακρύσαμε και οι δυο και αγκαλιαστήκαμε φεύγοντας από την παραγκούπολη και αφήνοντας πίσω μας εκείνα τα κουρασμένα μάτια που ζωντάνεψαν με τη στιγμιαία αστραπή της επανάστασης στο αντίκρισμα και μόνο της φωτογραφίας του Τσε Γκεβάρα.
Κάτω από το μαξιλάρι τους όμως είχαν και ένα κομμάτι από το γράμμα που είχε στείλει ο Τσε στα παιδιά του. Σας μεταφέρω λίγες γραμμές, έτσι για να νιώσουμε τις σκέψεις εκείνου που δολοφονήθηκε για μας σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια ‘’
“…Αν έρθει μέρα, που θα διαβάσετε αυτό μου το γράμμα, θα πει πως ο πατέρας σας έχει φύγει από κοντά σας… Ο πατέρας σας είναι ένας άνθρωπος, που ενεργεί όπως σκέπτεται. Και πού σίγουρα έμεινε πάντα πιστός στις πεποιθήσεις του… Προπάντων να κρατήσετε μέσα σας την ικανότητα να αισθάνεστε πολύ βαθιά κάθε αδικία, που διαπράττεται εναντίον οποιουδήποτε, σ΄ οποιοδήποτε σημείο κι αν είναι του κόσμου… Αυτή είναι η πιο ωραία αρετή ενός επαναστάτη…”.
{youtube}dr_g23qi9hg{/youtube}
