Της Νίνας Ναχμία
Τι είναι βρε παιδί μου κι αυτή η πείνα που μας κυνηγάει! Τι ακόρεστο απωθημένο είν’ αυτό!… Κι άλλοι πέρασαν κατοχή και κάποτε την ξεπέρασαν. Εμείς, έτσι και δούμε στρωμένο τραπέζι, αν δεν του φάμε ως και τα ψίχουλα, δεν ησυχάζουμε. Ούτε το σιδηρούν καταπέτασμα δεν μας σταματάει προκειμένου να φτάσουμε πρώτοι στα μεζεκλίκια. Πιο εύκολα στήνεις σημαία στα Ίμια, παρά προλαβαίνεις μπουφέ ασύλητο.
Αν δεν κάνεις σεφτέ στον κεφτέ, είναι σαν να πας στο γήπεδο και να χάσει η ομάδα σου. Εξ άλλου, γιατί πήγες στην εκδήλωση; Ν’ ακούσεις τον πληκτικό που μιλάει; Και ποιος τον ακούει αυτόν; Όση ώρα ρίχνει τα ακαταλαβίστικά του, το ένα μάτι τον παρακολουθεί μόνο. Το άλλο, αλληθωρίζει εναγώνια προς τον μπουφέ και βολιδοσκοπεί πρόσβαση. Μόλις ο «πολυξέρης» τελειώσει την… επιμόρφωση, σε χρόνο μοναδικού ρεκόρ, ο ύστατος γίνεται πρώτος και ο πρώτος βρίσκεται προωθημένος με τη μούρη κολλημένη σε μια πιατέλα με φουά – γκρα. Και μη νομίζετε πως σ’ αυτές τις εκδηλώσεις πάνε τίποτα παρακατιανές κατινερίες ρουστικάνες. Η ελίτ της διάνοιας και του πνεύματος πάει. Αλλά είπαμε, το ρουφιάνικο το πειναλέϊκο, είναι τόσο βαθιά ριζωμένο, που δεν το ξεριζώνεις με τίποτα. Ακούει το σύνδρομο κάνιμπαλ να του πεις: «εκπολιτίστηκες και …δεν πρέπει;» Με τίποτα δεν ακούει. Μπρος στον μπουφέ με τα καναπεδάκια, όλοι γίνονται ίδιοι.
Τελευταία βρέθηκα σε μια παρουσίαση βιβλίου από εκείνες που γίνονται, για ν’ αποδείξουν πως τούτη η χώρα έχει πολιτισμό και ανθρώπους του πνεύματος. Ε’, λέω, εδώ δεν μπορεί να γίνει και το πέσε πίτα να σε φάω, πριν σε φάνε και πεινάω, άνθρωποι τώρα διανοούμενοι, αλλά κι εδώ έπεσα τελείως έξω. Μόλις βάρεσε λήξη, βγήκε στους διανοούμενους ένα «40» που, ποιος τους είδε και δεν ντράπηκε για λογαριασμό τους. Δεν πρόλαβα καλά καλά να πλησιάσω έναν απ’ αυτούς να του πω πόσο θαυμάζω την πένα του και έφαγα από τη φτέρνα του μια απώθηση να τη ζηλεύει και ο Κάσιους Κλέη και να κάθεται να κλαίει. Στη συνέχεια, ο λογοτέχνης αφού έριξε μια αγκωνιά σ’ ενός άλλου διανοούμενου τη μύτη που είχε σκάσει πριν απ’ αυτόν μύτη, κατέλαβε το οχυρό Ρούπελ σε χρόνο μηδέν, παρασύροντας και τη χοντρή που είχε πιάσει γωνία τραπέζι από την αρχή της εκδήλωσης για να έχει άμεση πρόσβαση. Άντε μετά να τους παραβγείς και να σταυρώσεις κεφτέ. Άσε που και να τον σταυρώσεις, για να τον περάσεις απ’ τον όχλο να τον πας κάπου απόμερα και να τον φας με την ησυχία σου, θα τον έχεις
χάσει στη διαδρομή.
Γι’ αυτό, σ’ αυτές τις μαζώξεις, αφήνω τους πεινασμένους στη μάχη τους και παίρνω την πείνα μου να την ξεπεινάσω αξιοπρεπώς στην κρουασαντερί της γωνίας. Μπορεί να μου κοστίζει κάτι, αλλά ότι φάω είναι χωρίς φύρα, και χωρίς υποτίμηση.
