Αλέξης Αλεξίου Μαθητής 3ης Λυκείου
Παρακολουθώντας τα γεγονότα της χθεσινής ημέρας και την μία ακόμα διχόνοια που προστέθηκε στις «σκουτούρες» της ελληνικής κοινωνίας, το ζήτημα δηλαδή για το αν είναι οι παρελάσεις ο σωστός τρόπος για να τιμήσουμε τους ήρωες που σκοτώθηκαν για την πατρίδα έκανα τις εξής σκέψεις. Γιατί τόση διχόνοια σε μία μέρα που απαιτεί ενότητα;
Κάποιοι υπεστήριξαν πως η σφαλιάρα που έριξαν κάποιοι συμμαθητές μου στους επισήμους με το να μην κοιτάξουν προς το μέρος τους ήταν μία ένδειξη αγανάκτησης. Είναι αλήθεια όμως ότι στους Πολιτικούς υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιο αποτελεσματικοί να δειχθεί η δυσαρέσκεια που νιώθει ο λαός όπως παραδείγματος χάριν η αμαύρωση τους στις εκλογές. Γιατί το γόητρο της εξουσίας της χώρας, (των πολιτικών), δεν θα θιχτεί αν δεν γυρίσουν αυτοί που παρελαύνουν να κοιτάξουν τους επισήμους. Θα θιχτεί και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό εάν ο λαός δεν τους ξανά δώσει το χρίσμα της εξουσίας. Με άλλα λόγια θεωρώ πολύ μεγάλη «κατάντια» το γεγονός ότι συνέβησαν τα χθεσινά γεγονότα από κάποιους που βρίσκοντας πάτημα στην εθνική επέτειο δήλωσαν την αγανάκτηση τους με την απαξίωση τους ως προς τους θεσμούς της χώρας. Γιατί όταν κατά τη διάρκεια της παρελάσεως κοιτάμε τους επισήμους δεν τιμούμε τα πρόσωπα αλλά τους θεσμούς της χώρας μας. Οι παρελάσεις στις εθνικές εορτές γίνονται για να περνούν έναν μήνυμα εθνικής ενότητας. Δεν είναι μέρες που γίνονται επαναστάσεις και διαδηλώσεις! Αλλά είναι ημέρες όπου όλοι οι Έλληνες ξεχνούν προσωρινά τις όποιες διαφορές τους ( θρησκευτικές, πολιτικές, οικονομικές κ. λ), γίνονται μια γροθιά και ενωμένοι πηγαίνουν να τιμήσουν τους Ήρωες που σκοτώθηκαν για να είμαστε σήμερα ΌΛΟΙ μας ελεύθεροι!
Είναι οι ημέρες όπου όλοι οι Έλληνες γιορτάζουν στο πνεύμα του μεγάλου αγώνα και των θυσιών προς την πατρίδα!
Ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων!
Για τον λόγο αυτό παρελαύνουν όλοι σώματα εθνικής ασφαλείας, σχολεία κ. λ και είναι αργία. Γιατί είναι αφιερωμένη σε αυτούς που σκοτώθηκαν για τις αξίες της Ελευθερίας, της Πατρίδας, της Δημοκρατίας, της Ισότητας !
Ζω σε μία σχετικά κλειστή κοινωνία, σε μία κωμόπολη των 3.500 κατοίκων και πραγματικά χαίρομαι που κατά την διάρκεια της παρέλασης βλέπω δεξιούς να έρχονται σχεδόν αγκαλιασμένοι στην πλατεία με αριστερούς ( παρόλο που καθημερινά σκοτώνονται στα καφενεία). Όλοι μαζί στην πλατεία στο πνεύμα της ημέρας για να καμαρώσουν τα παιδιά τους και να τιμήσουν, τους νεκρούς και την ελευθερία της πατρίδος!
Kάποιοι άλλοι αντιδρούν γιατί η παρέλαση γίνεται καθολικά και παρελαύνουν ακόμα και τα σώματα ασφαλείας. Δεν καταλαβαίνουν πως όλη αυτή η συμμετοχή δηλώνει την ενότητα των Ελλήνων. Την ενότητα του Έθνους. Το να γινόταν αντί της παρέλασης μία εκδήλωση με εκπροσώπους από όλη την ελληνική πολιτεία (λιμενικό, αστυνομία, στρατό, σχολεία, ΟΤΑ κ. λ.) δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Όμως πριν γίνει αυτό πρέπει όλοι να καταδικάσουμε τα χθεσινά φαινόμενα και αυτούς που σε μία ημέρα όπου πρέπει να υμνήσουμε την ενότητα, όπου πρέπει με ομοψυχία να πάμε και να τιμήσουμε τους ήρωες αυτούς αυτοί θέλησαν να υμνήσουν την διχόνοια…
Πραγματικά όσο και να σκέφτηκα δεν μπορώ να βρω λόγο που να είναι “κακή συνήθεια” η παρέλαση.
Το μόνο που ίσως με ενοχλεί είναι ότι τα σημερινά παιδιά κάνουν την παρέλαση σαν αγγαρεία και το μόνο που φοβούνται είναι να μην πάρουν τις επτά απουσίες. Που αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην οικογένεια του καθενός, τις αρχές που αποκομίζει από αυτήν και έπειτα στο ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης.
Θεωρώ πως οι παρελάσεις είναι η καλύτερη ένδειξη ενότητας καθότι συμμετέχει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και δεν είναι καθόλου χαρά του εθνικιστή και του φασίστα…
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε την κακή νοοτροπία να βάζουμε πανεύκολα ταμπέλες στους ανθρώπους.
Και έχουμε φτάσει στο σημείο να φοβάται κάποιος να πει ότι είναι περήφανος που είναι Έλληνας, ότι αγαπάει την Ελλάδα, ότι αγαπάει τα σώματα ασφαλείας γιατί κινδυνεύει να τον αποκαλέσουν αμέσως ακραίο, φασίστα και εμμέσως περίπου ναζί… Ενώ αντίθετα αυτός που δεν δηλώνει φανερά ότι είναι φιλόπατρις είναι ο φιλελεύθερος. Είναι ο διανοούμενος της κοινωνίας. (Αλήθεια τον Ελύτη που σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε μέσω του έργου του για να προβάλλει την ελληνικότητα πως και δεν τον έχουν κατασπαράξει ακόμα ως φασίστα και ακραίο; Γιατί άραγε ξέφυγε από αυτήν την τραγελαφική υστερία ορισμένων αυτός ο μέγας λογοτέχνης; )
Ε, λοιπόν εγώ δηλώνω ότι αυτές τις ημέρες πολύ χαίρομαι που οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ελληνικές σημαίες και από κάποια μπαλκόνια ακούγονται τα πατριωτικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Χαίρομαι που γεμίζει άρωμα Ελλάδας η μικρή μας Πολιτεία (και γενικότερα όλη η Ελλάδα). Δηλώνω πως αγαπώ την Ελλάδα. Και όχι δεν είμαι ρατσιστής ή ακραίος. Απλά αγαπάω την χώρα μου είναι κακό; Δεν αντιπαθώ τις ξένες χώρες απλά αγαπώ τη δική μου ! Γιατί όπως και να το κάνουμε είμαι περήφανος που στα λημέρια αυτά που τριγυρνώ κι εγώ, περπάτησαν άνθρωποι και άνθρωποι που σημάδεψαν την σκέψη και την ιστορία της ανθρωπότητας… Άνθρωποι σπουδαίοι… Από τον Όμηρο, τον Σωκράτη, τον Περικλή μέχρι τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ελύτη και τον Σεφέρη.
Αλίμονο σε κείνους που σπέρνουν τη διχόνοια και ξεχνούν τις ρίζες τους και το ένδοξο παρελθόν του τόπου αυτού…
